บุญที่ไม่ต้องรอคอย
บทบาทหน้าที่ผม คอยรับความทุกข์ ความเจ็บป่วยที่มากับผู้ป่วย เพื่อยื่นส่งต่อให้ถึงมือแพทย์หรือเจ้าหน้าที่ ที่เกี่ยวข้องเพื่อบำบัดทุกข์เหล่านั้นให้คลี่คลาย ครับ...ผมอยู่งานเปล คอยรับส่งผู้ป่วยนั่นเอง
ผมรับส่งผู้ป่วยหลากหลายการเจ็บป่วยมีทั้งรู้สึกตัว ไม่รู้สึกตัว จนถึง ขณะมา ร.พ. หายใจสบายๆ ขากลับบ้าน คลุมผ้าขาว ไม่หายใจ ได้เห็นละครชีวิตมากมายครับ ผมได้ผ่านเรื่องราวเข้าอกเข้าใจทั้งคนไข้และญาติก็ตอนเข็นรถนี่แหละครับ ถ้าเขาดีขึ้น ผมก็รู้สึกยินดีร่วมกับเขา แต่ถ้าเขาแย่ลง ขณะเข็นผมก็รู้สึกเจ็บปวดไปกับเขาด้วยเช่นกัน
แต่ที่ผมจะเล่าวันนี้ เป็นเรื่องอิ่มเอมใจครับ ผมได้เข็นรถรับส่งพระภิกษุมาตรวจที่ผู้ป่วยนอกและได้ นอน ร.พ. ด้วยครับ พอผมส่งท่านที่ห้องพิเศษสงฆ์ (เบญจขันธ์ 2 ) พอถึงเตียง ท่านก็ให้ศีล ให้พร แถมล้วงไปที่ย่าม พร้อมกับหยิบพระเครื่องให้ผมด้วยครับ
ตุ๊ลุงคำ วัดห้วยโป่ง
ผมดีใจ อิ่มเอมใจ รู้สึกวันนี้ทำงานอย่างมีคุณค่า และบุญที่ผมทำได้ผลทันทีครับ ไม่ต้องรอคอย...ในวันข้างหน้าเลย
ทีมงานเปล เล่าครับ (ผมมีแต่ผู้ชายนะครับ)
ความเห็น (7)
ทีม SHA-SONG
เยี่ยม......ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ / นุช..ห้องจ๊กเบิ่ง
ผลบุญ..ทันตาเห็นจริงๆแฮะ..ทำดีต่อไปครับพี่น้อง สู้..สู้/ juey
แค่คิดที่จะให้ ใจก็ได้บุญแล้ว...
ร่วมชื่นชมด้วยครับ /ห้องยา
ป้าไพขออนุโมทนาสาธุ และขอเป็นกำลังใจในการทำงานต่อๆไปจ๊ะ/
นี่สิ ลูกผู้ชายตัวจริง..ไม่มีท่านแล้วเราจะอยู่ได้ฤา ขอเป็นกำลังใจในการทำงานต่อไปค่ะ /noi..กลุ่มงานเวช..
งานของท่านใครอาจมองว่าเหมือนเรือจ้างหน้าที่รับ-ส่งถึงฝั่งแล้วหมดไป เปล่าเลยพวกเราไม่ได้มองแบบนั้น หลายครั้งหรือเกือบทุกครั้งที่พวกเราเห็นเขาซีพีอาร์ (พวกเราตัวเล็ก เรี่ยวแรงน้อย)แทนเรา ทำงานด้วยกันเป็นทีมอย่างเต็มใจ ขยันขันแข็งค่ะ ให้กำลังใจ/au