จิตกุศล


การทำความดีนั้น เราไม่จำเป็นต้องให้ใครรับรู้

         เรื่องที่ข้าพเจ้าได้เล่ามานี้  เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง  ประมาณ  30  ปีที่แล้ว  และเกิดจากชีวิตจริงในโรงพยาบาลซานคามิลโลแห่งนี้  ข้าพเจ้าได้มาทำงานที่โรงพยาบาลแห่งนี้ไม่นานนักในตำแหน่งเจ้าหน้าที่โรงครัว  สมัยก่อนนั้นเขาจะเรียกแผนกโภชนาการว่า  “โรงครัว”  และการที่ได้มาทำงานในตำแหน่งเจ้าหน้าที่โรงครัว  ข้าพเจ้าไม่ได้คลุกคลีกับผู้ป่วยมากนัก 

         มีอยู่วันหนึ่ง  โรงพยาบาลได้รับเจ้าหน้าที่ใหม่  หลังจากข้าพเจ้ามาอยู่ไม่นานนัก  เธอชื่อน้องต๊ะ  ทำงานที่แผนกบัญชี  น้องต๊ะเป็นคนดี  มีมนุษยสัมพันธ์ดี  เข้ากับทุกคนได้ดี  และเมื่อน้องมาอยู่ได้ไม่นานก็มีสิ่งไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับน้อง  คือ  วันนั้นหลังจากเลิกงาน  คุณพ่อของน้องได้ขี่มอเตอร์ไซต์มารับน้องกลับบ้าน 

         ขณะที่น้องกำลังกลับบ้านก็เกิดมีพายุฝน  ลมแรง  และน้องได้กางร่มซ้อนท้ายรถคุณพ่อไป  สักพักก็มีคนมาบอกว่าน้องต๊ะหล่นจากรถ  ทำให้เลือดคั่งในสมอง  หมอต้องการผ่าตัดด่วน  แต่ขณะนั้นเลือดที่มีอยู่ไม่พอ  น้องมีเลือดกรุ๊ป  A  จึงต้องขอบริจาคเลือด  มีคนมาบริจาคเลือดให้น้องต๊ะโดยหนึ่งในนั้นมีข้าพเจ้าด้วย  ได้ไปบริจาคเลือดให้น้องโดยไม่ได้คิดอะไร  คิดแต่ว่าอยากช่วยให้น้องมีชีวิตกลับมาอยู่กับเราเหมือนเดิม  และการบริจาคเลือดครั้งนั้นก็เป็นการบริจาคผ่านโรงพยาบาล  โดยที่ญาติของน้องก็ไม่ทราบว่าใครมาบริจาคบ้าง  แต่เราก็เต็มใจ 

         น้องรักษาตัวอยู่ใน  ICU  โรงพยาบาลซานคามิลโลประมาณ  1  สัปดาห์  อาการของน้องก็ไม่ดีขึ้น  ก็เลยส่งน้องไปรักษาต่อที่โรงพยาบาลคามิลเลียน  แต่เราก็ไม่สามารถแย่งน้องมาจากพญามัจจุราชได้  น้องได้อยู่กับเราแค่  1  เดือนก็เสียชีวิต  ทางโรงพยาบาลได้ไปรับศพน้องมาตั้งศพที่วัดนักบุญยอแซฟ 

         การเสียชีวิตของน้องครั้งนี้  นำความเสียใจมาให้กับพ่อแม่  ญาติและเพื่อนร่วมงานทุกคนเป็นอย่างมาก  รวมทั้งข้าพเจ้าด้วย  ขอให้ดวงวิญญาณของน้อง  จงไปสู่สุขติและขอให้น้องหลับสบาย  แม้เราจะไม่ได้รู้จักกันนานมากนัก  แต่ข้าพเจ้าก็ยังคิดถึงน้องเสมอ 

         และต่อจากนั้นเมื่อยามที่โรงพยาบาลขาดเลือดก็จะโทรมาขอ  ซึ่งข้าพเจ้าก็เต็มใจบริจาคให้  โดยคนหนึ่งมาด้วยโรคกระเพาะเลือดออกไม่หยุดต้องการเลือด  และอีก  1  ราย  ก็ต้องการเลือด  การบริจาคทุกครั้งเป็นการบริจาคผ่านโรงพยาบาล  โดยที่ญาติของผู้ป่วยและข้าพเจ้าก็ไม่ได้รู้จักกัน  แต่ข้าพเจ้าก็เต็มใจ  เพราะข้าพเจ้าคิดว่าได้ช่วยเหลือชีวิตคน 

         ข้าพเจ้าคิดว่า  การทำความดีนั้น  เราไม่จำเป็นต้องให้ใครรับรู้  ข้าพเจ้ายอมปิดทองหลังพระ  ดั่งคำตรัสของพระเจ้าอยู่หัวที่ทรงตรัสไว้ว่า การปิดทองพระ ถ้าไม่ปิดทองทั้งองค์ ปิดแต่ด้านหน้าแล้วพระจะสวยได้อย่างไรข้าพเจ้าจึงยึดหลักคำสอนของพระองค์และนำมาปฏิบัติตลอดมา

 

 

                                                                      คุณพิลาวัลย์          พิลาแดง

                                                                       เจ้าหน้าที่แผนกโภชนาการ

 

หมายเลขบันทึก: 304088เขียนเมื่อ 8 ตุลาคม 2009 08:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:40 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

ทำความดีแบบปิดทองหลังพระ

ล้างกิเลส อัตตาไปในตัวครับ

สาธุกับคุณงามความดีนะครับ

ผมก็ชอบบริจาคเลือดครับ ปีนี้บริจาคไป 2 ครั้งแล้วครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท