วิจัยในชั้นเรียนสาระการเรียนรู้ภาษาไทย : วาทกรรมทำให้เป็นปัญหาหรือเพื่อการแก้ไข
การเข้าสู่ตำแหน่งครู วิทยฐานะชำนาญการพิเศษหรือเรียกกันง่าย ๆ ว่า “อาจารย์สาม” ส่งผลให้เกิดปรากฏการณ์ทางภาษาอย่างหนึ่ง เรียกว่า “วาทกรรม” ซึ่งเป็นภาพในทางบวกของสังคมการศึกษา ในมุมมองของผู้เขียนต่างมองเห็นเป็นตรงข้ามคือ เป็นภาพในทางลบ
งานวิจัยเกิดขึ้นอย่างมากเพื่อใช้ในการขอตำแหน่ง โดยเฉพาะงานวิจัยที่เกี่ยวกับการแก้ปัญหาการอ่านออกเสียง ร และ ล ซึ่งงานวิจัยทุกชิ้นสามารถพัฒนาให้นักเรียนออกเสียงได้อย่างถูกต้อง มีประสิทธิภาพ ประสบความสำเร็จอย่างมาก แต่ผู้เขียนเองมองว่างานวิจัยเหล่านั้นเป็นชุดของ “วาทกรรม” ชุดหนึ่ง ที่เป็นการให้ความเป็นสากลหรือความเป็นไทยมาตรฐานให้กับนักเรียน แล้วอนาคตสิ่งที่เรียนว่า “ภาษาถิ่น” จะหมดไป
ที่กล่าวเช่นนั้นอยากจะให้คิดทบทวนว่า สิ่งที่ควรจะเป็นคือการให้ความรู้ที่ถูกต้องว่า ร ใช้อย่างไร ล ใช้อย่างไร ไม่ใช่การบังคับว่า “ออกให้ได้” เนื่องจากว่าในบริบททางสังคมทุกสังคมมีภาษาเป็นของตน ซึ่งตรงนี้ในบางกลุ่มไม่มีตัว ร ฉะนั้นการบังคับให้นักเรียนออกเสียง ร ให้ได้จึงไม่สอดคล้องกับคำว่า “หลักสูตรเน้นท้องถิ่น” ที่ควรจะเป็นควรเป็นการให้รู้ให้เข้าใจมากกว่าต้องออกให้ได้ ท้องถิ่นจึงจะยังคงอยู่
การที่นักเรียนออกเสียง ร ไม่ได้จึงไปใช่ปัญหา ที่สำคัญการบังคับให้ออกเสียง ร จึงกลายเป็น “วาทกรรมทำให้เป็นปัญหา” ไม่ใช่ “การแก้ปัญหา” สิ่งที่ควรทำจึงเป็นการให้ความรู้ที่ถูกต้องโดยเฉพาะการให้สอดคล้องกับสถานการณ์ ว่า ต้องออกเสียง ร เมื่ออยู่ในสังคมหรือสนทนากับคนที่แตกต่างกันทางภาษา และหรือใช้ ล ทั้งหมดเมื่อสนทนากับคนที่ใช้ภาษาเดียวกัน ทั้งนี้เพื่อการคงอยู่ของความเป็นท้องถิ่น
ไม่มีความเห็น