พ่อแม่นก กับลูกนก

นก 2 ตัวบินไปมาอย่างลุกลี้ลุกลน ปากคาบบางอย่างสีแดง ๆ

ฉันเห็นนก 2 ตัวบินไปมาอย่างลุกลี้ลุกลน บินขึ้นบินลงบินวนเกาะนั่นเกาะนี้ ที่ปากคาบอะไรสีแดงๆ เพ่งมองก็เห็นเป็นลูกตำลึง นึกว่าเกิดศึกแย่งอาหารกัน

ฉันพยายามทำตัวนิ่งๆ สงบ.. นกทั้ง 2 ตัวมาเกาะบนรั้วซีเมนต์ สักพัก ฉันก็เข้าใจได้ว่า ลุงข้างบ้าน จับลูกของมันมาขังไว้ ในกรงมีลูกนก 2 ตัว กรงแขวนไว้ที่ใต้ถุนบ้านของลุง

ช่วงไม่มีคนอยู่ใกล้กรงลูก มันจะบินขยับเข้าไปใกล้ ทีละนิดทีละนิด ลูกนกจะกระพือปีกมาเกาะซี่กรง อ้าปากรออาหาร แม่จะรีบไปป้อนแล้วถอยกลับ หลายครั้งหลายหนที่อาหารตกจากปาก มีคนมาก็รีบบินหนี

น่าสงสารเหลือเกิน

ทั้งเช้าทั้งเย็น 2 วันที่ฉันเห็นอย่างนี้ อดไม่ได้ที่จะเฝ้าดู วันที่ 3 ตอนเช้าฉันได้ยินเสียงนกส่งเสียงร้องแปลกๆ ฉันรีบแอบดูพร้อมคว้ากล้องถ่ายรูปอีก (ถ่ายผ่านมุ้งลวด)

วันนี้มีแดดอ่อนๆ ลุงเอากรงมาแขวนไว้ชายคา แม่กับลูกดีใจกันใหญ่ แม่นกดูลูกที เหลียวไปมาดูคนที บินไปเกาะซี่กรง บินมาเกาะรั้ว ไปๆมาๆ ฉันน้ำตาร่วงดูนก อยากมีความกล้ามากๆ ขอลุงปล่อยมันไป

กลมๆ ขาวๆ ข้างบน คือลูกนกที่พยายามเกาะซี่กรงหาแม่ เกาะ ตก เกาะ ตก อยู่นั่นแหละ

ที่เห็นเหลือง ๆ ติดบนกำแพงคือลูกตำลึงที่มันทำตก

ชีวิต ไม่ง่ายเลย....

เขียนใน GotoKnow โดย ครูรินน์
ใน สัพเพเหระกับครูรินน์

คำสำคัญ (Tags): #นก#นกกับคนจับนก#แม่นกกับลูกนก#ใจคนกับใจนก

หมายเลขบันทึก: 289622เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2009 11:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:20 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (13)

บัญชา ธนบุญสมบัติ

เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2009 12:08 น. ()

สวัสดีครับ ครูรินน์

ความเป็นพ่อ-แม่นี่ แม้แต่สัตว์ก็ยังแสดงออกมาอย่างชัดเจนทีเดียวนะครับ ถ้าคุณลุงได้เห็นภาพนี้ จะปล่อยลูกนกไหมหนอ?

นำภาพเมฆมาฝากด้วยครับ ผมเพิ่งกลับจากเชียงใหม่เมื่อปลายสัปดาห์ก่อนนี่เอง ไปช่วยงาน พี่ ศน.อ้วน ในงานมหกรรมรักการอ่าน ที่ รร.วัฒโนทัยพายัพ ครับ

160 : เมฆหลากสไตล์ - จากเชียงใหม่...สู่ดอนเมือง

เป็นภาพที่เศร้าใจ..เป็นคำถามที่ตอบได้ว่าตาลุงคนนั้นไม่ปล่อยหรอกนกนั้นน่ะ..เคยรู้มาว่า..เขาขายกันตัวเป็นแสน(เขาว่ากันว่าอย่างนั้น)และประสพการณ์ที่มีมาเมื่อเริ่มปลูกป่าพอมีต้นไม้นกชนิดนี้มากันเต็มเลย..อยู่ไปอยู่ไปไม่เห็นนกชนิดนี้อีกเลย..มันไปอยู่ในกรงอย่างที่เห็น..(เป็นความเศร้าที่ยิ่งใหญ่..คนส่วนใหญ่จะมองผ่านไป..สนใจแต่เสียงร้องและราคา)..มนุษย์ขายได้แม้แต่ลูกตัวเอง..ไม่ใช่นิยายน้ำเน่า..

noktalay

เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2009 15:54 น. ()

สวัสดีค่ะ ครูรินน์

อยากให้พ่อแม่นกคู่นี้เป็นตัวอย่างของอีกหลายๆ พ่อแม่ในการดูแลเอาใจใส่ลูกนะค่ะ
เมื่อสองเดือนก่อนมีแม่นกปรอดหัวโขน หรือกรงหัวจุกของปักษ์ใต้ค่ะ มาวางไข่ที่กระถางกล้วยไม้ของแม่ที่ใกล้ๆ ประตูครัว...สมาชิกในบ้านของเราพยายามรบกวนแม่นกให้น้อยที่สุด...เฝ้ารอลุ้นไข่จะออกมาเป็นตัว วันหนึ่งก็มันก็ฟักไข่ออกลูกมาหนึ่งตัว...เราก็ลุ้นใหญ่..แต่อีกใจก็หวั่นว่าแม่นกจะโดนคนจับหรือเปล่าเพราะแถวบ้านคนดักนกเยอะมาก...และการที่แม่นกบินเข้าออกเป็นช่วงๆอย่างเป็นเวลา เป็นที่สังเกตได้ของคนดักนก...แล้วก็เป็นจริง...วันหนึ่งรอแล้วรออีกแม่นกก็ไม่กลับรัง.... แม่ของตนเองเลยเอาเจ้าตัวจิ๊บใส่ตะกร้า เอาโคมไฟที่อ่านหนังสือส่องอยู่หลายวันที่เดียว...จากนอนตะกร้าตอนนี้อายุได้สองเดือน มีกรงอยู่สบายแล้วค่ะ...รอๆๆๆ วันแม่นกกลับมาก เพราะถ้าปล่อยตอนนี้ก็เท่ากับทำร้ายชีวิตนกแน่ๆ เนื่องจากหาอาหารไม่เป็น บินก็ยังไม่เก่ง แล้ววันหลังจะมาเล่าเรื่องพร้อมภาพค่ะ อันนี้ยกให้เป็นโครงงานของแม่เขาเลย

ครูรินน์

เขียนเมื่อ 22 สิงหาคม 2009 12:59 น. ()

สวัสดีค่ะยายธี

เห็นภาพเลยค่ะที่ว่า ...พอมีต้นไม้นกชนิดนี้มากันเต็มเลย..อยู่ไปอยู่ไปไม่เห็นนกชนิดนี้อีกเลย....

โชคดีที่บ้าน (เชียงใหม่) มีนกให้เห็นมากมาย รวมทั้งนกชนิดนี้ด้วย เพราะที่บ้านมีต้นไม้ตอนกลางวันมีนกเดินไปมาในบริเวณบ้าน เราเดินห่างประมาณเมตร-สองเมตรยังไม่บินหนีเลยค่ะ ตอนบ่าย ๆ ก็ลงเล่นน้ำที่อ่างบัว นกเขาก็ขยันตีกัน หมาที่บ้านยังไม่สนใจเลยค่ะ นกกระจอกมาแ่ย่งกินข้าวหมา นกที่คล้ายนกเอี้ยง แต่เป็นสีน้ำตาลปากเหลืองก็ชอบกินอาหารเม็ดของหมา มันจะคาบเม็ดอาหารแล้วเคาะกับพื้นกระเบื้องให้แตก ถึงจะกินได้ นานๆที หมาก็จะเห่าบอกซะหน่อยว่าเจ้าของอยู่นี่นะ

ที่หน้าบ้านมีต้นแสงจันทร์ใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง ตอนเ็ย็นนกจะมาเข้านอนกันเต็ม เสียงดังจ้อกแจ้กจอแจสมกับคำว่านกกระจอกเข้ารัง กลับจากหากินตอนเย็น ๆ มันจะมาเล่นกันที่พื้นสนามหญ้าก่อน เสียงดังเชียว พอเราเดินออกไป มันจะบินไปเกาะหลังคามั่ง สายไฟมั่ง เงียบ...รู้สึกเท่มากเลยเวลาเราเดินแล้วมีสายตานกเป็นร้อยๆ จับตาดูเราอยู่...นี่เราอยู่กับธรรมชาติขนาดนี้เลยเหรอ