กรณีศึกษา พยายามเรียนรู้เทคนิคการจัดสิ่งแวดล้อมหลายมิติและการควบคุมสมาธิผ่านลมหายใจของตนเอง แต่ทำได้เพียงสองวัน ก็รู้สึกไม่ดีขึ้น ยังคงรู้สึกตื่นนอนไม่สดชื่นและคิดมากเรื่องโรคซึมเศร้าของตนเอง
ผมจึงให้กรณีศึกษาเขียนทบทวนความรู้สึกและนิ่งคิดวางแผนกิจกรรมชีวิตของตนเองว่า “จะทำอย่างไรบ้างเพื่อไม่ให้อยู่ว่างกับความคิดทางลบ” ผมใช้หลักจิตตปัญญาศึกษาผ่านสื่อการเขียนหนึ่งกิจกรรมหนึ่งกระดาษขาวขนาด 10X15 ซม. โดยใช้สีสดใสต่างกัน แล้วค่อยๆ มาเพิ่มขั้นตอนและเหตุผลที่จะทำได้จริงด้วยการแก้ไข (เพิ่ม หรือ ลด) กิจกรรมที่เขียนมา โดยใช้สีแดง จากนั้นให้เขียนสรุปความคิดจัดการตนเองเป็นตารางกิจกรรมก่อนนอนแต่ละวันด้วยปากกา
การจัดกิจกรรม ก่อนแก้ไข
20.00 น. ดูละคร ดูหนัง ดูรายการที่สนใจ
21.30 น. อาบน้ำ แปรงฟัน
22.00 น. นอนผ่อนคลายโดยเปิดดนตรี
22.20 น. ทานยา
22.30 น. สวดมนต์ก่อนนอน
การจัดกิจกรรม หลังแก้ไข (ตัดกิจกรรมที่เป็นประจำและกิจกรรมที่ไม่อยากทำออก พร้อมกับระบุรายละเอียดของเวลาและกิจกรรมที่คิดว่ามีความหมายต่อทักษะชีวิต)
21.30 น. อาบน้ำ แปรงฟัน เขียนความคิดบวกและกิจกรรมที่ผ่านมาย้อนกลับ
22.00-22.10 น. นอนผ่อนคลายโดยเปิดดนตรีเปียโน ปิดไฟ อโรม่า เรียนรู้สติผ่านลมหายใจ ทำทุกคืนก่อนทานยาและนอน
หรือทุกคืนจันทร์ พุธ ศุกร์ อาทิตย์ จะเพิ่ม สวดมนต์แบบอ่านเอง หรือ ฟังเทปบันทึกเสียงอ่านของตนเอง ก่อนทานยาและนอน
จะเห็นว่า หากผู้ป่วยซึมเศร้าพอที่จะสังเคราะห์และวิเคาระห์กิจกรรมบำบัดโดยใช้ต้นแบบชีวิตและลองจัดการฝึกฝนด้วยตนเอง ผมคิดว่า การพัฒนาทักษะความสามารถในการทำกิจกรรมการดำเนินชีวิตจะเกิดความคิดเชิงบวกมากขึ้น แทนที่ความคิดเชิงลบเดิมที่คอยกังวลแต่เรื่องโรคและการใช้ยา อย่างไรก็ตามการใช้ยาที่มีการปรับเปลี่ยนขนาดให้สอดคล้องกับแบบแผนการดำเนินชีวิต เช่น การนอนและตื่นขึ้นมาเริ่มงานวันใหม่ก็มีความสำคัญครับ
ไม่มีความเห็น