035 : คำแปลโคลงศรีปราชญ์ โดย ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโมช : หะหายกระต่ายเต้น ชมแข....
เห็นอนุทินของ ซูซาน 007 เช้านี้แล้ว ถูกใจยิ่ง
เลยไปเปิดหนังสือแสนรักเล่มหนึ่งชื่อ Intrepretative Translations of Thai Poets by M.R. Seni Pramoj
หน้า 28-29 มีบทแปลโคลงศรีปราชญ์บทนี้ครับ
หะหายกระต่ายเต้น ชมแข
สูงส่งสุดตาแล สู่ฟ้า
ฤดูฤดีแด สัตว์สู่ กันนา
อย่าว่าเราเจ้าข้า อยู่พื้นดินเดียว
AHA! HOW FOOLISH SUCH FLARE,
REACHING FAR OUT THERE THE HEIGHT.
SAY I, WHO WOULD CARE TO LOVE LONELY?
AH, AS IF YOU MIGHT WALK THIS EARTH ALONE.
ขอบคุณซูซานที่เปิดประเด็นดีๆ ไว้ในอนุทิน ^__^
เดี๋ยวใครอยากได้ บทที่ว่า "หะหายกระต่ายเต้น ชมจันทร์..." ซึ่งเป็นที่มาของโคลงตอบของศรีปราชญ์ ก็แจ้งมาได้ในบันทึกนี้ครับ...ขอแว้บเตรียมตัวไปทำงานก่อน....
ความเห็น (3)
อยากได้ค่ะ
เป็นอะไรที่ดี ๆ อีกหนึ่ง ในชีวิต
ขอบคุณ...
สวัสดีครับ ครูรินน์
ได้เลยครับ เปิดหนังสือ Intrepretative Translations of Thai Poets by M.R. Seni Pramoj หน้า 28
หะหายกระต่ายเต้น ชมจันทร์
มันบ่เจียมตัวมัน ต่ำต้อย
นกยูงหากกระศัลย์ ถึงเมฆ
มันบ่เจียมตัวน้อย ต่ำต้อยเดียรัจฉาน
OHO! BUNNY SIGHTS HIGH MOON.
IT WILL FALL SO SOON FROM HEIGHT.
AS BEES' SWARM WILL COOL IN CLOUDS,
SUCH LOVE FANCY FLIGHT IT MIGHT NOT BE.
ขอบคุณครูรินน์ที่แวะมาเยี่ยมบล็อกนี้ครับ ^__^
อ่อ...บางท่อนนั้นผิดรึป่าวคะ
ต้องเป็น ระดูฤดีแด...กับนกยูงหางกระสัน
หะหายกระต่ายเต้น ชมจันทร์
มันบ่เจียมตัวมัน ต่ำต้อย
นกยูงหางกระสัน ถึงเมฆ
มันบ่เจียมตัวน้อย ต่ำต้อยเดียรฉาน
ศรีปราชญ์ได้ยินดังนั้นก็รู้ว่าพระสนมเอกได้หาว่าตนเป็นเดียรฉานจึงย้อนไปเป็นโคลงว่า
หะหายกระต่ายเต้น ชมแข
สูงส่งสุดตาแล สู่ฟ้า
ระดูฤดีแด สัตว์สู่ กันนา
อย่าว่าเราเจ้าข้า อยู่พื้นเดียวกัน
จากวิกพีดีเอคะ...