"จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์ จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นนิโรธ"
อนึ่ง ตามสภาพที่แท้จริงของจิต ย่อมส่งออกนอกเพื่อรับอารมณ์นั้นๆ โดยธรรมชาติของมันเอง ก็แต่ว่าถ้าจิตส่งออกนอก ได้รับอารมณ์แล้ว จิตเกิดหวั่นไหว หรือเกิดกระเพื่อมไปตามอารมณ์นั้น เป็นสมุทัย
ผลอันเกิดจากจิตหวั่นไหว หรือกระเพื่อมไปตามอารมณ์นั้นๆ เป็นทุกข์
ถ้าจิตที่ส่งออกนอก ได้รับอารมณ์แล้ว แต่ไม่หวั่นไหว หรือไม่กระเพื่อมไปตามอารมณ์นั้นๆ มีสติอยู่อย่างสมบูรณ์ เป็นมรรค
ผลอันเกิดจากจิตไม่หวั่นไหว หรือไม่กระเพื่อมเพราะมีสติอยู่อย่างสมบูรณ์ เป็นนิโรธ
พระอริยเจ้าทั้งหลายมีจิตไม่ส่งออกนอก จิตไม่หวั่นไหว จิตไม่กระเพื่อม เป็นวิหารธรรม
ครับ ผมได้อ่านหนังสือ วิถีแห่งความรู้แจ้ง ฉบับรวมเล่ม ผู้เขียนคือ พระปราโมทย์ ปาโมชฺโช ถึงตอนที่เขียนถึงอริยสัจจ์แห่งจิต หลวงปู่ดูลย์ อตุโล พระผู้มีจริยวัตรงดงาม แห่งจังหวัดสุรินทร์ พระป่าสายหลวงปู่มั่น ,หลวงปู่สิงห์ ฯลฯ เห็นว่าน่าจะเป็นประโยชน์ จึง คัดลอกมาให้ผู้สนใจได้ศึกษา ครับ
ไม่มีความเห็น