ประสบการณ์ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตข้าพเจ้า

"เพราะทุกคนล้วนเป็นคนสำคัญ"

ประสบการณ์นี้เกิดขึ้นกับสุนัขตัวหนึ่งที่ดิฉันรักมาก ชื่อแฟนต้า และจะเป็นเรื่องราวที่ดิฉันจำได้ไม่มีวันลืม

แฟนต้า จะไม่ลืมแกนะ..

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในช่วงต้นเดือนกันยายน ปี 2550 โดยที่คืนวันเกิดเหตุนั้นได้มีพายุลูกเห็บพัดกระหน่ำหนักมาก ดิฉันจึงได้ปล่อยให้แฟนต้าออกจากกรงเพื่อไปหาที่หลบซ่อนตัวภายในบริเวณบ้าน ส่วนครอบครัวของดิฉันก็ทำได้แต่อยู่ในบ้านเพราะไฟฟ้าดับ

จนกระทั่งรุ่งเช้า ดิฉันได้ยินเสียงแม่เรียกดิฉันอย่างตกอกตกใจ จึงได้รีบตื่นและวิ่งลงมาดู ปรากฏว่าแฟนต้ากำลังนอนทุรนทุราย มีอาการชักและน้ำลายฟูมเต็มปาก ดิฉันสงสารมันมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร เพราะดิฉันไม่มีความรู้เกี่ยวกับอาการหรือวิธีการรักษาใดๆเลย

พ่อกับแม่จึงรีบพาแฟนต้าไปที่โรงพยาบาลรักษาสัตว์ และบอกให้พี่ชายและดิฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน ซึ่งตอนนั้นดิฉันเริ่มรู้สึกดีขึ้นและไม่กังวลใจมากนัก เพราะคิดว่าถ้าไปถึงมือหมอแล้ว อย่างไรสุนัขของดิฉันก็จะต้องหาย ดิฉันจึงได้ไปโรงเรียนตามปกติ

จนกระทั่งถึงตอนเย็นที่ดิฉันกลับมาบ้าน แม่ก็ได้เดินมาบอกดิฉันว่า “แฟนต้าตายแล้วนะลูก” วินาทีนั้น สมองดิฉันสับสนไปหมด ทั้งเสียใจ ทั้งไม่เข้าใจ ว่าทำไมสุนัขที่ไปถึงมือหมอแล้วถึงได้ตาย ดิฉันจึงได้ถามแม่ และได้รับคำตอบกลับมาว่า “เราไปโรงพยาบาลเช้าเกินไป ยังไม่มีหมอมาเข้าเวรสักคน แฟนต้ามันรอไม่ไหว มันเลยจากเราไป”

โรงพยาบาลใหญ่โต..แต่ไม่มีหมออยู่ จะมีไปเพื่ออะไรกัน

ณ เวลานั้น สิ่งที่อยู่ในหัวของดิฉันมีเพียงแต่คำถาม ทำไม..ทำไมถึงได้ไม่มีคนอยู่ คุณรู้ได้อย่างไรว่าคนไข้จะป่วยตอนไหน ทำไมถึงไม่มีการเตรียมพร้อม หรือเพราะคิดว่าเป็นแค่สุนัข เป็นแค่ชีวิตที่ไม่มีค่า ไม่ได้ความหมายอะไร “แต่คุณรู้ไหมว่าชีวิตชีวิตหนึ่งไม่ว่าจะเล็กน้อยแค่ไหน ก็ย่อมมีคุณค่าในตัวเอง และยังมีคุณค่ากับใครอีกหลายๆคนด้วย”

ดิฉันร้องไห้และคิดอะไรไปมากมาย จนกระทั่งได้มีความคิดนึงแวบเข้ามาในใจของดิฉัน.. บางทีนะ อาจจะไม่ใช่ความผิดของคนอื่นเสียทีเดียว ส่วนหนึ่งก็เป็นความผิดของดิฉันด้วย ถ้าเพียงแต่ดิฉันเก่งกว่านี้ หรือมีความรู้มากกว่านี้ ดิฉันน่าจะรักษามันได้ และแฟนต้าคงจะไม่จากดิฉันไป

ประสบการณ์นี้จึงเป็นสิ่งที่จุดประกายให้ดิฉันต้องการที่จะเป็นแพทย์ที่ดี อยากเป็นคนที่มีความรู้และความสามารถเพียงพอที่จะช่วยรักษาชีวิตของคนๆนึง และปกป้องหัวใจของใครหลายๆคนไว้ เพราะทุกคนล้วนเป็นคนสำคัญ แม้ว่าเขาอาจจะไม่รู้ตัวก็ตาม

และเมื่อคุณรู้อย่างนี้แล้วก็อย่าลืมรักษาสุขภาพของตัวเองและคนที่คุณรักด้วยนะ เพราะแม้ชีวิตคนเราจะสั้น แต่ถ้าเราสามารถทำให้มันยาวขึ้นได้อีกนิดนึง ได้อยู่กับคนที่เรารักนานขึ้น มันก็ย่อมจะดีกว่าใช่มั้ยคะ ^-^

หัวใจของคนที่คุณรักอยู่ในมือคุณแล้ว ดูแลมันให้ดีๆนะ

เขียนใน GotoKnow โดย สุขิตา จำปาวงษ์
ใน ประสบการณ์ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตข้าพเจ้า

คำสำคัญ (Tags): #learning process

หมายเลขบันทึก: 295399เขียนเมื่อ 7 กันยายน 2009 08:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:29 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน