น่าเสียดายแทนจริงๆขอรับ

วันนี้เดินดูต้นไม้ที่ปลูกไว้เพราะเมื่อคืนฝนตก

ลมพัดหนักต้นไม้เลยล้มตามแรงลม

เดินสำรวจพลางระลึกถึงภาพเก่าๆที่เพิ่งมาอยู่ใหม่ๆ

มีหลายอย่างที่แปรเปลี่ยนไปเยอะทั้งสิ่งแวดล้อมภายนอก

และสภาวะภายในจิตใจมีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น

ได้รู้เท่าทันตัวเองมากขึ้น

อะไรก็แล้วแต่ที่เราทำไปนั้นจะผิดพลาดมากน้อยขนาดไหน
เราก็ไม่สามารถที่ไปเพื่อแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว
แต่ที่ทำได้ก็คือเอาความผิดพลาดนั้นมาเป็นบทเรียนจริงในชีวิต
เพื่อไม่ให้กลับไปทำผิดพลาดอย่างเดิมซ้ำซากอีก
และก็ไม่มีความจำเป็นอย่างยิ่งที่เราจะต้องเสียดาย

กับอะไรบางอย่างที่เราได้สูญเสียมันไปแล้ว

(นมหกแล้วร้องให้ก็ไร้ประโยชน์เก็บแรงร้องไห้ไว้ทำสิ่งอื่นดีกว่า)
ถึงแม้นว่าจะให้เป็นสิ่งที่ดี สวยงามขนาดไหน
หรือรักปานจะกลืนกินอย่างไร
ถ้าได้สูญเสียไปแล้วก็ไม่มีทางได้กลับคืน

สูญเสียสิ่งของคนรักไปแต่ต้องได้ใจที่หนักแน่นเพิ่มขึ้น

ทำวิกฤติให้เป็นโอกาสทองให้จงได้
และก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปกังวัลใจกับอนาคต...
บางสิ่งที่เราคิดว่าจะเกิด มันอาจจะไม่เกิดก็ได้
บางสิ่งที่เราคิดว่าใช่ แท้จริงแล้วมันอาจจะไม่ใช่
แต่ทว่าจะมีอะไรทำให้เราผิดหวังได้
ก็ให้มันเป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้
ไม่ต้องรีบร้อนเสียใจไปล่วงหน้า

(เมื่อตัวเรายังไม่ถึงสะพานก็อย่าข้ามก่อนสิ)
ให้เราอยู่ตรงนี้กับเวลาตรงหน้านี้ดีกว่า
ขอให้เราจงมีความสุขหรือทุกข์ให้ได้กับปัจจุบัน
และเมื่อนั้นแหละความคิดดีๆต่างๆจะเกิดขึ้น
พลังในตัวตนจะเกิดกับเรา

และในที่สุดแล้วเราจะรู้จักกับตัวของเราอย่างแท้จริง..

แต่น่าเสียดายที่เราจมกับความหลังและหวังกับอนาคต

จนทิ้งสิ่งดีๆ ณ เวลาตรงหน้าเสีย

ไม่เข้าใจมนุษย์เลยเมาดีกว่า

ธรรมะสวัสดีขอรับ..

เขียนใน GotoKnow โดย ธรรมฐิต
ใน หนึ่งนาทีของชีวิต

คำสำคัญ (Tags): #ธรรมฐิต

หมายเลขบันทึก: 291975เขียนเมื่อ 28 สิงหาคม 2009 19:24 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:24 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน