เรื่องที่ (๔๑) หนุ่มชุดเทากับสาวใส่สูท
เรื่องที่ (๔๑) หนุ่มชุดเทากับสาวใส่สูท
ธนาคารแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มคลุมหน้าชุดเทา
กระโดดขึ้นไปยืนบนเคาน์เตอร์ ฝากถอน
“ผมมาที่นี่แค่มาขอเงินของพวกคุณไปใช้นิดหน่อยขอให้ทุกคนหมอบลงกับพื้นอย่างสงบ อย่าพยายามสร้างอันตรายให้กับตัวเองและผู้อื่น”
เขายกโทรศัพท์มือถือชูอวดให้คนดูไปรอบ ๆ
ลูกค้า พนักงานและรปภ. เชื่อฟังคำสั่งเขาโดยง่าย
มีเพียงคนเดียวที่ไม่ยอมทำตาม
“ดิฉันเป็นผู้จัดการที่นี่”
หญิงสาวใส่สูทยืนยิ้มนิ่ง ๆ ไม่สะทกสะท้าน
“มีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ”
“ขอเงินห้าแสน”
“คุณต้องไปกรอกใบถอนก่อน”
“ผมไม่มีเงินฝากที่นี่”
“งั้นคุณก็ต้องไปกรอกใบกู้”
“ผมขอแบบไม่คืนเงิน”
“งั้นคุณก็ต้องมีอะไรมาขู่ให้ฉันกลัว”
“ผมมีโทรศัพท์มือถือ”
“กดแล้วระเบิดใช่ไหม..ดิฉันไม่กลัว อย่างมากเราก็แค่ตายพร้อมกัน”
“ไม่ใช่ระเบิด..มันเป็นแค่โทรศัพท์มือถือธรรมดา ๆ แต่มีกำลังส่งถึง ๕ วัตต์”
เขายื่นโทรศัพท์มือถือเข้าไปติดที่หูของผู้จัดการสาว
พร้อมกับกดปุ่มหมายเลขทีละตัว
0 + 2abc 7pqrs 2abc....
“.....จริงอยู่ คุณยังไม่เป็นอะไรในตอนนี้หรอก แต่อีกห้าปี คุณจะค่อย ๆ รู้สึกปวดหัวทีละนิด ๆ จนทนไม่ไหว ความจำของคุณจะเสื่อมลงไปเรื่อย ๆ และเมื่อคุณไปตรวจ คุณก็จะพบว่าสมองคุณเป็นมะเร็ง...และอาจจะต้องตายอย่างทรมานภายในสิบถึงสิบห้าปี...”
“พอแล้ว !!” ผู้จัดการสาวเข่าอ่อนทรุดตัวลงก้มหน้าร้องไห้
..................................................................................................
ชายชุดเทาถวดหมวกคลุมหน้า ขณะเดินออกมาจากธนาคาร ถุงเงินในมือทำให้เขาสบายไปหลายเดือน
ผู้คนสมัยนี้ห่วงใยสุขภาพกันมากขึ้น คราวหน้าเขาจะลองปล้นธนาคารด้วย “ก๋วยเตี๋ยวใส่ผงชูรส” ดู
จากหนังสือ นิทานบัวไร
ความเห็น (2)
- ลึกซึ้งทันสมัย แม้แต่โจรยังปรับตัวเข้ากับเทคโนโลยี
- ขอบพระคุณค่ะ
เป็นเรื่องเล่าหักมุมที่ขำไม่ออกเลยค่ะ...