หยาดน้ำตานางฟ้าคราขื่นขม
ปวดอกตรมตรอมใจไหลสะอื้น
จากนวลปรางสองแก้มแต้มสู่พื้น
ผ่านวันคืนฟ้าสู่ดินชื่นฉ่ำใจ
สาดเป็นสายพรายพร่างกลางโขดเขิน
สู่แนวเนินคลองคุ้งทุ่งสดใส
หล่อเลี้ยงพืชพันธุ์ผลดกดอกใบ
โลกหลับใหลกลับฟื้นตื่นชื่นเชย
ยามแสงทองทอทาบอาบแผ่นหล้า
หยาดน้ำฟ้าหลั่งรินสิ้นระเหย
เปลี่ยนกลับกลายคล้ายละอองน้ำอย่างเคย
ลมรำเพยพรายพัดพร้อมหลั่งริน
หยาดน้ำตานางฟ้าทุกคราหลั่ง
สืบความหวังทุกผู้ไม่รู้สิ้น
สืบความฝันดำรงคงชีวิน
สู่ผืนดินกูลเกื้อเอื้ออาทร
หยดน้ำตาคนช้ำฉ่ำพื้นโลก
เพิ่มเพลงโศกกลืนกล้ำซ้ำหลอกหลอน
คงประโยชน์อันใดให้ดงดอน
ทุกข์ทอดถอนกี่หนกลั่นฝนเย็น
หยาดน้ำฝนหยดน้ำตาฟ้ารินหลั่ง
มิรู้ครั้งคร่ำครวญใครเล่าเห็น
ซ่อนรู้สึกวันคืนชื่นลำเค็ญ
ดับทุกข์เข็ญโลกหล้าน้ำตานอง...
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต
หยาดน้ำฝน หยดน้ำตา
หยดน้ำตาคนช้ำฉ่ำพื้นโลก
มหา นอนดึกเลยแวะมาอ่าน
หยุดน้ำตา หันมา เข้มแข็งสู้
ควรเรียนรู้ ที่มา ปัญหาใหญ่
แม้ว่ารัก หลงเขา สักปานได
ต้องปักใจ รักตนเอง จึงเก่งคน
เห็นบรรยากาศมัว ๆ เศร้า ๆ เลยนำบทเพลงนี้มาจรรโลงใจให้กระชุ่มกระชวยด้วยหยาดฝนที่เย็นฉ่ำ...เพลงเก่าที่ไพเราะจับจิต...เพราะเป็นของ "ดวงใจ ไพจิตร" นั่นเอง
• หยาดน้ำฝน หยดน้ำตา (ดาวใจ ไพจิตร)
หยาดน้ำจากตา นางฟ้าที่ตรมอารมณ์
หลั่งความขื่นขมที่ถมอยู่ใน ใจตน
หยาดย้อยจากปรางสวรรค์เบื้องบน
สู่กลางแก้มดินในฐานถิ่นคน
นั้นคือหยาดฝน ฉ่ำใจ
สาดสายพร่างพรายพรมผืนไร่นา แนวเนิน
ป่าดอนโขดเขินคลองขลุงทุ่งหนอง นองไป
หล่อเลี้ยงพืชพันธ์ มีผลดอกใบ
โลกเคยหลับไหล พลันฝืนตื่นใจ
สวยงามสดใส จริงเอย
* ทอแสงทองอาทิตย์ทาบทา
พลันน้ำตานางฟ้าระเหย
เป็นละอองไอน้ำอย่างเคย
ถูกลมรำเพย พัดเลยลอยวน
หยาดน้ำจากตา นางฟ้าที่ตรมอารมณ์
ฝากมากับลมเป็นฝนพร่างพรม ใจคน
แต่น้ำจากตาตอนช้ำกมล
ที่เราหลั่งลอย ระเหยกี่หน
ถึงกลายเป็นฝน ฉ่ำใจ *
สวัสดีครับอาจารย์
หยาดน้ำฝน หยาดน้ำตา
ตกลงมาน้ำท่วมเมือง
คริคริ
หยาดน้ำฝน หยาดหยด รดพื้นหล้า
หยาดน้ำตา หยดลง ตรงแก้มใส
โอ้ ! น้ำฝน ปนน้ำตา ครั้งคราใด
สะเทือนใจ สะท้านจิต คิดคร่ำครวญ
ฟ้าเอ๋ย เจ้าคิดถึงใครในยามเหงา
เจ้าเคยคิดถึงเราบ้างไหม
คิดถึงเราบ้างนะฟ้าไกล
เพียง้เศษเสี้ยวหัวใจก็ยังดี
สวัสดีค่ะ คุณครูป.๑
หยาดน้ำฝนปนน้ำตารดแก้มใส
เพราะเหตุใดเล่าหนอใคร่ขอถาม
หรือเจ็บช้ำสิ่งใดใครลวนลาม
จะขอตามปกป้องคุ้มครองภัย
สวัสดีค่ะ คุณวิไล
ฟ้าเฝ้าคิดถึงดาวพราวสดใส
อีกทั้งจันทร์ดวงใหญ่ใฝ่ฝันหา
คิดถึงเมฆเพื่อนสนิทยามนิทรา
สุริยาเพื่อนรักรู้ทักทาย....
คิดถึงเจ้าทำไมฟ้าใคร่รู้
หรือโฉมตรูเคยร่วมชิดมิตรสหาย
อยากปลอบขวัญวันเหงาให้คืนคลาย
แต่เสียดายอยู่ไหนเล่าเฝ้าคร่ำครวญ