ยังจำได้มั้ยเอ่ย....ลูกเจี๊ยบสีๆ
ยังจำได้มั้ยเอ่ย..... ลูกเจี๊ยบสีๆ
"แม่..... ดูนี่ ลูกเจี๊ยบสี" เสียงดังแจ้วๆ ของเอ๋ พร้อมดึงมือแม่เมื่อตอนเย็น ที่เราไปเดินจ่ายตลาดชุมชนกัน
"ตัวละ ห้าบาท เมื่อก่อนแม่ซื้อให้หนูตัวละเท่าไหร่นะแม่" "สองบาทลูก" แม่ตอบ
"โห... ขึ้นมาสามบาทเลยเน๊อะแม่" แล้วเอ๋ก็ยิ้มหวานให้แม่ค้า แล้วเดินจับมือแม่จ่ายตลาดต่อ
ค่ะ....วันนี้เอ๋มาจ่ายตลาดกับแม่ ตลาดชุมชนเล็กๆ แถบชานเมือง ของต่างจังหวัด ตลาดที่เอ๋ขอเรียกว่า
"ตลาดมารยาทดีเด่น" ก็เพราะว่า เอ๋มาเดินตลาดนี้ทีไร ไหว้ตั้งแต่หัวตลาดยันท้ายตลาดเลยค่ะ อิ อิ
ที่นี่แม้จะเป็นตลาดเล็กๆ พืชผักที่นำมาขายส่วนใหญ่ปลูกเอง เลี้ยงเอง ผู้คนส่วนใหญ่รู้จักกันหมด
เดินไปสักหน่อยก็เจอเพื่อนแม่ เจอคนโน้น เจอคนนี้ คุณยายขายผักก็รู้จักกัน ทั้งลด แลก แจก แถม
บ้างก็ให้ซื้อช่วยหน่อย จะกลับบ้านแล้ว งานนี้อดีตเด็กมารยาทเยี่ยมหลายสมัยประจำโรงเรียนคนนี้ก็เลยต้องไหว้ตลอดงานเลยค่ะ.......นี่แหละค่ะเสน่ห์ของตลาดชุมชน
เมื่อจ่ายตลาดได้ของครบแล้วนั่งรถกลับบ้านกับแม่ก็เลยได้คุยกันเรื่องลูกเจี๊ยบค่ะ
"แม่จำได้มั้ยเมื่อก่อนเอ๋เลี้ยงตั้งหลายตัว"
"ละก็ชอบถามแม่ว่า โตขึ้นมันจะเป็นสีอะไร....นึกว่าจะไม่มีให้เห็นอีกแล้ว วันนี้โชคดีจังเลยเนอะแม่เนอะ"
วันนี้เอ๋ก็เลยมีเรื่องผุดขึ้นในใจอยากจะบอกเล่าค่ะ
จากเรื่องลูกเจี๊ยบสีสวย ที่เห็นที่ตลาดเมื่อเย็น เอ๋ได้ข้อคิดว่า สัตว์เลี้ยงตอนเล็กๆเค้าก็แลดูน่ารักน่าชัง น่าซื้อมาเลี้ยง แต่เมื่อเค้าโตขึ้นรูปร่างของเค้าก็จะเปลี่ยนไป อาจจะไม่น่ารักเหมือนเดิม แล้วความเอ็นดู การเอาใจใส่ก็จะลดลง จนบางครั้งอาจเกิดเป็นความเบื่อหน่าย แล้วก็สรรหาข้ออ้างต่างๆนาๆ มาสนับสนุนความคิดของตัวเอง ว่า เค้าก่อปัญหา ไม่มีเวลากับเค้า แล้วก็....
เอาเค้าไปปล่อย.......
นี่เหรอคะความรัก เอ๋ว่าไม่ใช่หรอกค่ะ นี่เป็นเพียงแค่การสนองความอยากของตัวเอง ... อยากได้เพราะเค้าน่ารัก แต่ไม่ได้รักตัวเค้าจริงๆ
เค้าก็คือหนึ่งชีวิตนะคะ เมื่อเค้าพรากจากแม่ มาอยู่ในมือมนุษย์ เราก็เหมือนพ่อกับแม่ของเค้า แล้วเค้าจะรู้สึกอย่างไรเมื่อพ่อกับแม่เค้า ทิ้งเค้าไว้ที่วัดบ้าง ตามซอยบ้าง เป็นปัญหากับสังคม ที่เอ๋เห็นบ่อยก็คือวัด
สถานที่ที่เป็นที่พึ่งทางใจ และทางกายของน้องหมา น้องแมว ที่โดนทอดทิ้ง
เอ๋เคยไปวัดพนัญเชิง จ.พระนครศรีอยุธยาค่ะ แต่ไปถึงเช้ามาก เพราะเรามาไกล ถึงวัดก็ตีห้ากว่าๆ แต่นี่ก็ทำให้เอ๋ได้เห็นความจริงหลายๆอย่าง
วัดพนัญเชิงสุนัขและแมวเยอะมากค่ะ พ่อแม่ใจร้ายเอาเค้ามาปล่อยเยอะ ละก็ออกลูกออกหลานกันต่ออีกแยะ ผลที่ตามมาเหรอคะ
เช้าเช้าอย่างนี้แทนที่จะดื่มด่ำกับบรรยากาศของวัดอันแสน สะอาด และสงบ แต่กลับพบแต่มูล สุนัข มูลแมว เต็มลานวัดเลยค่ะ ทั้งถ่ายปรกติ และท้องเสียบ้าง ทำให้ไวยวัจกร ของวัดทำงานหนัก ต้องตื่นแต่เช้ามาทำความสะอาดลานวัด พอสายหน่อยสักโมงกว่าๆ ก็สะอาดเรียบร้อย เอ๋เดินรอบวัดหลังทำบุญเสร็จ พบว่าตามซอกมุมต่างๆของวัด หลังพระประธานด้านนอกเอย ใต้บันไดเอย ลูกหมา ลูกแมวเกิดใหม่ เยอะมากเลยค่ะ
เอ๋ลองนั่งลงคุยกับคุณลุงเค้าบอกว่า ปัญหานี้เกิดมาหลายปีแล้ว คนชอบเอาเค้ามาปล่อย ตอนเล็กๆเค้าน่ารักก็ซื้อมาเลี้ยง พอโตหน่อยไม่น่ารักแล้วก็เอามาปล่อย นี่เป็นวัด จะไม่เลี้ยงเค้าก็ไม่ได้ ชีวิตเหมือนกัน สงสารมัน แต่ก็มีคนเอาไปเลี้ยงนะ
บางตัวน่ารักค่ะ จับมือขอขนมได้ด้วย เอ๋แอบกระซิบกับเค้าว่า "กลับบ้านกะพี่มั้ย....ไปอยู่ด้วยกันนะ"
แล้วก็ป่วนแม่ "แม่เอากลับด้วยนะแม่นะ ตัวเดียวเอง....นะแม่" "ที่บ้านก็เยอะแล้วนะลูก เราเลี้ยงเค้าไหวเหรอ" ก่อนกลับ เค้ามองเอ๋ตาละห้อยเลย น่าสงสารมากค่ะ
สุดท้ายหากใครได้อ่านบทความนี้ เอ๋ขอวิงวอนนะคะ หากคิดจะเลี้ยงน้องหมา น้องแมว หรือสัตว์เลี้ยงสักตัว ฉุกคิดสักหนึ่งนาทีนะคะ ว่าพร้อมที่จะดูแลเค้าตลอดอายุขัยเค้ารึเปล่า เวลาเค้าป่วยจะดูแลเค้ามั้ย มีเวลาสำหรับเค้ามั้ย อยากเลี้ยงเค้าเพราะรัก หรือเพราะแฟชั่น หาคำตอบให้กับตัวเองให้ได้ก่อนค่อยตัดสินใจซื้อหรือนำเค้ามาเลี้ยงนะคะ
ท้ายสุดก่อนจาก ที่บ้านเอ๋ก็มีน้องหมาจอมป่วนสองตัวค่ะ
ตัวแรก เจ้าปั๊กโรคจิต นามว่า ตาหวาน (ใครตั้งชื่อให้อ่ะ ไม่สมชื่อเลย ชอบมีคนถามค่ะ)
ตามมาด้วยโกลเด้นท์นรก นามว่า น้องว่านหอม (ไอคิว 180 แต่ซนสุดๆค่ะตัวนี้)
เด๋วว่างๆ จะเล่าวีรกรรมของเจ้าตัวป่วนสองตัวนี้ให้ฟังนะคะ
ความเห็น (9)
บันทึกนี้เล่นเอาผมคิดถึงอดีตได้ชัดเจนเลยหละครับ :)
"ลูกเจี้ยบสีสวย"
ตอนเป็นเด็กเราก็สงสัยเหมือนกันว่า เวลาลูกเจี้ยบสีๆ โตขึ้นจะเป็นสีสวยๆเหมือนที่เราเห็นไหม??
บันทึกน้องเอ๋ อ่านเเล้วมีความสุขมากเลยครับ ให้กำลังใจในการเขียนบันทึกดีๆเรื่อยๆครับ
ขอบคุณค่ะพี่เอกที่เข้ามาเยี่ยมชมุ
เอ๋ดีใจค่ะที่ทำให้พี่เอกมีความสุขและทำให้คนที่เข้ามาอ่านมีความสุข
สังคมจะเป็นสังคมที่แสนสุข ถ้าเราทุกคนร่วมแบ่งปันความสุขเล็กๆ
และมีความสุขกับสิ่งเล็กๆ ค่ะ
น้องเอ๋ ครับ
สวัสดีตอนเช้าๆครับ
น้องเอ๋มีทักษะการเขียนที่อ่านได้เพลิดเพลินดีนะครับ มีโอกาสไปเที่ยวหรือทัศนาไหนก็ตาม มีรูปมาฝาก มีเรื่องราวมาเล่า ก็จะทำให้มีสีสันมากขึ้น ผมเชื่อว่าเอ๋ เขียนเรื่องราวเหล่านั้นได้ดีพอๆกับนักเขียนมืออาชีพ
ผมเชื่อว่า การเขียนบ่งบอกตัวตนได้ บอกถึงความคิดที่ฝังลึกๆได้ ผ่านช่องไฟตัวอักษร และใน gotoknow นี่เองเวลาที่เราพบเจอกันทำให้เราไม่ต้องศึกษากันมาก คุ้นเคยกันยิ่งกว่ามิตรที่คบกันมานานๆเสียอีกครับ
พี่เจอ น้องชายอะเดย์ครั้งหนึ่งที่ กทม. เดย์ก็เหมือนเดย์ที่ผมรู้จักในบันทึก เป็นคนที่มีจิตใจดี มองโลกในมุมที่สวยงาม บุคลิกทึกอย่างหลอมรวมเป็นตัวเขาเอง
ที่เขียนมาทั้งหมด เพื่อเป็นกำลังใจให้น้องเอ๋ เขียนบันทึกที่ดีแบบนี้เรื่อยๆนะครับ ในอนาคตมีโอกาสรวมเล่ม Blog to book ได้นะครับ กับ "ความทรงจำสีหวาน"
จริงๆชีวิตมี หวาน-ขม (โปรดฟังเพลงหวานขมประกอบ) จึงอยากให้น้องเอ๋บันทึกเรื่องราวเหล่านั้นไว้ครับ ก่อนที่จะเป็นเพียงอดีตของกาลเวลา เพื่อความทรงจำที่ดีไงครับ
ภาพนี้ผมถ่ายที่ สันกำแพง ในวันฟ้าใส ภาพให้ความหมายที่ดี เพียงแต่เราเติมเรื่องเล่าสักนิดก็ทำให้สื่อความหมายได้อย่างที่ใจเราอยากสื่อครับ ;)
ตอนเด็กๆๆเคยเลี้ยง อยากให้มันโตแล้วสีเหมือนเดิม ฮ่าๆๆ โตแล้วดันเป็นไก่เนื้อธรรมดา มีน้องชายเคยเลี้ยง รถชนตายร้องไห้ ไปหลายวันมากๆๆ ตามมาทักทายก่อนครับ
ขอบคุณค่ะพี่ขจิตที่เข้ามาอ่านค่ะ
รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งค่ะ (^_^)
ใช่ค่ะตอนเด็กเอ๋ชอบเลี้ยง แล้วแม่ชอบเอาลูกเจี๊ยบที่ฟักหลังเพื่อนมาให้เลี้ยง
(ที่บ้านเลี้ยงไก่ด้วยค่ะ)
น่ารักมากค่ะ เดินตามเราต้อย ต้อย เลย
สวัสดีครับ เมฆน้อย
บ้านพี่มีหมา 13 ตัวครับ เล่นกับพี่ได้แค่ 3 ตัว ที่เหลือกลัวพี่หางจุกก้นหมดเลย 555
เรื่องซื้อกล้องอะไรนี่ไปถึงไหนแล้วครับ พอดีคุณจ๋อ - กฤษกร วงศ์กรวุฒิ - บรรณาธิการของนิตยสาร ฅ.คน มาตอบคำถามไว้เยอะเชียว ดูนี่สิครับ
113 : เทคนิคการถ่ายภาพเมฆ แนะนำโดย คุณกฤษกร (บก.นิตยสาร ฅ.ฅน)
ข้อคิดเห็นที่ 11 & 12
ถ้าสงสัยอะไร ก็ e-mail ไปถามได้เลยครับที่
kriskornw at(@) gmail.com
ขอบคุณค่ะพี่ชิว กำลังตัดสินใจว่าจะCannon หรือ Nikon ดีค่ะ
พี่เดย์ กับ พี่เอก เชียร์Cannon ขาดใจ
แต่ในใจเอ๋ชอบ Nikon
ตัดสินใจยากค่ะ เมื่อวานเอ๋ไปซื้อหนังสือของ Mtec ได้อ่านบทความของพี่ชิวเรื่องฝน
แล้วค่ะ น่ารักดี เข้าใจง่าย เอ๋อยากถ่ายทอดความรู้ได้แบบพี่ชิว ต้องทำยังไงคะ
พลอยพฤกษา
พอดีเข้ามาอ่านเจอในกะทู้นี้เรื้องหมาตัวที่ชื่อตาหวานค่ะ ตอนแรกๆเห็นก้แปลกใจมากนะค่ะ
ว่าทำไมชื่อเหมือนหมาเราจัง เลยเอารุปไปให้เพือนๆดู เค้าก้ยืนยันว่านี้เจ้าตาหวานหมาของเราเอง
แล้วในรุปก้เปนตอนที่เอาไปเที่ยวทะเลบางแสนด้วย ไปกันเกือบๆ10คน หมาอีก 2 ตัว อยากรบกวนถามหน่อยค่ะว่าเจอหมาตัวนี้ที่ไหน..วัด อะไรค่ะ แปลกดีจังชื่อกับรุปดันตรงกันดีแท้ และ ตอนนี้หมาตาหวานก้ยังอยุ่ที่บ้าน
ที่จังหวัดเลยค่ะ ส่วนชื่อนั้นเราเปนคนตั้งเอง