กระแสทำให้ซัดส่าย

    กาลเวลาพัดผ่านล่วงมาจนถึงบัดนี้...ครึ่งหลังของชีวิต...ก็ยังคงหมุนไปตามกระแสแห่งกรรมและเครื่องผูกพันแห่งตัวตน จิตวิญญาณรับรู้แต่ไม้ได้ช่วยอะไรมาก
ด้วยยังด้อยซึ่งปัญญาและความเพียรพยายาม เชื่อมั่นการกระทำสิแล้วจะมีทางออก
อยู่เหนือมิติแห่งกาลเวลา สิ่งที่เป็นตัวตนและ/หรือไร้ตัวตนนั้นอย่างเดียวกัน
ไม่แตกต่างระหว่างจับต้องได้ด้วยมือหรือสัมผัสได้ด้วยใจ หนึ่งเดียวกันทั้งจักรวาล
ภาพลวงตาเท่านั้นแบ่งแยกมันออกมา อัตตา: ความยึดมั่นถือมั่นในตัวตน
ยังเป็นเงาติดตามอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ตราบลมหายใจสิ้นก็ยังไม่หยุดยั้งซึ่งตัวตนนั้น
รัก โลภ โกรธ หลง สะเทือนโลก หลงรุนแรง รู้รุนแรง และต่อต้านมัน...ยอมรับความจริงในเบื้องต้นแล้วโอบกอดมันเอาไว้ แม้ลอยบ่อยๆ ก็จับมันกลับคืนมาบ่อยๆ สิจิตใจ
ในไม่ช้าสักวันมันก็ต้องเป็นไปตามทิศทางแห่งจุดหมายนั้นหล่ะ

[Phornphon]

สาธุครับ