อาลัยท่านอาจารย์กรุณา กุศลาสัย

ชีวิตที่มีคุณค่า

ผมพึ่งทราบข่าวการจากไปของท่านอาจารย์กรุณา กุศลาสัย ปูชนียบุคคลของไทย โดยความสัจจริงแม้จะเคยอ่านงานของท่านแต่ยังไม่เคยอ่านหนังสือชีวประวัติของท่าน ทราบเพียงคร่าวๆว่าท่านเป็นผู้ที่มีความมานะบากบั่นเป็นอย่างมากถึงขั้น เดินไปเรียนที่อินเดีย ด้วยเท้าเปล่า แค่พูดเพียงเท่านี้ก็ดูเหมือนเป็นเรื่องอัศจรรย์แล้วใช่ไหมครับ ความคิดแบบนี้คนสมัยของเราที่ถือกันว่าเจริญนักเจริญหนาสักกี่คน ที่จะมีแรงกายแรงใจที่กล้าแข็งเช่นท่าน ยิ่งกว่านั้นด้วยความมานะบากบั่นของท่านนี่เองจึงทำให้ท่านสามารถสอบภาษาอินเดียได้เป็นที่หนึ่งของประเทศอินเดีย ทั้งในหมู่คนอินเดีย และคนต่างชาติด้วยกัน บุรุษชาตอาชขาไนยเช่นนี้ เป็นคนที่ควรเป็นตัวอย่างในการศึกษาจริงๆ ยิ่งกว่านั้นท่านยังผ่านการทดสอบของชีวิตอีกหลายครั้ง ไม่ว่าจะเป็นการที่ท่านต้องถูกจับเข้าไปอยู่ในมหาวิทยาลัยด้วยข้อหาเชลยศึก รวมทั้งการที่ท่านต้องเข้าไปอยู่ในคุกลาดยาวรุ่นเดียวกับคุณจิตร  ภูมิศักดิ์ ด้วยข้อหาที่ถูกยัดเยียดตามสมัยนิยมสำหรับคนที่ไม่อยู่ฝ่ายเดียวกับรัฐบาลในขณะนั้นว่าท่ านมีการกระทำที่เป็นคอมมิวนิสต์ และผลของการเข้าไปอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งชีวิตนี่เองที่ท่านใช้เวลาในสถานที่แห่งนี่เพื่อการแปล ผลงานที่มีคุณค่าต่างๆ ทั้งๆ ที่อยู่ในภาวะขาดแคลนสิ่งต่างๆ สำหรับผม ผมเองแทบจะไม่สามารถนึกได้เลยว่าคนที่อยู่ในภาวะเช่นนั้น ถูกจับกุมและถูกกลั่นแกล้งทางการเมืองกลับยังมีใจที่กล้าแข็งพอที่จะแปลผลงานที่มีคุณค่าออกมาให้คนไทยอ่านกัน....   วันนี้ท่านจากไปแล้วอย่างสงบ ด้วยใจที่คาราวะ เห็นท่านแล้ว ผมยังรู้อีกว่าเรายังพยายามไม่ได้ถึงครึ่งของท่านเลย ผมขอไว้อาลัยอาจารย์ทางความคิดและแบบแผนชีวิตท่านนี้ของผมด้วยการ ตั้งใจทำงานต่างๆ ให้ดีเท่าที่จะทำได้นะครับ ท่านจะเป็นแบบอย่างที่ดีงามของคนรุ่นหลังสืบไป