มันก็อยู่ที่ผมอีกนั่นแหละ
วันนี้วันแรกที่เริ่มต้นการใช้ชีวิตของการลาศึกษาต่อเต็มเวลา ตั้งใจแรกคือ คงต้องจัดตารางเวลาให้เป็นมั่นเหมาะสำหรับงานสามสี่อย่างที่ยังต้องรับผิดชอบต่อ คือ งานวิทยานิพนธ์ งานวิจัยและบริการชุมชน บางทีคิดว่า ต้องจะวันเฉพาะไว้สักสามวันสำหรับวิทยานิพนธ์ ที่ต้องงดรับงานอื่น ไม่งั้นดูท่าว่าจะแย่แน่ๆ
แต่สำหรับวันนี้ต้องเคลียร์หลายงานครับ เช้ามาก็ไปเคลียร์เรื่องงานวิจัยที่คณะอิสลามศึกษา ปรากฏไม่มีที่จอดรถ เลยต้องขับผ่านไป แล้วจังหวะก็ลงตัว มีเสียงโทรศัพท์เข้า เลยไปจอดรถไว้ที่สำนักวิทยบริการ จากนั้นขับกลับมาที่อิสลามศึกษา จนกระทั่งเที่ยง ฮือ ผิดแผนอีกแล้ว ขับออกไปถึงปากทางไปปัตตานี นึกขึ้นได้ ลืมอีกเรื่องด่วน ต้องวนกลับไปเข้าเมืองยะลา ไม่ได้มีอะไรมากครับ แต่สำคัญ คือ ซื้อยางรองไม้เท้า อันเนื่องจากหมดสต๊อกที่บ้านแล้ว ไปถึงร้าน ซึ่งเป็นร้านประจำ (เนื่องจากผมรู้จักอยู่ร้านเดียว) เจ้าของร้าน (ซึ่งจำหน้าผมได้ดีแล้วครับ เนื่องจากมักจะซื้อที่ละหลายๆ คู่) พูดแปลกๆ ครับว่า"ลูกยางรองนี้เหลืออยู่สามคู่แล้วนะค่ะ หมดแล้วหมดเลย" งงครับ เลยต้องถาม หมดแล้วหมดเลยคืออะไร? เขาตอบว่า "ต่อไปก็ไม่มีขายแล้วค่ะ เพราะโรงงานไม่ผลิตแล้ว จะมีก็เป็นสีดำ ซึ่งราคาถูกว่า คุณภาพแย่กว่า"
ผมใช้ยางรองไม้เท้าสีครีมครับ เพราะเป็นชนิดที่ทนมากๆ เหนียวดีด้วย ไม่ค่อยลื่น ต้องเรียกว่าคุณภาพดีกว่าลูกยางสีดำมากครับ แบบสีดำบางทีใช้แค่สองสัปดาห์มันก็ทะลุแล้ว แต่แน่นอนครับ ราคาก็แพงกว่ากันด้วย ซึ่งเป็นสาเหตุให้คนทั่วไปไม่ค่อยอยากซื้อมาใช้ ทำให้ไม่คุ้มการผลิต งานนี้ไม่ต้องคิดมากครับ มีสีไหนก็ใช้สี่นั้นแหละ ทำงัยได้ไม่มีโรงงานเองนิ ฮาฮา
สองวันมานี้ไปปัตตานีช่วงเที่ยงทั้งสองวันเลยครับ เมื่อวานขับไปได้ครึ่งทาง ก็ต้องเปลี่ยนให้ภรรยาขับรถแทน วันนี้ไปคนเดียว ขับไปถึงยะรัง ง่วงมาก เลยต้องเปลี่ยนจากเดิมจะไปละหมาดซุฮรีที่ปัตตานี ก็แวะละหมาดที่ยะรังแทน ละหมาดเสร็จก็ซื้อ "กาปาลอกราเป๊าะ" สำหรับใช้ในการช่วยขยับขากรรไกร ในขณะขับรถ ฮิฮิ อัลฮัมดุลิลลาห์ ได้ผลครับ แต่ถึงไปช้านิดหนึ่ง
ปกติเวลาไปเจออาจารย์ที่ปรึกษา ผมจะส่งเป็นเล่มให้อาจารย์ดูครับว่าผมทำไปถึงไหนแล้ว ซึ่งทุกครั้งจะเจอคำถามเดิม แล้วผมก็ย้ำอยู่กับที่ทุกที รอบนี้ผมพรินท์งานไปให้อาจารย์เพียงแผ่นเดียวครับ แผ่นเดียวแถมทำเป็นรูปไปให้อาจารย์ดู ตั้งใจจะถามอาจารย์ด้วยว่า เมื่อไรผมจะได้สอบเค้าโครงสักที ฮิฮิ
ปรากฏยังไม่ทันเอ๋ยปากถามท่านอาจารย์ครับ ท่านบอกมาก่อนว่า จะเร่งให้สอบให้ได้ในเทอมนี้แล้ว เพราะมันติดเพดานหน่วยกิตแล้ว "แต่นั่นมันอยู่ที่เธอว่าจะทำได้หรือเปล่า" ซึ่งพอเอาตารางเวลามาคิดๆ ดู ก็สรุปได้ว่า ผมต้องให้เสร็จภายในเดือนนี้ครับ แล้วไปสอบเดือนหน้า
จากนั้นท่านอาจารย์ก็เริ่มคอมเม้นท์งาน ฮิฮิ ส่งมาสองสามรอบแล้วยังไม่เคยได้รับการคอมเม้นท์งานครับ เนื่องจากตอบคำถามแรกของอาจารย์ไม่ผ่านสักที รอบนี้ตอบคำถามได้แล้วด้วยกระดาษแผ่นเดียว ท่านอาจารย์เลยแนะนำแนวทางต่อ สุดท้่ายก็สรุปด้วยคำว่า "มันอยู่ที่เธอจริงๆ" ผมก็ยืนยันกับอาจารย์ว่า ตอนนี้ผมลาศึกษาต่อเต็มเวลาแล้ว ภาระงานสอนไม่มีแล้ว ลุยได้เต็มที่ครับ อาจารย์ย้อนกลับว่า แล้วงานวิจัยละ?
ฮิฮิ อันนี้ก็เรียนท่านไปว่า เคลียร์ปิดโครงการไปแล้วแบบสามโครงการ ตอนนี้ไม่มีโครงการที่อยู่ระหว่างการดำเนินงานแล้วครับ เพียงแต่กำลังอยู่ระหว่างพัฒนาโจทย์ใหม่อีกสองถึงสามโครงการ ฮือ ดูอนาคตนี้ถ้าจะยังไม่รุ่งเท่าไรกับงานวิทยานิพนธ์ ที่สำคัญสามโครงการที่ว่าจะต้องทำเค้าโครงให้เสร็จภายในสองเดือนนี้เหมือนกัน ฮือออออออออออออออออ
ดูท่าทีแล้ว ต้องแบ่งวันทำจริงๆ แล้วครับ ไม่งั้นงานมันจะทุ่มไปในสิ่งที่ชอบคือ ทำวิจัยอย่างเดียว วิทยานิพนธ์อาจจะลืมหยิบมาทำอีกก็ได้ แล้ววันไหนจะเป็นวันทำวิทยานิพนธ์ดีล่ะ ฮือ คิดแล้วปวดหัว ไปนอนก่อนแล้วกันครับ ฮาฮาฮา
ความเห็น (14)
สวัสดีค่ะ อาจารย์
ใกล้จบแล้วใช่ไหมคะ ยินดีด้วยที่ได้ลาศึกษาต่อ ส่วนครูอ้อย No way สงสัย จบตอนที่หลานเข้าเรียนมั้งคะ
รักษาสุขภาพนะคะ
อ่านแล้วยอมรับเลยครับว่ามีความมุ่งมั่นมากครับ...ผมเองเขากลับคำสั่งกันหลายรอบตอนแรกก็ลาพร้อมอาจารย์เปลี่ยนคำสั่งใหม่เป็น พย. เสร็จจากนี้ก็คิดอยู่เหมือนกันครับว่าจะต้องวางแผนการทำวิทยานิพนธ์ และที่สำคัญเป็นเหมือนอาจารย์ไปแล้วครับว่างานที่ชอบมากกว่าคืองานวิจัยกับชุมชนและชาวบ้านใครชวนไปไหนไปทั้งนั้น อิอิ
ดูแลสุขภาพด้วยครับ...
สวัสดีครับ อ.จารุวัจน์ شافعى
ดีเเล้วครับ ที่ตัดสินใจ ลาศึกษาต่อ เต็มเวลา
เรียนปริญญาเอก หนักหน่อยครับ ต้องอาศัยความมุ่งมั่นและตั้งใจ
ให้กำลังใจครับ
ขอบคุณครับ ครูอ้อย แซ่เฮ
ยังอีกไกลสำหรับความสำเร็จครับ เป็นแค่เพียงได้เริ่มต้นเท่านั้นเอง เมื่อวานก็นั่งคำนวณระยะเวลากับอาจารย์อยู่ครับ คิดว่า น่าจะเกือบๆ สองปีกว่าวิทยานิพนธ์จะจบทั้งเล่ม เนื่องจากหากเร็วสุด การตอนแรกของการวิจัยก็กินเวลาไปเกือบสี่เดือนแล้ว อีกสองระยะที่เหลือก็ยิ่งใช้เวลามากกว่านี้ีอีกครับ ที่สำคัญคือ ผมลาได้แค่ปีเดียว
ขอบคุณครับ เสียงเล็กๆ فؤاد
ถ้าเริ่มลา พ.ย. แสดงว่าต้องคุมสอบด้วยนะครับ ฮิฮิ ผมลาก่อนเพราะจะได้ไม่ต้องนั่งคุมสอบ ฮิฮิ
ขอบคุณครับ จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
อาจารย์ท่านสังไว้เมื่อวานว่า สังคมคาดหวังกับคนที่เรียนจบ ดร. แตกต่างจากคนอื่นๆ ดังนั้นทุ่มเทและทำให้งานมีคุณภาพ (อย่าทำเป็นเล่นๆ)
ที่สำคัญท่าไม่ทุ่มเทตอนนี้ก็คงสิ้นสุดปลายทางแล้วครับ
การวางแผนเป็นสิ่งที่ดี การทำแผนเป็นสิ่งที่ต้องให้เกิดถ้าเกิดไม่ได้ แสดงว่าแผนไม่ตรงหรือว่าเราไม่ตรง :)
ขอให้สมปรารถนาตามที่ตั้งใจไว้นะครับ
ขอบคุณครับอาจารย์ Ibm ครูปอเนาะ ڬوروفوندق
แผนไม่เกิดแสดงว่า แผนนิ่งครับ ฮิฮิ
ดีใจด้วยที่ได้ลาเรียน แต่อยากให้เรียงลำดับความสำคัญให้ดีๆ ตอนนี้ลาเรียนได้ก็น่าจะเรียนให้เต็มที่จะได้จบเร็วขึ้น หลังจากจบจะรับงานวิจัยที่ชอบอะไรๆมันคงจะเดินได้ดียิ่งขึ้น มันมีทั้งเครดิตและเวลาที่มากขึ้น คนเราใช่เครื่องจักรต้องการพักและต้องดูแลให้เวลาแก่คนรอบข้างและโดยเฉพาะตัวแลดูเองเพื่อให้ตัวเองสามารถทำอะไรที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น ขอเอาใจช่วยเสมอ
ยินดีด้วยนะคะอาจารย์ เป็นกำลังใจกับการเรียนค่ะ
มาทายทักด้วยยังคิดถึง น้องเตาฟิก สบายดีนะคะ
- เอ๋.....อาจารย์ยังใช้ไม้เท้าหรือค่ะ
ขอบคุณครับหมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ
เป็นมนุษย์ไม้เท้ามาก่อนเกิดอุบัติเหตุแล้วครับ ดังนั้นขาที่หักไปดีขึ้นเกือบจะเป็นปกติแล้วครับ แต่ก็ยังคงต้องใช้ไม้เท้าเพราะเป็นมนุษย์ไม้เท้าอยู่แล้วครับ
แวะมาเยี่ยม
สลาม..อาจารย์ที่นับถือ
เป็นกำลังใจให้อาจารย์ครับ