ไปดูละครเวทีมา

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา เพื่อน ๆ ชวนไปดูละครถาปัด จุฬามา
เรื่อง Moulin  Rouge

ละครเค้าก็สนุกดีครับ ตอนแรกอาจจะดูน่าเบื่อนิดหน่อย แต่หลัง ๆ มาก็สนุกดี
เป็นเรื่องราวของชายคนหนึงในยุค  2599  ได้หลงเข้าไปยังโรงละคร  moulin rouge ในปัจจุบัน
ได้พบรักกับนางเอกละครเวที แต่ท้ายสุดก็ต้องจากกัน เพราะต้องกับไปยุคตนเอง ทิ้งไว่เพียงความทรงจะจากกล่องเพลง
ที่สร้างขึ้นจากเพลงที่ทั้งสองคนได้แต่งร่วมกัน

บทละครถือว่าใช้ได้เลย ในเรื่องเทคนิคก็อยู่ในเกณฑ์ดี เมื่อเปรียบเทียบกับละครวิดวะ มข. เรา เห็ได้ชัดถึงข้อแตกต่างหลายอย่าง
ในเรื่อง acting นั้น เราไม่ได้แพ้เลยครับ แต่เรื่องบทนี่ เรายังมีด้อยกว่า ส่วนองค์ประกอบอื่น ๆ ก็พอสูสีกัน

ข้อคิดที่ได้จากเรื่องนี้  คือเค้านากเอกชอบนั่งรถเมล์ เลยเปรียบเทียบความรักเปรียบเสมือนการรอรถเมล์
คือ การรอรถเมล์ ก็เหมือนกับรอคนที่ใช่ ถ้าคนนั้นไม่ใช่ เราก็ต้องปล่อยให้ผ่านไป แล้วรอคอยต่อไป เพื่อรอคันที่ใช่ต่อไป
เมื่อเจอคันที่ใช่ เราถึงต้องรีบขึ้น แม้รถจะไม่จอดรับ เราก็ต้องวิ่งตาม และเกาะเกี่ยวไว้