ในหุบเขา
ในหุบเขา
เรามีเพื่อนร่วมใจ พลิกพื้นดินนา ไร่ ข้าวปลาอาหารพอ กิน
อยู่อย่างเจียมตัว ไม่มัวเมาหนี้สิน แมลงแย่งผักเรากิน นกบินมากินแมลง
ตื่นแต่เช้า หมอกคลุมนุ่มชื้นฟืนไฟ
ผึ้งงานสำราญดอกไพร หอมกรุ่นอุ่นไฟแกงแฟง
ชีวิตไม่เสริม ไม่สวยไม่รวยปรุงแต่ง
ชีวิตไม่มีเสแสร้ง รักใครก็บอกตรงๆ
โปรย ควันไฟเป็นสายสีนวล ตะแบกม่วงงามอบอวลนวลสีครามค่ำลง
มืดเพียงใด เพียงดาวหนึ่งดวงกลาง ดง แสงนวลหนึ่งนั้นจรรโลงจิตเราให้เศร้าเหงาคลาย
ในหุบเขา
เราคิดถึงบางคน แต่ไม่เคยเพ้อบ่น
เพราะรู้ว่าเธออยู่ไกล ฝากดวงดาว
ดั่งดวงตาฟ้าห่วงใย บุญเราน้อยเกินไป
ขอร่วมใจแค่ฟ้าเดียวกัน
โปรย ควันไฟเป็นสายสีนวล ตะแบกม่วงงามอบอวลนวลสีครามค่ำลง
มืดเพียงใด เพียงดาวหนึ่งดวงกลาง ดง แสงนวลหนึ่งนั้นจรรโลงจิตเราให้เศร้าเหงาคลาย
ในหุบเขา
เราคิดถึงบางคน แต่ไม่เคยเพ้อบ่น
เพราะรู้ว่าเธออยู่ไกล ฝากดวงดาว
ดั่งดวงตาฟ้าห่วงใย บุญเราน้อยเกินไป ขอร่วมใจแค่ฟ้าเดียวกัน
**
เพลง ในหุบเขา
นักร้อง พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ
เป็นบทเพลงที่ฟังทีไรก็รู้สึกเป็นสุข ยิ่งเนื้อเพลงบางบทตอนบ่งบอกให้เห็นได้ถึงวิถีอันเรียบง่าย ไม่ต้องปรุงแต่งเพิ่มสารใดใด ก็สามารถสร้างความจรรโลงใจได้ และอยู่กับธรรมชาติตามวิถีได้โดยไม่ต้องอิงกระแสของทุนนิยม ความสุขที่หาได้มาด้วยลำพังที่หยิบจับได้จากสิ่งใกล้ๆตัวเราเอง!!
ความเห็น (2)
**ข้างใจ**
เพลง : กลับกลาย
ศิลปิน : มาลีฮวนน่า
ท้องฟ้าย่อมมีเวลาเปลี่ยนสี
สำธารที่มีย่อมมีวันหนึ่งแห้งเหือดหาย
เมื่อร้อนแล้งไม่มีเมฆฝนมาโปรยปราย
ลมเย็นสบายก็พัดแปรเปลี่ยนทิศทาง
เพราะทุกๆ อย่างรอบข้างเราเคลื่อนไหว
และทุกๆ อย่างทำคนรอบข้างเราเปลี่ยนไป
บอกคำรักซ้ำๆ ยังเบื่อฟัง
ป้อนคำหวานซ้ำครั้งยังจืดจาง
เพราะทุกๆ อย่างรอบข้างเราเคลื่อนไหว
เพราะทุกๆ อย่างทำคนรอบข้างเราเปลี่ยนไป
เหมือนมีใครผ่านมาผ่านไปแล้วจากจร
เวิ้งว้างเดินสู่เส้นทางการสูญเสีย
สัญลักณ์ที่มีก็พลันมาเสื่อมสลาย
รสรักที่เคยหวานฉ่ำมากลับกลาย
เปลี่ยนแปลงง่ายดายเหมือนคนไม่เคยรู้รักกัน
เพราะทุกๆ อย่างรอบข้างเราเคลื่อนไหว
เพราะทุกๆ อย่างทำคนรอบข้างเราเปลี่ยนไป
เหมือนมีใครผ่านมาผ่านไปแล้วจากจร
บอกคำรักซ้ำๆ ยังเบื่อฟัง
ป้อนคำหวานซ้ำครั้งยังจืดจาง
เพราะทุกๆ อย่างรอบข้างเราเคลื่อนไหว
เพราะทุกๆ อย่างทำคนรอบข้างเราเปลี่ยนไป
เหมือนมีใครผ่านมาผ่านไปแล้วจากจร
เวิ้งว้างเดินสู่เส้นทางการสูญเสีย
สัญลักณ์ที่มีก็พลันมาเสื่อมสลายร
สรักที่เคยหวานฉ่ำมากลับกลาย
เปลี่ยนแปลงง่ายดายเหมือนคนไม่เคยรู้รักกัน
เพราะทุกๆ อย่างรอบข้างเราเคลื่อนไหว
เพราะทุกๆ อย่างทำคนรอบข้างเราเปลี่ยนไป
หยุดตอกย้ำความผิดชอกช้ำที่ผ่านมา
เหนื่อยและล้าค้นเค้นหารักคนมากใจ
เพราะใจของคนย่อมมีเหตุผลที่จะไป
เพราะโลกกว้างใหญ่เธอมีที่ไปที่ดีกว่า
เพราะใจของคนย่อมมีเหตุผลที่จะไป
เพราะโลกกว้างใหญ่เธอมีที่ไปที่ดีกว่า
ปล. ฟังแล้วสุดๆ เลยเอามาฝาก
ไม่ได้อยู่ในหุบเขา แต่ก็คิดถึงใครบางคน
ได้แต่พร่ำบ่น เพราะว่าเธออยู่ไกล
ฝากดวงดาว และเดือนยามฟ้าสดใส
ผ่านสายลมโบกโบยไป
แต่ ล่วง (ตุ๊บ) อยู่ข้างกายตน
เพราะสายลม พัดหวน
ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ตรีรวน จนปั่นปวนใจ
เอิ๊กๆๆๆๆๆ