กวนตะกอนที่ตกผึกมานาน
เมื่อวานเป็นอีก ๑ วัน ที่เราต้องใช้ความคิดหนักมาก คอยคิดตาม และคอยตอบคำถามที่ถามมาเรื่อย ๆ และคอยตั้งคำถามกลับเมื่อไม่เข้าใจ แม้จะใช้สมองเยอะแต่ก็ไม่ท้อ และรู้สึกดีมาก ๆ คิดไม่ผิดที่ได้เดินทางไปร่วมกวนตะกอนกับทีมทำงานบางกอกคลินิค และ SWIT
ต้องขอบคุณ อ.วิจารณ์ พานิช ,พี่เปาแห่งสยามกัมมาจล และ อ.แหววของพวกเรา ที่ผลักดันให้เกิดเวทีเมื่อวานนี้ ซึ่งเขาเรียกกันว่า “การกวนตะกอน” แม้เราจะยังไม่ได้รับคำตอบที่แน่ชัดจาก อ.วิจารณ์ ในหลาย ๆ เรื่อง แต่ก็ได้แนวคิดอะไรมาหลายอย่าง
วิธีการกวน(ตะกอน)ของอ.วิจารณ์ ทำให้ตะกอนอย่างเราได้กลับมาคิดอะไรหลายอย่างว่าที่ผ่านมาเราทำอะไรบ้าง และอะไรบ้างที่ล้มเหลว อะไรบ้างที่ประสบความสำเร็จ หลังจากที่ตะกอนนี้ตกมานาน ไม่ได้คิดทบทวนเรื่องราว คงต้องนับถือคนกวน(ตะกอน)ซึ่งต้องใช้แรงกวนอย่างมาก เพราะตะกอนมันตกผลึกมานาน แต่ตะกอนนี้ก็พร้อมที่จะลุกขึ้นมาหมุนเวียนตามแรงกวน
หรืออีกวิธีการที่เรียกว่า BAR (Before After Reaction) ไม่รู้ว่าต่อไปจะเปลี่ยนแปลงได้มากน้อยแค่ไหน เปลี่ยนแปลงอย่างไรบ้าง แต่คงต้องทำแน่นอน
ความเห็น (6)
ดีใจที่ได้เห็นข้อความในบล็อก
ต้องกวนตะกอนด้วยกันบ่อยๆนะ
ปัญหาสำคัญก็คือ เราเองเป็นคนกวนตะกอนเองได้ ถ้ารอให้คนอื่นมากวนตะกอน อาจจะทำให้เราไม่ตื่นตัวที่จะคิดนะ
แม่นเลย จ้า อ.โก๋
อ.หมอวิจารณ์ แนะนำว่าให้พวกเราทำบ่อยๆ
และตัวอาจารย์เองก็ทำบ่อยๆ เหมือนกัน ..อาจจะทำงานไปสักพัก หรือเวลาที่เราเหนื่อยๆ ท้อๆ
หุหุ
อยากกวนเองเหมือนกันค่ะ แต่คงต้องฝึกไปเรื่อย ๆ เพราะขนาดความคิดตัวเองกับการกระทำของตัวเองบางครั้งยังไม่เป็นไปในทางเดียวกันเลยอ่ะ
ขอบคุณค่ะ
ไม่ได้มากวนตะกอน ... แต่มากวนใจได้ป่ะครับ...อิอิ
อ่านแล้วรู้สึกดีมากเลยครับ มีปรัชญา คงจะต้องไปกวนตะกอนตัวเองเสียบ้าง
ถึงเวลาที่เราต้องกวนตะกอนกันแรงๆๆ อีกครั้งนะคะ
ชีวิตของมิวกับ อ.แหวว ในภาคการศึกษาที่ ๒ นี้ จะเป็นอย่างไรหนอ
ได้เลยค่ะ ช่วงนี้อยากกวนตัวเองเหมือนกัน