"ภาพสะท้อน" ของตัวเรา...
เพื่อนผมคนหนึ่งครับเคยนิยามความหมายของคำว่า "ชีวิต" ไว้ว่า "ชีวิตคือภาพที่ยังวาดไม่เสร็จ" ซึ่งฟังดูแล้วเป็นนิยามแนวอาร์ตบวกปรัชญานะครับ ซึ่งหากเราจะมองชีวิตของเราเหมือนภาพวาดสักภาพหนึ่ง ภาพ ๆ นี้คงเป็นภาพที่มีหลากหลายมุมนะครับ...
มุมแรกเป็นมุมที่ตัวเรามองตัวเราเองนะครับ ซึ่งภาพชีวิตจากมุมมองนี้ผมว่าน่าจะเป็นภาพชีวิตที่ชัดเจนและตรงกับตัวเรามากที่สุดนะครับ และอีกมุมหนึ่งเป็นมุมของภาพ ๆ เดียวกันคือภาพชีวิตเราจากมุมมองของคนอื่นนะครับ ซึ่งมุมมองนี้อาจจะมีความแตกต่างและหลากหลายได้นะครับ...
แต่ก็มีบางครั้งเหมือนกันนะครับที่ภาพจากมุมสะท้อนของคนอื่นกลับมีความชัดเจนและตรงกับชีวิตของเรามากกว่าภาพจากมุมมองของตัวเราเองนะครับ ซึ่งสำหรับผมแล้วในบางครั้งสภาวการณ์นี้ก็สามารถเกิดขึ้นได้กับใครคนใดคนหนึ่งก็ได้นะครับ...
ซึ่งสภาวการณ์เหล่านี้อาจจะเกิดจากความยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งใด บุคคลใดหรือแม้แต่ตัวเราเองมากเกินไป การติดอยู่กับกับดักใดกับดักหนึ่งหรืออาจจะเกิดจากการที่ตัวเราตกอยู่ในสภาวะที่เรียกว่า "หลง" ไม่ว่าจะเป็นการหลง "ผิด" อยู่กับวิธีคิดบางอย่าง หรือหลง "ทาง" ในวิถีที่กำลังเดินอยู่ก็ได้นะครับ...
ผมว่าวิธีง่าย ๆ วิธีหนึ่งที่ช่วยเราให้หลุดพ้นจากกับดัก การยึดติด หรือสภาวะที่เรียกว่าหลง คือการเปิดใจ เปิดรับ ภาพหรือเสียงสะท้อนจากคนรอบ ๆ ข้างของเรา เพื่อนำมาทบทวนเปรียบเทียบกับมุมมองหรือสิ่งที่เราเห็นในมุมมองจากตัวเรา เพราะมันอาจจะทำให้เราเห็นภาพของตัวเราชัดเจนและตรงกับความเป็นจริงมากขึ้นก็ได้นะครับ...
ความเห็น (11)
ชีวิตก็คือชีวิต ไม่ใช่ภาพวาด ภาพเหมือนของใครต่อใครนะคะ
ชีวิตมีการเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลาคะ
ภาพวาดมันแค่ลายเส้นหมึกสีของภาพนิ่งที่ไม่มีชีวิต
เปรียบเทียบแบบนั้นคงไม่ได้
จิตเป็นตัวกำหนดชีวิต
ประสบการณ์และการเรียนรู้ในอดีตเป็นตัวกำหนดจิตปัจจบัน
การรู้ตัวทุกขณะจิต ทำให้เราอยู่อย่างมีสติและปัญญาคะ
อยากแจมกับคุณดิเรกมากคะ เปิดกว้างดี
ขอบคุณนะคะ
สวัสดี ครับ คุณdirect
ขอบคุณ ภาพสะท้อน ของตัวเรา มากเลย ครับ
ไม่ได้ทักทาย คุณ นานมากแล้ว
ฝากดอกมะลิวันแม่มาไว้ที่บันทึก คุณภาพ บันทึกนี้ ด้วย ครับ
ด้วยความระลึกถึง ครับ
ครับ...คุณหญิง 
นิยามในบันทึกนี้เป็นเพียงนิยามเชิงเปรียบเทียบครับ...
ถ้าให้ผมนิยามชีวิตก็คงนิยามคล้าย ๆ คุณหญิงนะครับ...
ผมเคยเขียนบันทึก นิยามชีวิต ไว้ตั้งแต่เริ่มเข้ามาในโกทูโนว์ใหม่ ๆ ครับ ลองเข้าไปอ่านได้ครับผม...
ขอบคุณและยินดีเช่นกันที่เข้ามาแลกเปลี่ยนครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
ความ"หลง" คือหลุมลึก ทำลายความหลุดพ้นค่ะ
ครับ...คุณแสงแห่งความดี 
ขอบคุณมากเช่นกันนะครับ...
สำหรับมิตรภาพดี ๆ ครับผม...
ครับ...พี่นงนาท 
หากตกหลุมแห่งความหลงแล้วก็ยากที่จะหลุดพ้นนะครับ...
ขอบคุณมากครับ...
แปลกจังค่ะ วันนี้เห็นคำว่ากับดักถึงสองบันทึก ของคุณ Direct และของคุณ Sila Phu-Chaya ให้มุมมองสะท้อนตัวดิฉันเป็นอย่างดี
ขอบคุณค่ะ
ครับ...คุณ Bad Angel 
เมื่อเราติดอยู่ที่ "กับดัก" อันใดอันหนึ่ง...
คงต้องเป็นหน้าที่ของเรานะครับที่จะพยายามเอาตัวเราออกมาจากกับดักนั้นให้ได้นะครับ...
ขอบคุณเช่นกันครับ...
“ผมว่าวิธีง่าย ๆ วิธีหนึ่งที่ช่วยเราให้หลุดพ้นจากกับดัก การยึดติด หรือสภาวะที่เรียกว่าหลง คือการเปิดใจ เปิดรับ ภาพหรือเสียงสะท้อนจากคนรอบ ๆ ข้างของเรา”
เป็นวิธีง่าย ๆ นะคะ
แต่ทำยากเหลือเกิน
หลายคนไม่เปิดใจยอมรับ เพราะกลัวการเจ็บปวดค่ะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกดี ดี นะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
มาอีกรอบค่ะ
เห็นหลาย หลาย บันทึกเขียนถึงแม่
อิอิ
อยากให้คุณดิเรกเขียนถึงแม่มั่งค่ะ
เอ!!! จะเป็นแนวไหนน๊า?
รออ่านนะคะ
ขอบคุณค่ะ
(นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ สู้ สู้)
ครับ...คุณณัชชา 
ขอบคุณมากเช่นกันครับ...
ส่วนบันทึกเกี่ยวกับแม่ หากมีโอกาสจะลองถ่ายทอดให้ได้อ่านครับผม...
ขอบคุณอีกครั้งครับผม...