คำว่า..คลอง..เราคงได้ยินคำว่า..ฮีต..รีต..ทำตามทำนองคลองธรรม..ฮีตสิบสองคองสิบสี่..ผมเองมองว่าเป็นการทำตามรอยของคนโบราณ..จึงเรียกว่า..คลอง..คนเก่าก่อนเขาทำกันมาอย่างไร
ก็ทำตามนั้นกลายมาเป็นวัฒนธรรมชุมชนหรือเป็นกฎหมายของชุมชน..ภาษาถิ่นอีสานว่า..ปากเว๊าบ่แม่นคอง..(คนพูดไม่ตรงกับกฎเกณฑ์ที่สังคมโบราณทำสืบต่อกันมา )..
คำว่าคลองจึงเป็นสิ่งที่ถูกต้องอยู่ในสามัญสำนึกของคนมาแต่โบราณ เป็นรากแก้วแก่นแท้ของสังคมไทยเราต่อเมื่อพระพุทธศาสนาเข้ามามีอิทธิพลเหนือจิตใจจึงปรับเปลี่ยนได้บ้างจากคลองมาเป็น..ธรรม..
จึงอยากสะกิดใจคนเรากันเองว่าก่อนจะมีธรรมนั้นเรามีคลองมาก่อน การหลงลืมคลองคือคนเราเหมือนไม่มีความกตัญญูต่อคนโบราณที่สร้างคลองชีวิตไว้ให้เราดำเนินไปบนเส้นทางที่ราบรื่นชื่นใจอย่างมีความสุข..
เราควรหวลกลับมาเข้าคลองมาดูคลองมารักษาคลองกันนะ ถ้าขืนทิ้งคลองก็ต้องนองน้ำตาเพราะว่าไปหลงแสงสีวิไลกลิ่นไอได้ควันพิษที่ว่าสร้างแท้จริงกลับเป็นการทำลายจนโลกเริ่มรับไม่ไหวส่อเห็นอันตรายทั้งอุทกภัย โจรภัย วาตภัยผีร้ายอาละวาดเพราะเราหลงลืมคลองนั้นใช่หรือไม่..?
ไม่มีความเห็น