สุนทรียสนทนา..คนวันจันทร์

สุนทรียคนวันจันทร์....กับกิจกรรมครั้งถัดไป…เฉลยบัดดี๊

 

 

คนวันจันทร์สมองบรรเจิดเกิด idea  ประชุมวางแผนกันต่อ  “เรื่องงานวันเฉลยบัดดี้”  พูดคุยกันคราวๆ ถึงหน้าที่หลักๆ   สักพักก็มีรายละเอียดเกี่ยวกับบรรยากาศเราจะจัดยังไงให้งานสนุกสนาน หลายอย่างเป็นคำถามที่ปิ้งแว๊บขึ้นมาในวงสนทนา

 

-          เราคนวันจันทร์มีของที่ระลึกไหม....เออๆๆ  ดีๆๆๆ เอาไรดีล่ะ

-          ที่คั่นหนังสือไหม....ใช่  ง่ายประหยัด ทำเป็นรูปพระจันทร์ยิ้ม มีเกมซ้อนอยู่ด้วยนะ

-          เราน่าจะหาสัญลักษณ์ของพวกเรากันเอง...อะไรดี....วาดรูปพระจันทร์ที่แก้มแหมะ...แจ่มเลยเจ๊...ผู้ชายก็เขียนที่หน้าผาก  ผู้หญิงก็วาดที่แก้ม

-          ทำซุ้มหน้าประตูด้วยไหม....ดีๆ ใช้ทางมะพร้าวให้พี่ลอยช่วยทำให้  เป่าลูกโป่งมาตกแต่ง

-          แล้วจะชื่องานอะไรดี  “จันทร์ยิ้ม?  /  ระบายใจ...ใส่จันทร์?  ....

-          ทำแบบประเมินด้วยรึเปล่า.....เออๆๆๆ  ทำกล่องน่ารักๆ รูปจันทร์

-          เราให้ครูเขาเขียนข้อความอวยพรลงในสมุดเยี่ยมด้วยดีไหม  เหมือนงานแต่งงาน  ใช่ๆ  ดีๆ แล้วก็เขียนปกว่า  “ระบายใจ...ใส่จันทร์”

-          ทำฉากเวทีไหม...ทำก็ดี....งั๊นเราใช้โปรเจ็คเตอร์ไหม หาภาพพระจันทร์ยิ้ม  ดีๆๆๆ  ชอบๆๆๆ แล้วก็ใส่ภาพพวกเราชาวคนวันจันทร์ด้วย

งานใหญ่นะเนี้ย   ตกลงตามนี้  วันจันทร์หน้าเจอกันอีกครั้ง  พี่แป้นอาวุโสสุดบอก

 

                สุนทรียสนทนาครั้งนี้ทำให้แอนพบว่า  ความคิดที่เรามองว่ามันบรรเจิด  บางครั้งมันไม่ได้มาจากเราฝ่ายเดียวแต่มันเกิดจากการต่อยอดความคิดจากเพื่อนๆ เพียงเราเปิดใจรับฟังกันอย่างใส่ใจ  ตัวเราไม่ใช่ นางเอกหรือพระเอกหรอก แต่พวกเราล้วนเป็น พระเอก นางเอก ร่วมกัน

 

**ทุกความคิด  ทุกความรู้สึก  ล้วนมีคุณค่า 

สามารถนำมาต่อยอดการเรียนรู้ของเราได้อย่างยอดเยี่ยม**

 

 

ครูเข้ากิจกรรมสุนทรียสนทนาครั้งที่ 3  36  คน

ถ่ายทอดเรื่องราวเมื่อ 16 มิ.ย. 52  เวลา  22.50 น.  ณ บ้านพักครู 

ครูแอน   บรว.  ท่ามกลางเสียงฝนหยด เปาะ แปะ เปาะ แปะ  J