"ตอนที่ผมทำงานบริษัทเก่า ผมไม่เคยคิดลาออก"
"อืม..." ป้ากับแม่ พยักหน้า ตั้งใจฟัง
"เพราะผมคิดว่าที่นั่นดีที่สุดแล้ว ... แต่ว่าพอถึงจุดนึง"
"...."
"ผมก็ตัดสินใจลาออกจนได้" ผม
"นี่แหละเค้าเรียกว่าความไม่ยั่งยืน" ป้า สรุปให้
"ที่เราคิดว่าแน่ กลับไม่แน่" แม่ เสริม
"ชีวิตก็แบบนี้ มีขึ้นมีลง" ป้า สรุปแบบผู้มี่ประสบการณ์
"ดูอย่างหุ้นซิ มีขึ้นมีลง..." แม่ ให้ความเห็นคล้ายๆ เจ็บใจเล็กๆ
"แต่ชั้นว่ามีอย่างนึงนะที่มีแต่ขึ้น" ป้า แย้ง
"อะไรอ่ะครับ"
"พุงแกไง ชั้นสงสัยเหลือเกินว่าหมีแพนด้าไปหลบอยู่ในท้องแกแหงเลย" ป้า เหน็บ
"อืม... ครับ"
เสียงหัวเราะดังเบาๆ เคล้ากับารอยยิ้ม จริงๆ แล้วผมนึกได้อีกอย่างสองอย่างแต่ไม่กล้าพูด ....อายุกับรอยตีนกาไงครับ .... อิอิ
มีความสุขมากมายครับ
vrt