ขึ้นต้นก็งงๆซะแล้ว..จะเขียนเรื่องคนกับต้นไม้ทำไมกลายเป็นวิ่งเปรี้ยว...เรื่องของเรื่องที่เห็นว่าแปลกดี...(ในโลกปัจจุบันดูทุกสิ่งนั้นเชื่อมโยงกันหมดในสายตาของยายธี)...ที่เล่าก็เห็นมาจากจอสี่เหลี่ยมนั่นแหละ.....ชาวอินเดียนแดงในบราซิล..ยังมีหลงเหลือให้เห็นอีกหลายเผ่าพันธุ์..และเผ่าพันธุ์นี้ชอบเล่น..วิ่งเปรี้ยว...(นึกถึงตัวเองสมัยเด็กๆ.ชอบเล่นวิ่งเปรี้ยว..เขาเรียกกันว่าอย่างนั้น)...วิธีเล่นวิ่งเปรี้ยวของชนเผ่านี้ก็มีอยู่ว่า...เขาจะพากันไปตัดต้นไม้ในป่า..ต้นไม้นี้มองดูเหมือนต้นปามล์หรือที่เรียกว่าสาคูทางแถบซาราวัค..แล้วเขาก็จะตัดให้เป็นท่อน..ทำให้ผิวเรียบ..บากหัวท้าย..ลึกเข้าไปพอมือจับได้ถนัดๆหน่อย...พอเสร็จ...เจ้าท่อนไม้นี้มีน้ำหนักประมาณร้อยกิโลกรัม...ประมาณก็คงจะเป็นข้าวสารกระสอบใหญ่...ท่อนไม้นี้จะถูกแบกวิ่งผลัดรับไม้นี้กันเป็นผลัดๆแบบที่เรียกว่าวิ่งผลัดในปัจจุบัน(คงจะเดาๆได้ว่าไม้ที่ผลัดกันรับวิ่งต่อๆไปนั้นต่างกันอย่างไรกับการวิ่งผลัดในสนามกีฬาปัจจุบัน..เหอๆ)...วิ่งชนิดนี้สำหรับชนเผ่านี้..วิ่งกันทั้งหญิงชาย...(แลดู..เซ็กซี่ดี..เพราะผู้หญิงอินเดียนแดงยังไม่โดนครอบคลุมด้วยวัฒนธรรมยกทรง..เหอๆ..คิดเอาเอง)..แล้วทำไมถึงวิ่งล่ะ(คำถาม)...คำตอบก็มีอยู่ว่ามันสนุกดี..ก็วิ่งกันมาแต่ดึกดำบรรพ์...พอมาถึงตอนนี้..ยายธีมาสรุปเอาเองว่า....(เป็นเรื่องอินเดียนแดงวิ่งเปรี้ยว..แล้วกัน...เล่นกันมานาน..ป่ามันหมด..เหลือเป็นไม้ท่อนเล็กๆ..หรือม้วนกระดาษที่วิ่งผลัดรับส่งกันในสนามปัจจุบัน...เหอๆๆ..)
แวะมาเยี่ยมยายธีครับ
(น่าจะมีภาพประกอบด้วยนิ...)
พาเฌวาไปหาปู่ย่าที่ดอยมูเซอ จ.ตาก มาครับ
มาชวนยายธีไปเที่ยวหาเฌวาครับ เฌวาไปเยี่ยมปู่กับย่าที่ดอยมูเซอ จ.ตาก
สวัสดีค่ะยายธี
วิ่งเปรี้ยว ต้องเอาน้ำปลาหวานด้วยค่ะจะได้อร่อย
^__^
..สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ...ไปมาแล้วกับเฌวา..ดีจัง...กับการท่องโลกแบบนี้...รุ่นลูกเฌวาคงจะได้ท่องโลกแบบเดิมๆแฮะ....และหากอยู่ถึงรุ่นนั้น...คงเป็นเพียงมัมมี่...เหอๆ...เล่าไม่ได้...(นึกไปอีกที...แบบคนพุทธ..ไปไม่เหลือแม้แต่เรื่องเล่า)...เอ้าวนไปวนมา...เรื่องภาพประกอบเนี่ยะ...ยายว่า...จินตนาการนี้นะมันลึกล้ำและเป็นโลกส่วนตัวดี....(หรือว่าไง)...
.....ขอบคุณทุกคนค่ะที่เข้ามาทักทาย..และแบ่งปันความคิด....(แฮะๆคุณสามสัก...เขาว่า..มะพร้าวไม่ห้าว..ก็ไม่มันนิ...และถ้าอยากเป็นสว...(ต้องมีคุณสมบัติของมะพร้าวเน้อ...)...ไม่งั้นไม่มัน..เหอๆ