" 8 ปีของความทรงจำ "

20 สิงหาคม  2552  21.00 น.

วันนี้  เข้าพบท่าน ผอ.ก้อยบอกกล่าวท่านเป็นทางการว่าจะต้องเริ่มทำงานที่ใหม่ วันที่  1 กันยายน  2552

กล่าวลาท่านเป็นทางการพร้อมบอกจะทำงานวันสุดท้าย  วันที่  28  สิงหาคม  2552   จะเคลียล์งาน

ให้เรียบร้อยการทำคะแนนนักศึกษา  การสรุปงานการจัดการศึกษาพัฒนาสังคมและชุมชน  ปี 52

ให้เรียบร้อยเป็นเล่ม  5  บท…………ได้รับคำสั่งสอนของท่านผอ.น้อมรับในความเมตตากรุณา

แม้นตลอด  4  ปีที่ผ่ามาตังเองคิดว่าเป็นลูกน้องที่ไม่ดีนักทำให้ท่านหงุดหงิดไม่ได้ดังใจท่านเหมือนที่ท่านหวังไว้

ตัวเองทราบดี....แต่พยายามปรับปรุงแก้ไขมาตลอด...แต่ท่านก็ทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่มาตลอด...

เพราะท่านเป็นผู้บริหารที่ให้โอกาสคน...โกรธง่าย...หายเร็ว....ท่านก็รู้ใจ..ครูซ่อมคนเสียด้วย...ท่านว่าอะไร

...ไม่มีเถียง...เดินหนีอย่างเดียว...จริงมั้ยค่ะท่านผอ.ท่านอารมณ์เย็นลง...ค่อยชี้แจงเหตุผล.....

จำคำพูดของท่านผอ.ก้อยเสมอว่า”...ไอ้พวกนี้มันบ้าคนละแบบ....13  คน  13  อย่าง...” 

อยากบอกว่าขอบคุณท่านสำหรับการพยายามปรับปรุงให้ทำงานมีระเบียบเรียบร้อย...

แต่สำหรับครูซ่อมคน...ไม่มีที่งานไหนไม่ต้องแก้ใขเป็นลูกน้องที่

1.       ลายมือไม่สวยเขียนอ่านไม่ออก

2.       มาทำงานสายอันดับที่ 2 -3 บ่อยครั้ง  ช่วงหลังพัฒนามาหน่อย....ด้วยมีภาระกิจตอนเช้า..

บอกกล่าวท่านก่อน......ท่านมักสอนเสมอไม่ว่าอะไรให้บอกกล่าวกัน..ถือว่าเป็นการให้เกรียติกัน

จะน้อมนำไปปฎิบัติใช้กับผู้ใต้บังคับบัญชา...และท่านสอนเสมอว่า...เราต้องทำให้เป็นตัวอย่างเสียก่อน

ก่อนที่จะว่ากล่าวคนอื่น....

      3.  คนที่ใช้กระดาษสิ้นเปลื้องอันดับสองรองจากคูรน้อย....พิมพ์หนังสือผิดเสมอต้องมีคนตรวจทานสวนตัว

อันนี้เป็นหน้าที่ของครูลิ้ม  และครูนุตรา  เสมอ...ขอบคุณไว้  ณโอกาสนี้

3.       ขี้ลืมเป็นที่หนึ่ง

4.       ใจร้อนเป็นที่  สอง....ตอนนี้หลังจากผ่านการสูญเสียสิ่งที่มีค่าไปใจก็เย็นลงเยอะ...

ขอบคุณผอ.ก้อย  ประทับใจท่านในฐานะหัวหน้าอยู่  2  เรื่องคือ

-          ท่านส่งเสริมเรื่องการพัฒนาความรู้ทางด้านวิชาการสมองและปัญญาโครงการพัฒนาบุคคลากร

ในทุกโครงการเปิดโอกาสให้บุคลากรพัฒนาความรู้ความสามารถในทุกด้าน

-เทคโนโลยี  ท่านปฏิวัติทุกอย่างต้องพิมพ์คอมฯ

-การเรียนรู้ KM การเขียนรายงานประจำวันโดยใช้  การเขียน บันทึกงานเผยแพร่งานประชาสัมพันธ์

งาน  กศน.เมืองประจวบฯ  ศรช.ทุกศรช.ในพื้นที่ ผ่าน  GOTOKNOW  สุดท้ายเร็วๆนี้  HI 5

ครูซ่อมคนสามารถแลกเปลี่ยนเรียนร็ทางด้านวิชาการและข้อคิด  ปรัญชาการดำเนินชีวิตที่ผิดผลาด              ทั้งดีและไม่ดีอย่างน้อยเป็นอุธาหรณ์สอนบทเรียนคนอื่นได้

-การสอนให้เป็นคนรักการอ่าน  โครงการ  MONDAY  MORNING  ที่เป็นกุสโรบายในการปลูกฝังให้ความสำคัญของการอ่านให้ลูกน้องทุกคน...ตอนนี้ครูซ่อมคนมีหนังสืออยู่  6  ตู้  เป็นหนังสือทุกรูปแบบ

และจากการอ่านหนังสือมันทำให้มุมมองเรื่องต่างๆเราเปลี่ยนไป...และเปิดความคิดกว้างขั้น

คงเป็นแนวร่วมที่จะนำนโยบายนี้ใช้กับลูกไอ้ตัวเล็ก...และคนรอบข้างอย่างแน่นอน...

ขอบคุณมากค่ะผอ.ก้อย...ขอบคุณมากจริงๆ

10     พฤษภาคม  2544  เป็นวันที่เริ่มการทำงานที่  กศน.เมืองประจวบฯเป็นวันแรก

ผอ.คนแรก ท่านผอ.สากล  ประมงค์  ท่านเป็นผู้บริหารคนแรกเป็นต้นแบบการทำงานในชุมชนและ

การพูดในที่ประชุมคำว่า  สวัสดีครับ...ครับ...ครับเจ้านาย...คับไม่เคยหลวม...

และคำว่า.”.คิดอะไรไม่ออกบอก  กศน.  “ คือสโลแกนประจำตัวของท่าน  พร้อมกับคำพูดที่ประทับใจ

“ ขอโทษครับผมขอเรียนนำชี้แจงในที่ประชุมให้ทราบนิดหนึ่งว่า......”

ถ้าหูแดงทั้งข้างเมื่อไร...ถ่อยดีกว่า..ไม่เอาดีกว่า.....

ครูคนแรกเรื่องงานสารบัญและคอมพิวเตอร์  ก็จบ  ป.โท  ตอนเรียนเขาสอนระบบ  dos. ทำงานระบบ

Window ครูแอ๋ว ( อ.วรรณา  ปรีดี ) สอนการ  copy  ครุฑ  แวลืมละสิ  แต่พี่จำได้ดี..ขอบคุณมากน้อง

ครูคนแรกสำหรับงานจัดการศึกษาในทุกด่านครูเอ็ม  ( อ.สุรัญชนา ศิริสมบัติ) “ น้องเอ็ม ..ทำยังไง

...น้อง... )  ขอบคุณมากจริงๆ

ขอบคุณเพื่อนร่วมงานทุกคน  ...ครูอาร์มที่ร่วมงานขนทั้งหลาย...และไอ้คนที่แกล้งได้จริง...แกล้งได้ตลอด

ก็ไอ้น้องคนนี้แหล่ะ...นายแน่มากเป้นผู้ชายคนเดียวทั้งสำนักงานข้าต้องขับรถให้แก่นั่ง...นายแน่มากนายอาร์ม

ต่อไปม่มีพี่ให้แกล้งแล้วน่ะนายอาร์ม...เหยื่อรายต่อไปแอ๋วรับไปเป็นนายอยู่แล้ว...5..5...5....

 

สุดท้าย 8  ปีการเป็นครู  กศน. สอนให้ครูซ่อมคนรู้จักคำว่าครู...คำว่าวิทยากรกระบวนการ...

คำว่างานชุมชน...คำว่าจัดเสเทีเสวนา....กระบวนการมีส่วนร่วม...การแลกเปลี่ยนเรียนรู้….งานสารบรรณ

การเงิน...กฎระเบียบ...ข้อกฎหมายต่างๆ.....คำว่าผู้นำ...และสำคํญที่สุดรอยยิ้ม...ความจริงใจ...ปัญหา....อุปสรรค...ความขัดแย้ง...สุดท้ายสำคัญที่สุด...ทุกอย่างจะสำเร็จไม่ได้..ถ้าไม่มีผู้นำที่ดี...และการทำงานที่เป็นทีม

จริงๆ......ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่มีให้จดจำในส่วนที่ดี...อย่าเอาเยี่ยงอย่างในส่วนไม่ดี

ดีแล้วนำไปพัฒนาต่อ..ให้ดียิ่งขึ้นที่ผ่านมา...ถ้าพี่ได้ทำให้น้องๆขุ่นข้องไม่พอใจด้วยกายกรรม...วจีกรรม

ก็ให้อภัยทาน.....เพราะพี่แค่คนเดินดินที่มีรัก...มีโลภ...มีโกรธ...มีหลง..มีโมหะ..โทสะ.....ให้อภัยแล้วกัน

ขอฝากใน  2  เรื่องที่จะทำให้  องค์กร  กศน.เมืองสำเร็จตามวิสัยทัศน์  พันธกิจ  และเป้าหมายที่ว่างไว้คือ

1 คำว่าทีม  เราเป็นทีมจริงรึ    แล้วลืมมองตัวเรารึป่าวว่าตอนนี้องค์กรเราเป็นอย่างนั้นป่าว

2.อย่าตัดสินใครด้วยคำว่า   เขาว่า....และการเสริมแรงให้เพื่อนร่วมงานเป็นสิ่งสำคัญไม่มีใครไม่เคยทำผิด

เพื่อนล้มอย่าข้าม....อย่าเหยียบเพื่อนใช้เพื่อนเป็นบันไดก้าวไปของตัวเอง......

แค่  2  ข้อนี้...กศน.เมืองจะเป็นองค์กรที่เข็มแข็งอยู่แบบพี่...แบบน้อง...ตลอดไป.....

ขอบคุณ...สำหรับเพื่อนร่วมงานทุกคน...ขอบคุณค่ะ

 “  ไม่มีอะไรที่ตนนอกโรงเรียนทำไม่ได้......คิดอะไรไม่ออกบอก  กศน.......”  ด้วยความเคารพครู กศน.ทุกคน...

กราบขอบพระคุณด้วยความเคารพ......

                                                            

                                                     อนามฤณ   เทพประดิษฐ์

                                                               20 ส.ค. 2552

 

 

 

 

                                                              

 

[ไม่เอาถ่าน]

เป็นธรรมดานะครูซ่อมคน ที่คนเรามักมองตัวเราไม่เห็น บางครั้งจึงทำ

อะไรที่ซ้ำซากเสมอ จนน่าเอือมระอา

[ไจแอน]

ไม่ว่าองค์กรใด ๆก็ตามจะทำกิจกรรมงานใด ๆ สำเร็จลงได้ ต้องไม่มี

การใช้นโยบาย "ความในอย่านำออก  ความนอกอย่านำเข้า" เพรา

ทุกองค์กรที่เข้าไปพักพิง มีพระคุณทั้งสิ้น

[ครูก้อย]

ขอบคุณสำหรับมุมมองของครูซ่อมคน

สำหรับตัวครูก้อยแล้วยอมรับได้

อีกทั้งจะต้องเป็นผู้ที่ต้องรับผิดชอบมากกว่าใครในองค์กร

ครูก้อยพยายามคิดเสมอมาว่า

ในทุกทุกอย่างเราจะมองหาคุณค่า และประโยชน์ได้เกือบทั้งสิ้น

แม้กระทั่งความขัดแย้งที่ครูซ่อมคนพูดถึง

ครูก้อยคิดว่า ความขัดแย้ง ทำให้มีความคิดแปลกใหม่ องค์กรไม่หยุดนิ่ง

และความขัดแย้งที่เกิดกับกลุ่มอื่น จะทำให้องค์กรเรารักกันมากยิ่งขึ้นด้วยซ้ำไป

แต่ความขัดแย้งนี้ต้องไม่ใช่ความแตกแยก หรือไปทะเลาะ ชวนตี

ก็คงต้องคุยกับชาว กศน.เมืองประจวบคีรีขันธ์ ว่า

เราจะขับเคลื่อนองค์กรและบทบาทของพวกเราต่อไป อย่างไร

แต่ขอให้ระวังการกล่าวพาดพิงถึงบุคคลอื่น ที่ไม่เกี่ยวข้องกับองค์กรของเราด้วย

เช่นการเอ่ยถึง ศนจ.ปข.

เพราะอาจจะเป็นก่อให้เกิดการเข้าใจผิด ความขัดแย้ง และความแตกแยก

แม้ว่าในกรณีนี้อาจจะทำให้องค์กรเรารักกันมากยิ่งขึ้น

แต่ก็เป็นเรื่องที่ไม่น่ายินดีเป็นอย่างยิ่ง

[ครูซ่อมคน]

ขอกราบประทานโทษในความผิดข้อหาพาดพิงซึ้งเป็นการไม่สมควรครูซ่อมคนยอมรับผิด

ด้วยประการทั้งปวง...........ไม่ได้ระวังในข้อนี้ไป.......