ไร่มะขามเปรี้ยว...คุณหมออารีย์ วชิรมโน

ได้ไปดูวิธีรักษาผู้ป่วยมะเร็ง เพื่อนำมาปฏิบัติ...

 

 

 ไร่ มะขาม เปรี้ยว

....................................

ออก จาก บ้าน หวั่นไหว ใจ วิตก

ใน หัวอก ตื่นเต้น ไม่ เป็น ส่ำ

จับ ปากกา เขียน ถ้อย ร้อย ลำนำ

เป็น สื่อ คำ บันทึก สาร การ เดินทาง ...

(กลอน ลาว) ...โอ น้ อ อัน ว่า สาว ซำ น้อย ต่าง วัย แต่ ใจ สู้

พอ ว่า แต่ ได้ ฮู้ ข่าว หนุ่ม หมาก ขาม ส้ม

ฟ้า ว ระดม ซ วน พี่ ซ วน น้อง

เก็บข้าว ของ พร้อมเพรียง เฮีย ง หน้า

ขึ้น รถ มา ด้วย ความ สุขใจ

เว้า อัน ได๋ กะ นัว หัว ม วน

ทุก เรื่อง ล้วน ประสงค์ สิ่ง เดียวกัน

เดิน ตาม ฝัน พบ หมอ คน เก่ง

โรง มะเร็ง หมอ สู้ มา แล้ว

ได้ ข่าว แว่ว ว่า อยู่ ใน ไฮ่

จึง ต้อง ไป ให้ เห็น ให้ ฮู้

วิธี รักษา ได้ ไป ดู

ปฏิบัติ ตน เผื่อ นำ มา

จัง ได้ ด้นดั้น สู่ ทาง ไกล

เป็น จัง ได๋ สิ เผย วาจา

ว่า ได้ มา พบเห็น หลาย บ้าน

... เถิง ย่าน คัน "บ้าน กอก"ชาว "ข่า"(ชน กลุ่ม น้อย ที่ สมเด็จ)

เขา เว้า จา เสียง แฮ ง "เห่ ย ล่ะ"(คำ สร้อย ต่อ ท้าย ประโยค)

ภาษา เฉพาะ เป็น เสียง เอ่ย

รถ เลียบ เลาะ ขึ้น เขา ภู พาน

ทิว เขา ปาน ฉาก หมอลำ หมู่

รถ แล่น สู่ ไอ หมอก ยาม เซ้า

พวก หมู่ เฮา สุขใจ ได้ เบิ่ง

ทั้ง รื่นเริง ยาม เห็น พรรณ ไม้

เขียว อยู่ เหลียว ทาง ได๋ ม ทุ่ม อุ่ (เขียว ชอุ่ม)

มี ไม้ พุ่ม ไม้ ดอก สด สวย

กลิ่น ระ ฮ ว ย หอม มา ฮวน ฮวน

รถ แล่น สวน หวาดเสียว ทาง โค้ง

บาด เห็น ใจ ปลอดโปร่ง "ปิ้ง งู" (ทาง โค้ง มาก ว ก ไป มา)

เป็น หม่อง อยู่ น้ำตก คำ หอม

ขึ้น ชื่อ ดอก พะยอม สวยงาม

อีก ชื่อ หรือ "ต้า ง ดอก" อีสาน

ยาม ดอก บาน หอม ไป ทั่ว ป่า

บัดนี้ หนา บ่ มี เห็น ซ่ำ

ไป ทั่ว คน ใจดำ ทำลาย

พวก คน ซั่ ว บ่ เห็น คุณค่า

ทำลาย ป่า บ่ เหลือ ให้ เห็น

"ต้า ง"หา ยาก จัง เป็น ดอกไม้

เกิด ลำบาก อยู่ เทิง ไม้ ใหญ่

บาน ยาม ได๋ คน เทียว เสาะ หา

เก็บ เอา มา ดอมดม ไร้ ค่า

ขาด จิตสำนึก บ่ นำพา

รักษา ไว้ บ่ฮู้ สึก อยาก

บ่ ภูมิใจ ใน สิ่ง ที่ มี

ชีวิต คนเมือง มัก วิถี

ของ นอก จิต ฟุ้งเฟื่อง นิยม

ชาติ อื่น เห็น ไม้ ดอก "ฟื่ น" หลาย (สะ ออ น พอใจ มาก)

แสน ระ อาย หัวใจ แท้ แท้

จัก สิ แก้ไข ได้ จัง ได๋

มา ฮ ว ม ใจ ซอย กัน น้อง พี่

ให้ ซอย ซี้ แนวทาง ลูก หลาน

ทักษะ ชีวิต ฮู้ จัก การ

ฮู้ จัก คิด วิเคราะห์ ดี ซั่ ว

ลุ่มหลง งมงาย อย่า ได้ มัว

อีสาน เฮา ต้อง ไว้ลาย คน

กลับ มา เนา แผ่นดิน ถิ่น เกิด

อยู่ เหลือหลาย สิ่ง ประเสริฐ มี

อย่า อยู่ ดาย มา ซอย สืบทอด

มา ต่อ ยอด ของ ดี อีสาน

ให้ ตระการ ขึ้น ชื่อ ลือ ซา

อย่า ได้ พา ผู้ อื่น ลบ ลู่

วิถี ชีวิต ให้ กอบ กู้

สร้าง เศรษฐกิจ พอ เพียง เลี้ยง ตน

ผล พอ ฮู้ จักประมาณการ ใช้

ใคร่ครวญ ถึง ฮู้ จักเหตุผล

คน สร้าง หัด เป็นภูมิคุ้มกัน

พัฒนา ชุมชน พร้อม สร้างสรรค์

ความ ดี ส่งเสริม คน กระทำ

เสริม สร้าง ประเพณี ต่อ เติม

ทุก สิ่ง อย่าง แห่ง เว้า แห่ง หลาย

ขอ ขยาย เรื่อง การ ไป เที่ยว

เป็น เรื่อง เกี่ยว กับ หมอ อารีย์

คน ผู้ นี้ เก่ง เรื่อง ดี ท็ อก ซ์

เอา พิษ ออก จาก กาย ของ เฮา

คัน สิ เล่า กะ ยืด กะ ยาว

ทุก เรื่องราว ต้อง เรียน ต้อง ฮู้

เพื่อ นำ สู่ การ ทำ ต่อ ไป

เวลา อาหาร บัดนี้ ได้

เฮา เข้า ร้าน ของ พระ สหาย

มี ภาพ ฉาย ของ องค์ พระ เทพ ฯ

เฮา ถ่าย เก็บ ทั้ง เจ้า หญิง แอ น

ฟ้า ต่าง แดน ที่ มา เยือน ถิ่น

ปรีดา ปราโมทย์ มา ยล ยิน

อาหาร อีสาน มา ปราน โปรด

ที่ กล่าว ขาน นาน มา โดน แล้ว

จาก นั้น แคล้ว คัน ไล ไป ต่อ

ได้ พบ พ้อ ทาง ไป นคร

จัง ได้ จร มา เถิง ท่า แร่

บ่ ได้ แวะ ย้า น เสีย เวลา

เถิง กุสุมาลย์ ไป ทาง หน้า

ของ ภาษา มี ตำนาน "โซ่" (ชน กลุ่ม น้อย)

ถิ่น คน โก้ ผู้ สาว ผิว งาม

รถ แล่น ตาม อารมณ์ โชว์ เฟอร์

(ถ่าย ภาพ เธอ เอา ไว้ จัก น อย)

ถึง "นา คอย" ทาง แวะ หมู่บ้าน

หม่อง นี่แหละ ทาง ไป ไฮ่ หมอ

ลึกลับ ซับซ้อน เลี้ยว ลัดเลาะ

ตอน เป็น ทาง ทุก "บวก"เป็น หนอง (หลุม แอ่ง น้ำ เล็ก ๆ)

มี หลาย หม่อง ทาง แดง ลูกรัง

ทั้ง คึ ด ซัง คน หลับ หนี จาก ... อิ (คุณ ป้า ตุ๋ม)

ผู้ เว้า มาก ปาก ล่วง กะ มี ... บอก อิ อิ มิ

แต่ ยัง ดี เอา ไว้ เป็น หมู่

ทาง เข้า สู่ ไฮ่ แสน ลำบาก

แต่ มี หลากหลาย พืช หลาย พันธุ์

ป่าดง นั้น น่า ซม น่า ซื่ น

ทุก แผ่น พื้น ยัง อยู่ ดู ดี

ขอ อย่า มี ไผ ทำลาย ไม้

ดูแล จง พร้อมใจ ... พี่น้อง เด้ อ

จด จดจ้อง มอง เห็น เขต ไฮ่

มี แนว ไม้ ข้าง ประตู เขียว

สัก ประเดี๋ยว จอด รถ ลง ไป

เห็น เหล็ก ใหญ่ แขวน ไว้ ให้ ตี

ตี หลาย ที ยาม ออก มา เบิ่ง

ได้ เว้า เถิง ว่า หมอ บ่ อยู่

พวก เฮา อยู่ ชม สถาน ที่

เห็น ว่า มี ภาพ อดีต เก่า

สาว (สวย) เฮา รีบ หา ข้อมูล

ฮู้ ประสบการณ์ เพื่อ เพิ่มพูน ความ

พอ สมควร เวลา ผ่าน ไป

เฮา จัง ชวน พา กัน กลับ บ้าน

ข้าม ภู พาน ด้วย ความ เมื่อ ย ล้า

แต่ ปัญญา กลับ กล้า กลับ แข็ง

พอ มี แฮ ง มา เขียน บอกกล่าว

เป็น เรื่องราว จื อ จำ เอา ไว้

คราว ต่อ ไป พ้อ กัน อีก เด้ อ

คัน อยาก เจอ กะ ส่ง มา ใจ ... ซั่ พี่น้อง น ดอก.

...............................

(อ่าน กลอน ไทย) ...สารถี  จอมใจ  ไฉไล นัก

รู้จัก   รู้ ใจ   ทุก ที่ ไป

ช่วย งาน  สาน ต่อ  สิ่ง ดี ก่อ

มาก มี  จิต อาสา   น่า ชื่นชม... (ป้า ปี บ)

 

[ณัฐรดา]

สวัสดีค่ะ

ภาพสวยงสมจังค่ะ ธรรมชาติที่น่าชื่นชม

แต่บางคำก็ไม่เข้าใจค่ะ

[จอมใจ]

สวัสดีค่ะคุณ ณัฐรดายินดียิ่งที่มาเลาะยาม

                 ไม่เข้าใจภาษาก็ไม่เป็นไรค่ะ...(เข้าใจก็พออิ)

                  ต้นไม้เมื่อครั้งพุทธกาลแถวอีสานก็เยอะค่ะ

                  ช่วงนี้มะขามป้อมกำลังออกลูกนะคะเชิญมาแวะ

                                                         ขอบคุณๆค่ะ