วันเวลาดีๆ กับเพื่อนที่ "ภูกระดึง"


วันเวลาดีๆ กับเพื่อนที่ "ภูกระดึง"

         เมื่อถึงคราวที่ผมและเพื่อนๆ ต้องจากกัน เพราะชีวิตของนักเรียนมัธยมปลายกำลังจะหมดไป และเราต้องแยกย้ายจากกันไปตามมหาวิทยาลัยต่างๆทั่วประเทศ  พวกเราจึงวางแผนเพื่อที่จะเก็บความทรงจำดีๆของเราไว้และให้เราได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้มากที่สุด ผมและเพื่อนๆจึงตกลงที่จะไปเที่ยวด้วยกัน  เราวางแผนไปเที่ยวสถานที่ที่ยากลำบากที่สุดที่หนึ่งของประเทศไทย นั่นก็คือ “ภูกระดึง”

   

          ภูกระดึงนั้นมีความสูงจากระดับน้ำทะเลถึง 4.5 กิโลเมตร ดังนั้นการเดินเขาบนภูกระดึงจึงไม่ได้สะดวกสบายเหมือนที่อื่นๆ เพราะที่ภูกระดึงเราจะต้องเดินป่าซึ่งเป็นทางที่ชันมาก  ในแต่ละวันผมต้องเดินเป็นระยะทางประมาณ 10 กิโลเมตรเป็นอย่างน้อยเพื่อไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ ภายในอุทยานแห่งนี้  แต่มันก็คุ้มค่าที่ผมได้ชมวิวสวยๆ ได้เห็นธรรมชาติที่สวยงามที่เราไม่เคยได้เห็นมาก่อน และยังได้ใช้เวลาอยู่กับเพื่อนๆ อีกด้วย  ในการเดินขึ้นเขานั้นมีระยะทางไกลและมีความชันมากจนเพื่อนบางคนที่เดินต่อไปไม่ไหว  เราจึงต้องหยุดรอกัน คอยช่วยเหลือกันตลอดทาง  จนในที่สุดเราก็เดินทางถึงยอดภูกระดึงด้วยกันทุกคน

          ระหว่างที่เราเดินเที่ยวกันนั้น ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมและเพื่อนๆตื่นเต้นมาก เพราะโทรศัพท์ที่โทรเข้ามานั้นเป็นเพื่อนของเราที่โทรมาบอกผลการสอบรับตรงของมหาวิทยาลัยขอนแก่น  หลังจากฟังผลแล้วก็มีทั้งคนที่ดีใจและเสียใจ  เมื่อฟังผลแล้วทำให้บรรยากาศของความสนุกสนานหายไปหมด  เพื่อนบางคนเสียใจมากจนร้องไห้ออกมา  ผมและเพื่อนๆ จึงได้แต่ปลอบใจเพื่อนที่สอบไม่ติด  คอยให้กำลังใจเพื่อนให้สู้ต่อไป  จนในที่สุดพวกเราก็กลับมาเดินเที่ยวกันอย่างสนุกสนานเหมือนเดิม

          ในการเที่ยวครั้งนี้ผมได้รับอะไรหลายอย่าง  มันเป็นประสบการณ์ชีวิตที่มีค่าที่สุดครั้งหนึ่งของผม  นอกจากมันจะทำให้ผมรักและหวงแหนธรรมชาติมากขึ้น  มันยังทำให้ผมรักและเข้าใจเพื่อนของผมมากยิ่งขึ้น  มันแสดงให้เห็นถึงน้ำใจของเพื่อนที่คอยช่วยเหลือกันตลอดทางจนเราทุกคนสามารถฝ่าฝันความยากลำบากและอุปสรรคต่างๆ มาได้ด้วยกัน  และสุดท้ายผมขอฝากบทกลอนเกี่ยวกับเพื่อนซึ้งๆบทนี้ไว้

"เพื่อนจะทุกข์ เสียน้ำตา และร้องไห้
ความห่วงใย ทีมีนั้น ยังคอยสาน
ประกอบใจ ของเพื่อนนี้ ที่แหลกราญ
พาพ้นผ่าน ความทุกข์ช้ำ ที่ค้ำใจ"
ที่มา : http://poem.kapook.com/friend.php

 

เอกสารอ้างอิง
          - http://poem.kapook.com/friend.php : บทกลอนซึ้งๆ เกี่ยวกับเพื่อน
          - http://www.dnp.go.th/parksample/park.asp?park=17 : เว็บไซต์ของอุทยานแห่งชาติภูกระดึง

ภาคผนวก
         
- http://www.oceansmile.com/E/Leo/LeaForest3.htm : รูปภาพและข้อมูลสถานที่ต่างๆ ภายในอุทยานแห่งชาติภูกระดึง

วันที่บันทึก : 11/9/09     วันที่แก้ไข : 11/9/09

คำสำคัญ (Tags): #learning process
หมายเลขบันทึก: 296461เขียนเมื่อ 11 กันยายน 2009 10:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:31 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (12)

อ่านแล้ว ก็ นึกถึง สมัยที่เป็นนักเรียน

คิดถึงเพื่อน ขึ้นมาทันทีเลย

ซึ้งจัง อ่านแล้วประทับใจมากก เพื่อนกันตลอดไป

คิงเขียนดีนะ อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนเหมือนกัน

ความทรงจำของคนเราเหมือนหนังเรื่องนึงเลยว่ามะ

การเดินทางกับเพื่อนแบบนี้ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง ที่เป็นข้อคิด ประสบการณ์

ที่ทำให้เราเราเปลี่ยนตัวเอง รู้จักคิดและมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น

ปีใหม่นี้ไปอีกมั้ย ??

นาย วัชรพล เกียรติสยมภู

อยากไปอยู่นะ ลองชวนเพื่อนๆไปกันๆ

ซึ้ง อ่านแล้วก็คิดถึงเพื่อน

เขียนได้ดีมากเลย

น่าประทับใจมาก

ซึ้งมากมาย ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้ไป

แต่ยังไงก็รักเพื่อนๆไม่เปลี่ยนแปลง

< We are 6/4 U.P. 207 4ever >

อยากไปอีกจังเลย คิดถึงเพื่อนแฮะ

อืมมมมมมมมมมมม

เกิดมายังไม่เคยไปเลยยยยย

ถ้าเปนเราอาจโดดภูกระดึงตาย...................

ไปแล้ววววววววววววววววววววววววว

เพราะช่งนั้นมันตอนคอนเสิร์ตเอสเจ

แต่ไม่ได้ไปดู

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อ่านแล้วคิดถุงเพื่อนจัง

ว่างๆต้องไปเที่ยวบ้างแล้ว

อยากไปอีกอ่ะๆๆ

สนุกดีๆ ถึงจาเหนื่อยก็เถอะ

น่าสนุกจังไปมานานยังอ่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท