ผมได้รับแจกหนังสือ “พระยาติโลกราชะ พระเป็นเจ้าแห่งสามโลก” เขียนโดย อุดม รุ่งเรืองศรี และเกริก อัครชิโนเรศ อ่านแล้วนึกถึงคำบรรยายของ ดร. วินัย พงศ์ศรีเพียร เรื่อง ความสำคัญของรัชกาลพระญาติลกมหาราชในประวัติศาสตร์ล้านนา และนึกถึงความสำคัญที่สถาบันอุดมศึกษาต่างๆ จะศึกษาประวัติศาสตร์ของพื้นที่ที่ตนตั้งอยู่ ทั้งที่เป็นประวิติศาสตร์หลวง และประวัติศาสตร์ราษฎร์
เพื่อนิยามความเข้าใจความเป็นมาของสังคมในพื้นที่นั้นๆ ใหม่ ให้ครบถ้วนมากขึ้น มีมุมมองใหม่ที่แตกต่างจากมุมมองเดิม ที่ครอบงำความคิดของผู้คนมานาน
ผมไม่เคยรับรู้ความรุ่งเรืองของล้านนา และพระปรีชาญาณของกษัตริย์ล้านนานอกเหนือจากพญาเม็งราย เพราะประวัติศาสตร์ไทยที่ผมเรียน เป็นประวัติศาสตร์เพื่อสร้างภาพความรุ่งเรืองของสุโขทัย – อยุธยา – รัตนโกสินทร์ กดอาณาจักรอื่นๆ เป็นเพียงบริวารหรือศัตรู ประวัติศาสตร์แนวเก่านี้คับแคบและไม่ครบถ้วน สร้างโลกทัศน์ที่บิดเบี้ยว ไม่ตรงความเป็นจริง
สถาบันอุดมศึกษามีหน้าที่ทำให้ผู้คนเข้าถึงความจริงแท้มากขึ้น ลดมายาภาพลง ประวัติศาสตร์แนวดั้งเดิมเป็นมายาภาพอย่างยิ่ง การวิจัยประวัติศาสตร์แนวใหม่ ที่ให้ความสำคัญแก่พื้นที่ที่ไม่ใช่ศูนย์กลางทางการเมือง แต่มีผู้คนรวมตัวกันเป็นชุมชน มีพัฒนาการ มีการติดต่อสัมพันธ์กับสังคมหรือพื้นที่ภายนอก จะช่วยให้เราเข้าใจความเป็นไปในอดีตใกล้ความเป็นจริงมากยิ่งขึ้น
โดยที่ผมไม่หวังว่า เราจะเข้าสู่ “ความจริงแท้” ได้
วิจารณ์ พานิช
๓๑ ส.ค. ๕๒
ไม่มีความเห็น