49 วัน หลังจากเกิดเหตุการณ์ และปัญหาต่างต่าง นานาที่เกิดขึ้น เรายอมรับว่า ครั้งนี้ ถือเป็นบทเรียนครั้งยิ่งใหญ่ ครั้งหนึ่ง ในชีวิต และอาจจะนานไปสักหน่อย ที่การแบกรับปัญหาและภาระต่างต่าง จะถูกวางลง แต่ผู้เขียนเองก็ยังยินดีที่ยังมีโอกาสได้มีวันนี้เกิดขึ้น เพราะก่อนหน้านี้คิดว่า จะไม่มีโอกาสได้ทำในสิ่งที่อยากทำ จะไม่มีโอกาส กล่าวแม้กระทั่งคำว่า "ขอโทษ .."
ด้วยภาระงาน ด้วยความไม่พร้อม หรือด้วยอะไรก็ตาม ที่ทำให้ผู้เขียนไม่มีโอกาสเข้าไปพูดคุย อย่างที่ตั้งใจ พวงมาลัย 2 ช่อ ที่ต้องเหี่ยวคาดู้เย็น ข้างโต๊ะทำงาน อีกทั้งความคิดโลดแล่น ที่จะคิด อ่าน เขียน project ในการทำงาน ที่ถูกความกังวลใจ กักกันมันไว้ ถึง 49 วัน ถึงวันนี้ ได้ ถูก ปล่อยวางลง ด้วยความสบายใจและคิดว่า ปัญหาครั้งนี้ คงสร้างภูมิคุ้มกันทางใจ ในการดำรงชีวิตได้ดีทีเดียว
หลายครั้งที่เกิดปัญหา เราเองมักจะ มองว่า คนนู้นคนนี้ ผิด เสมอ ทั้งที่ บางทีมันอาจจะเกิดจาก ตัวเราเองก็ได้ เพียงแต่เรามักมองข้ามและมองไม่เห็นมันเอง การได้รับคำแนะนำจากผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์ + ความหวังดี ให้เราได้ตกผลึกทางความคิด มีเวลานั่ง นิ่ง-นิ่ง ทบทวน ตัวเอง มันทำให้เราเห็นทางสว่าง และทางออกที่ไม่ยากเย็น
ขอขอบคุณทุกความหวังดี ที่พยายามและอยากให้มีวันนี้ : ผู้เขียนเองก็ยังยืนยัน ในความคิดเดิมที่ ว่า หากความรัก ความศรัทธา ยังมีอยู่ในโลก ความหวังและกำลังใจก็เป็นส่วนหนึ่งที่จะผลักดันให้ "มนุษย์" มีแรงกำลังในการสร้างสรรค์สิ่งดีงามต่อไป
มาลัยช่อที่ 3
ขอให้เข้มแข็ง อดทนนะครับ ขอบคุณมากครับ
แวะมาทักทาย เป็นกำลังใจให้น้อง สู้ๆๆ สู้เข้าไว้ วสส.ยะลา สอนคนให้เป็นคนแข็งแกร่ง อยู่แล้ว
ดูเหมือนจะเศร้า
แต่เล่าเรื่องได้น่าสนใจดี
มาทวงถาม ความสดใส ครับ
แวะมาทักทายครับ ขอให้น้องมีความสุขบนทางเดินสายใหม่ครับ