การคิดว่าไม่มีอะไรในชีวิตบางครั้งอาจเป็นจุดเริ่มต้นของการมีทุกสิ่ง..

วันนี้ให้อาหารกายเสร็จแล้วพักผ่อนนิดหน่อย

บ่ายๆเดินไปนั่งมองธรรมชาติที่สระน้ำ

ได้ยินนกหลากชนิดส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าว

เลยหันไปดูมันกำลังแย่งชิงกล้วยซึ่งกำลังสุกอยู่เครือนึงบนต้น

เพื่อจะจิกกินให้การดำรงชีวิตของมันอยู่รอด

เฉกเช่นเดียวกันกับ

เราทุกคนต่างหยัดยืนต่อสู้เพื่อการรอรั้งที่จะมีชีวิตอยู่

ตามสัญชาตญาณที่ติดตัวกันมา
แม้บางครั้งอาจจะหมดอาลัยตายอยากในวิถีชีวิตก็ตาม
ถึงกระนั้นก็ต้องกลับเข้าสู่วงจรแห่งการยืนหยัดต่อไป
และบางครั้งอาจจะเป็นการเริ่มสต๊าทใหม่ที่ดีก็เป็นได้
..ตอนมาสู่โลกเราหาได้มีอะไรติดตัวมา

แล้วเวลาจากไปจะมีอะไรติดตัวไปด้วยเล่า..

นั่นคือการมองแบบเห็นสัจธรรมของชีวิตอย่างแท้จริง

ของมนุษย์ที่ที่รู้เท่าทันธรรมชาติตามความเป็นจริงแต่ก็ส่วนน้อยนัก

บางคนอาจมองตนด้านลบว่าขณะนี้เราไม่มีอะไร..เพียงเสมอตัว
แต่ก็ใช่ว่าเขาคนนั้นจะกลับไปหาจุดเริ่มต้นไม่
เราลองมองในด้านบวกดูบ้างเวลาคิดว่าไม่มีอะไร
ทุกครั้งต้องเจอสิ่งที่ดีซ่อนเร้นอยู่ในความไม่มีอะไรนั้นก็เป็นได้
แต่ทว่า..การที่เราได้สัมผัสมุมมองในการที่คิดว่าไม่มีอะไรนี้นั้น
บางครั้งนั่นคืออีกมุมมองแห่งการเริ่มต้นของการมีทุกสิ่ง..

ดังนั้นเราอย่าได้ไปเกาะติดยึดเหนี่ยวมันไว้ให้มากนักเลย
ทุกสรรพสิ่งล้วนมีสุขทุกข์...มีได้มีเสีย..มียาวมีสั้น..

มีไปมีกลับ.. มีทุกข์มีสุข สลับกันไป
ก็แล้วแต่ว่าในขณะนั้นเราหยัดยืนอยู่ด้านไหนก็เท่านั้นเอง

ธรรมะสวัสดีขอรับ..

เขียนใน GotoKnow โดย ธรรมฐิต
ใน หนึ่งนาทีของชีวิต

คำสำคัญ (Tags): #ธรรมฐิต

หมายเลขบันทึก: 293415เขียนเมื่อ 1 กันยายน 2009 19:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:26 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน