จงบินสูงกว่าที่คิด เพราะชีวิตสั้นกว่าที่หวัง
จงพูดให้น้อยกว่าที่ฟัง และทำให้มากกว่าที่พูด
จงรักให้น้อยกว่าที่รัก เพราะอาจอกหักใจสลาย
จงดีให้มากกว่าที่ร้าย และอภัยให้มากกว่าที่ชัง
จงกลัวให้น้อยกว่าที่กล้า และศรัทธาให้มากกว่าที่เห็น
จงปล่อยวางให้มากกว่าที่เป็น และ...ละเว้นในฐานที่ไม่เข้าใจ
การเจียมตนและระมัดระวังเสมอเป๋นเรื่องตี้ดี
แต่หมะดีลืมปิ๊กไปผ่อบรรทัดแรกเสมอ
เพื่อสร้างกำลังใจในการก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง
ความคิดของคนเรามักจะไวกว่าการกระทำ หัดเป็นคนฟังมากๆ ถ้าคนเราทำดีเสมอต้น เสมอปลาย ไม่ว่าทำงานใดๆ ย่อมประสบความสำเร็จเสมอ
แต่ก็อย่างที่เรารู้ๆ กันอยู่นะครับ ว่าชีวิตคนเราบางที่คิดว่าจะทำอะไรสักอย่างหนึ่งในวันพรุ่งนี้ บางทีอาจจะไม่ได้ทำ เพราะชีวิตคนเราเอาอะไรแน่นอนไม่ได้ ผมว่าวันนี้ทำให้ดีที่สุดก็แล้วกัน เป็นอะไรที่ดีครับคำนี้
"การเจียมตน และระมัดระวังเสมอเป๋นเรื่องตี้ดี"
ถ้าคนเราคิดได้ เป็นได้ ดังที่กล่าว สังคมคงไม่มีความวุ่นวายและสงบสุขมากกว่านี้ เพราะชีวิตยังคงดำเนินต่อไป ไม่มีอะไรที่จะได้มาง่ายๆ ถ้าไม่มีความแตกต่างชีวิตก็ไม่มีอุปสรรค แต่อยากให้ทุกคนมีน้ำใจ มีความจริงใจให้แก่กันและกัน มีความเอื้ออาทรให้เพื่อนมนุษย์บ้าง เมื่อคนเรามีโอกาสที่ดีกว่าคนอื่น ควรมองคนที่ด้อยกว่า เพราะคนเรามีจังหวะชีวิตไม่เหมือนกัน ไม่มีอะไรจะดีกว่าการให้กำลังใจและโอกาสแก่เพื่อนมนุษย์ นี่แหละชีวิตคน(แปลว่าวุ่นวาย)
อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ ยอดเยี่ยมอย่างที่คุณ "จุ๋ม" กล่าวไว้เลยค่ะ แล้วจะนำไปปฏิบัติค่ะ...ได้ไม่ได้อีกเรื่องนึงค่ะ แต่จะพยายามให้จงได้
เป็นคนใต้ค่ะ...ใต้มาก ๆ ด้วย ใต้สุด ๆ เลย...นิ ขออภัยค่ะไม่เข้าใจประโยคนี้จริง ๆ ช่วยแปลให้หน่อยเถอะค่ะ...ชอบค่ะ แต่บางคำแปลไม่ถูก...นิ
"แต่หมะดีลืมปิ๊กไปผ่อบรรทัดแรกเสมอ" อู้คำเมืองค่ะเจ้า...(แหลงให้ชัด ๆ มาต๊ะ)
"แต่หมะดีลืมปิ๊กไปผ่อบรรทัดแรกเสมอ"
แปลว่า อย่าลืมกลับไปดูบรรทัดแรกเสมอครับ
ขอบคุณมากครับสำหรับคำชม ความพยามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นครับ เอาใจช่วยครับ