นิยายน้ำเน่าของเยาวชนไทย

บทกวี

นิยายน้ำเน่าของเยาวชนไทย

ศิวกานท์ ปทุมสูติ

 

 

● เพราะเป็นแม่โดยมิได้ตั้งใจเป็น     

เธอจึงมองไม่เห็นความเป็นแม่ 

เพราะคืนลอยกระทงลงเรือแพ     

จนอ้อแอ้เมามายเมื่อปลายปี

เพราะเธอเมาเขามึนพาขึ้นสวรรค์     

จากคืนนั้นนัดสนุกเป็นสุขศรี

พ่อไม่แลแม่ไม่รู้...โลกเสรี              

ลูกอยู่หอสตรี...คงดีงาม

เพื่อนเพื่อนเขาก็อยู่เป็นคู่กัน            

ใครเขาเก็บพรหมจรรย์ไว้แห่หาม

เธอจะแบกคานทองแล้วมองตาม     

ไม่ลองชิมดูสักชามหรือความรัก

จึงเป็นเหตุเป็นผลระคนใคร่             

ลอยกระทงจงใจหมายสมัคร

จากวันคืนชื่นชุ่มเขาฟูมฟัก             

จนร่ำร่ำว่าสำลัก...เขารักเธอ

● ครั้นวันร้ายคืนรู้ว่ามีลูก                

ข้าวที่ปลูกกลางนาน้ำตาเอ่อ

เมฆก็ร้างฝนก็ลาไม่บำเรอ              

ข้อเสนอคือถอนกล้าในนาทิ้ง

เพราะเธอมีเขาในเงามืด                

มิอาจเห็นกำพืดไปทุกสิ่ง

แม้คืนเพ็ญผ่องจันทร์นั้นสุขจริง        

แต่คืนทุกข์ลูกผู้หญิงช่างยาวไกล

เพราะเป็นแม่โดยมิได้ตั้งใจเป็น        

เธอจึงมองไม่เห็นลูกร้องไห้

ลูกไม่เคยเห็นพ่อจะรอใคร              

เธอฝากไว้กับยายที่ปลายนา

.

ต้นทองกวาว 

พื้นบ้านภาคกลางเรียกต้นทอง

แม้ดอกจะสวย แต่มักมองกันว่าเป็นดอกไม้ที่ไม่เป็นมงคลนาม...