ไปเป็นเด็กวัด..ชื่นชมดอกไม้ริมทางและความงามเพื่อชีวิต

ความงดงามมีอยู่ทุกที่ในเส้นทางที่เราผ่านไป

เมื่อวันหยุดที่ผ่านมาเราพี่น้องพากันไปสงบจิต ชาร์ตพลังงานที่วังน้ำเขียว

โดยไปขออนุญาตเป็นเด็กวัด 2วัน 2คืน ได้มีเวลาอยู่กับตัวเอง พิจารณาวันเวลาที่ผ่านมาผ่านไป  เพื่อตัดสินใจเลือกเส้นทางชีวิตครั้งสำคัญอีกครั้งหนึ่ง

มันน่าจะเป็นเพราะความยุ่งยากที่เกิดจากที่เราเอาชีวิตไปผูกอยู่กับความรู้สึกของคนอื่นมากเกินไป...ความห่วงเป็นทุกข์ เลยไม่กล้าตัดสินใจซ้กกะที 

    ไปเป็นเด็กวัดครั้งนี้ ได้สัมผัสความงามรอบๆตัวมากมายทั้งรูปธรรมและนามธรรม

คืนแรกเราพี่น้องนอนไม่ค่อยหลับ เพราะพี่ๆที่นอนในห้องพักเดียวกันนอนกรนสนั่น

แต่ไม่มีใครว่าอะไรกัน ทุกคนพยายามนอนให้หลับถึงแม้จะยากเย็นก็ตามที 'O'

• ความงามที่พบสิ่งแรกคือ การให้อภัย ความเมตตาสงสาร (คนนอนกรนเป็นคนที่น่าสงสารเพราะเค้าไม่มีเจตนารบกวนคนอื่น เพราะถ้าจะไม่ให้เค้ากรนก็แสดงว่าเค้าไม่ได้หลับ เราก็แก้ที่เรา คิดซะว่าเสียงกรนก็เป็นเสียงธรรมชาติอย่างนึง ไม่มัวแต่คิดบ่นเค้าในใจ ทำเป็นไม่สนใจซะก็หลับไปได้เอง)

พอตีสามเราพี่น้องก็ตื่นเพื่อเตรียมตัวไปทำวัตรเช้า(สวดมนต์ ภาวนา)ตอนตีสี่

หกโมงเราก็พากันเดินออกไปรอใส่บาตร

ระหว่างทางเห็นธรรมชาติงามๆที่ปกติเราก็เห็นแต่ไม่ได้แวะชื่นชม ตอนแรกหวังว่าจะได้ถ่ายรูปท้องฟ้าตอนพระอาทิตย์ขึ้นไปฝากพี่ชิวและพี่ๆเพื่อนๆสมาชิกคนรักมวลเมฆ แต่ว่าเมฆมากฝนตกทุกวันเลยต้องเปลี่ยนไปหาดูอย่างอื่นแทน ก็เจอกับดอกไม้ริมทางดอกแรก ไมยราพดอกสีเหลือง(ไม่เคยเห็นมาก่อน เคยเห็นแต่ดอกสีชมพู) น้องสาวชวนให้ดูว่าพันธุ์นี้ทำไมความรู้สึกมันช้าจัง แตะตั้งหลายครั้งแล้วทำไมมันไม่หุบใบล่ะ??? ก็เลยคิดเอาเองว่าน่าจะเกิดจากที่มันอิ่มน้ำฝนมากจนหุบใบไม่ลงรึเปล่า??? ตอนนี้ก็ยังไม่มีคำตอบค่ะ

เดินมาอีกนิดเจอดอกไม้(ไม่แน่ใจว่าชื่อกะทกรกรึเปล่า)เป็นไม้เลื้อย พันอยู่กับต้นไม้ข้างทาง

เดินต่อไปอีกนิดเจอลูกแก้วมังกรเต็มต้น ว๊าว!!  (เดือนที่แล้วมันยังเป็นดอกอยู่เลย)

แล้วเราพี่น้องก็ตักบาตรกัน สาธุ

ขาเดินกลับวัดเจอต้นราชพฤกษ์ต้นนึง ใบด่าง อันนี้ก็ไม่แน่ใจอีกว่าด่างเพราะพันธุ์ หรือว่าด่างเพราะขาดสารอาหารกันแน่???

• งามนี้สำคัญ เราได้รู้ว่ามีสิ่งรอบตัวที่เราเห็นกันอยู่บ่อยๆ แต่เรากลับไม่รู้จักมัน (ยังมีอะไรอีกมากมายที่มีอยู่ในโลก รอให้โอกาสเราทำความรู้จักมันจริงๆ)

ตอนบ่ายวันอาทิตย์เราช่วยกันเลือกบันทึกธรรมะของหลวงปู่ชา

ระหว่างรอ มีมดแดงตัวเล็กๆตัวนึงมันไต่แขนก็เลยคว้ากล้องถ่ายรูปถ่ายซะหน่อย

ซูมมม..แช๊ะ..!! อ้าว...ไม่เห็นมดตัวน้อย ^o^ เห็นแต่หนังตัวเองยี๊ยยยย!น่าเกลียดจริงๆ เห็นความเหี่ยวแห่งอนาคต^__^ แต่... ว้าว!!!!! มหัศจรรย์จริงๆตัวเรามุมนี้ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

ผลัดกันถ่ายรอยเหี่ยวแห่งอนาคตกันจนเบื่อแล้ว เมฆก็ยังไม่แปลงร่างให้เราจินตนาการว่าเป็นรูปอะไรซักที รอไม่ไหวแล้ว... เราก็เลยได้เมฆ5นิ้วมาฝากจ้า อิอิ^__^

• งามนี้น้องสอนพี่ว่า "อย่ารออีกเลย มองมุมใหม่เถอะ"

ก่อนกลับเราก็ได้เมฆมาฝากชาวชมรมคนรักมวลเมฆสมใจ^__^

เมฆฝน ที่อ่างเก็บน้ำลำพระเพลิง

 

 

 

 

[แผ่นดิน]

ผมก็โตมาจากวัด...
สมัยเรียนชั้นประถม อาศัยข้าวก้นบาตรเกือบทุกเช้าเลยก็ว่าได้...
ทุกวันนี้ ยังจดจำเรื่องราวและฉากชีวิตได้อย่างแม่นยำ..

เมตตาคือ ธรรม ที่ค้ำจุนโลกของเรา

ขอบคุณครับ

[วราภรณ์]

มาอ่านเรื่องราวชีวิตที่สัมผัสธรรมชาติและแหล่งสงบเย็น

ขออนุโมทนาบุญที่คณะท่านได้ปฏิบัติในครั้งนี้ด้วยนะคะ

[Phornphon]

อนุโมทนาสาธุกับกิจกรรมดีดีครับ

[ธารเมฆ]

สวัสดีทุกๆท่านค่ะ^__^

ขอบคุณที่มาร่วมอนุโมทนาบุญค่ะ สาธุ

[ขจิต ฝอยทอง]

• มาสาธุๆๆด้วยคน
• ดีใจด้วยครับที่ได้ปฎิบัติธรรม
• เท่าที่ทราบมีต้นไม้คล้ายไมยราพดอกสีเหลือง
• แต่ไม่ใช่ไมยราพดอกสีเหลือง
• มันจะหุบช้าครับ
• ส่วนดอกสีขาวที่บ้านเรียกว่าเงาะป่าน่าจะเป็นกันเดียวกัยกระทกรกป่าครับ

[ธารเมฆ]

สาธุค่ะอาจารย์

• หลวงพ่อบอกว่าการสาธุก็เหมือนการจุดเทียนต่อๆกันไป
• สุดท้ายก็สว่างด้วยกันทั้งหมดค่ะ
• ขอบคุณค่ะ
• ตอนที่เขียนบันทึกลืมดอกไม้อีกดอกนึงค่ะ
• เหมือนกระถินณรงค์ (ชักไม่แน่ใจค่ะว่ากระถินณรงค์รึเปล่า ^__^ ดอกใหญ่ ใบใหญ่ แต่สีจางกว่า)