Sex work การที่จะเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ


Sex work การที่จะเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ

          เมื่อวันอังคารที่ผ่านมาได้ลงพื้นที่เร็วกว่าปกติ คือบ่ายโมง เพราะท่านรองผู้ว่าที่ดูแลเรื่องการจัดระเบียบสนามหลวงได้ลงมาเปิดงานและต้องการพบนายกสมาคมสร้างสรรค์กิจกรรมอิสรชนเพื่อขอข้อเสนอแนะในการทำงานในพื้นที่ และทางสมาคมก็ต้องการที่จะเสนอแถลงการณ์คัดค้านการจัดระเบียบถ้าเป็นการละเมิดรัฐธรรมนูญหรือละเมิดสิทธิมนุษยชน ท่านเลยรับคำต่อหน้าสื่อว่าจะไม่ละเมิดสิทธิมนุษยชนในการกระทำครั้งนี้ เป็นอันว่าคุยกันเรียบร้อย ก็ต้องคอยดูกันว่าการจัดระเบียบในสนามหลวงครั้งนี้จะออกมาเป็นอย่างเช่นเคยหรือเปล่า เพราะเมื่อรองผู้ว่ากลับหน่วยงานต่าง ๆ ที่ก็กลับตาม ที่ตั้งเต้นอยู่ก็เก็บของกลับหมดเพราะเปิดงานเรียบร้อยแล้ว อาสาสมัครที่มาลงพื้นที่กับอิสรชน ก็เกิดอาการตลกขึ้น ว่ามาแค่ไม่กี่ชั่วโมงแล้วจะทำอะไรได้

          ในเวทีที่นั่งคุยกันของอาสาสมัครอิสรชนหลังจากไปแจกถุงยางเรียบร้อยแล้วในพื้นที่ ประมาณสามทุ่มกว่า วันนี้สนามหลวงเงียบเป็นพิเศษเพราะว่ามีการประกาศการจัดระเบียบ และคนไร้บ้านก็ไปงานเทศกาลเทกระจาดตามที่ต่าง ๆ ซึ่งตรงกับการจัดระเบียบพอดีเลยไม่มีคนไร้บ้านให้เห็น จะมีก็แต่พนักงานบริการที่ยังต้องออกมาทำงานหาเลี้ยงตนเอง โดยบ่นเป็นเสียงเดียวกันว่า “แค่ไม่มาจัดระเบียบก็จะไม่มีกินอยู่แล้ว หาได้วันนี้กินไปอีกสองวัน” ในภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ ทุกคนที่เป็นคนรากหญ้าแทบจะกัดก้อนเกลือกินกัน

          จึงเป็นประเด็นที่เราได้ร่วมนั่งคุยกัน เพราะว่าเมื่อสถานการณ์เศรษฐกิจเป็นเช่นนี้ เราจะช่วยกันระดมทุนเช่นไรดีเพื่อให้มีเงินมาทำงาน เพราะอาสาสมัครหรือคนทำงานทุกคนก็อยากช่วยกันในการระดมทุน เพราะที่ผ่านมาสองเดือนนั้นเงินบริจาคหายไปมาก แถมจะไม่มีบริจาคเข้ามาเลย เราก็เข้าใจในภาวะของทุกคน มีอาสาสมัครคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า สังคมไม่เท่ากันเลย คนรวยก็รวยแล้วรวยอีก โอกาสในการได้เงินที่มากกว่าก็มีมากกว่าคนจนแต่น้อยคนที่จะเพื่อแผ่มาสู้คนจนโดยไม่หวังอะไรตอบแทน สวยคนจนนั้นดิ้นรนเท่าไร ก็ไม่มีสักบาท ยิ่งในสังคมยุคนี้แล้วนะ คนรากหญ้าแทบจะจมลงไปในพื้นดิน จะไม่มีที่ยืนสำหรับเขา เมื่อถึงประเด็นเหล่านี้ก็มองมาสู่สังคมที่ว่า คนเมื่อมาถึงทางตันสิ่งที่จะหาเงินได้เร็วที่สุด ถ้าพูดถึงการเสี่ยงโชค คือ หวย พนัน แต่นั้นก็ขึ้นอยู่กับโชคกับดวงของคน และสิ่งที่มามองถึงอาชีพ นั้นคือ อาชีพขายบริการ เป็นอาชีพที่ได้เงินมาโดยเร็วที่สุดที่ทำให้หนึ่งหรืออีกหลายชีวิตดำเนินต่อไปได้ ทั้งที่ในความเป็นจริงไม่มีใครหรอกที่อยากจะมาเป็นแบบนี้  มันมีที่ยืนสำหรับคนจนหรือคนรากหญ้าหรือเปล่า เงินแจกฟรีสองพันบาทให้กับคนที่มีประกันสังคม แล้วคนรากหญ้าที่ทำงานทั่วไป ค้าขาย ชาวนา ชาวไร่ ฯลฯ อีกกี่ล้านคนที่ไม่มีประกัน เขาได้เงินแบบนี้หรือเปล่า ถึงบอกว่าไม่มีที่ยืนสำหรับคนรากหญ้า เมื่อเขาต้องดิ้นรนหาเงิน เขาเข้าสู่อาชีพต่าง ๆ ที่สังคมมองไม่ดี หรือเป็นนักพนัน สังคมก็ประณามเขา แต่มีงาน ที่ส่งเสริมหรือให้โอกาสเขาหรือไม่ ใครจะเอาคนจน ๆ แต่งตัวมอม มาเป็นนายแบบ นางแบบ เดินหนึ่งชั่วโมงได้ไปแล้วหลักแสน แล้วคนเหล่านี้ละ ยืนทั้งคืนหรือต้องไปขายบริการหนึ่งรอบได้มาแค่หลักร้อย แถมคนยังประณามมองเป็นขยะสังคม ลองมามองเขาใหม่แล้วเรามาช่วยกัน อย่างน้อยให้เขาทำงานในอาชีพของเขาอย่างปลอดภัย อย่างที่อิสรชนพยายามช่วยเขาในสิ่งที่เราสามารถทำได้ คือให้ความรู้ในการดูแล ป้องกันตัวเขาเองไม่ให้ติดโรค มีถุงยางแจกอย่างที่เราทำทุกวันนี้ มาร่วมเป็นส่วนหนึ่งช่วยเหลือคนที่สังคมหรือรัฐบาลเองไม่เคยมองเห็นหรือรับรู้สิ่งเหล่านี้ ไม่รู้เมื่อไรโอกาสจะมาถึงพวกเขาหรือแม้แต่พวกเราเองที่ยังพอดิ้นรนกันไปได้ แต่ก็คงมีอีกไม่น้อยที่กำลังก้าวย่างเข้าสู้อาชีพนี้เพราะดิ้นรนมาจนถึงทางตันแล้ว ลองคิดดูว่าพ่อป่วยหนัก น้องต้องเรียน แล้วจำเป็นต้องใช้เงินมาก คุณคิดว่าเขาจะทำอย่างไร มีที่รองรับให้เขาหรือเปล่า หรือมีใครได้ยืนเรื่องราวของเขาบ้างไหมละ ใครจะรับฟังในยุคสมัยนี้ มีแต่คนจะพูดว่า “ตัวฉันเองยังเอาไม่รอดเลย” แล้วอีกกี่ชีวิตจะเข้ามาสู่วิถีชีวิตนี้ เพราะเขาไม่ได้มีฐานะ ไม่ได้มีโอกาสที่จะไปเป็นคนดัง ที่ขยับตัวก็ได้เงินแล้ว เมื่อสังคมยังไม่เท่าเทียมและมองกันแบบแบ่งชนชั้นแล้ว การพัฒนาคนก็คงอยู่กับที่  

อัจฉรา อุดมศิลป์ : เขียน/เรียบเรียง

หมายเลขบันทึก: 293592เขียนเมื่อ 2 กันยายน 2009 11:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 09:10 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท