มันป็นเช่นนั่นเอง

มองโลกในแง่ดีสบายที่สุด  หลายครั้งหลายเวลาที่ข้าพเจ้าเกิดอารมย์โกรธ เกลียด หรือไม่พอใจกับสิ่งรอบ ๆ ข้างต่าง ๆ ที่มากระทบเมื่อได้พบหรือได้เห็นกับสิ่งนั้น ๆ แล้วเก็บไปเป็นความทุกข์ ไม่ว่าสิ่งนั้น ๆ จะเกิดขึ้นจากอะไรก็ตาม เหมือนว่าจะแบกโลกเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาเศรษฐกิจ  การเมือง สังคมต่าง ๆ ที่เป็นอยู่ว่ามันทำไมเป็นอย่างนั้น ทำไมมันไม่เป็นอย่างนี้  แต่เมื่อมาคิดให้ดีอย่างมีสติก็จะเห้นว่ามันมีที่มาที่ไปของมันอยู่  ขอให้เรามีสติก่อน เหมือนคำพระที่ว่า สติมาปัญญาเกิดนั่นเอง เมื่อเราเข้าใจในปัญหาและสาเหตุแล้วก้จะทำให้เรามองโลกและปัญหานั้นด้วยนิ่งและไม่อ่อนไหวตาม  และก็ไม่รู้สึกถึงความกระทบต่ออารมย์ที่เกิดขึ้น  โดยใช้หลักมองโลก(ปัญหา) ในแง่ดีอย่างมีสตินั่นเอง อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดและเมื่อเกิดขึ้นมันตั้งอยู่มันก็ดับไปตามหลักไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง  ทุกข์ขัง  อนัตตา นั่นเอง  เพราะฉะนั้น ความที่เคยโกรธ เกลียดเดือดร้อนก็กลายเป็นความยินดีเห็นและเข้าใจปัญหาว่ามันเป็นเช่นนั่นเอง