พื้นที่เล็ก ๆ ของคนเหงา ๆ ๗๕. วันแม่ (๑๑) หนีแม่มาแพ้รัก

หนีแม่มาแพ้รำ

ศิริพร อำไพพงษ์

เมื่อกินน้ำตาถึงรู้ค่าคำเตือนแม่
เชื่อในรักแท้ฝืนคำแม่หนีตามพี่มา
ยอมกินก้อนเกลือเพราะเชื่อในคำสัญญา
หวังให้รักนำพาผลออกมาน้ำตาไหลริน

อยู่กินนานไปจึงรู้คำความเป็นพี่
สิ่งที่เคยดีไม่คงที่เมื่อมีหนี้สิน
สัญญามากมายลบลืมได้ไม่อายฟ้าดิน
ฉากจบคือรักโบยบินตัดสินด้วยคำกล่าวลา

มืดปานทำตาร่ำหารักคงไม่หวน
จึงได้มาคิดทบทวนถึงคำที่แม่สั่งมา
รักไม่ระวังพลาดพลั้งจะกินน้ำตา
เขาทิ้งลูกแล้วแม่จ๋า แม่พูดมาเป็นจริงทุกคำ

เมื่อความช้ำมา จึงเห็นค่าความเป็นแม่
หอบความรักแพ้มอบให้แม่แก้รอยใจช้ำ
จบตำราเรียนหลักสูตรผู้ชายใจดำ
จากนั้นจะเชื่อฟังคำ รักใครขอฟังคำ แม่?.