คำตอบที่ ๑ : ความรู้ ความรู้...!

ปุจฉา...

1. มีความรู้อะไรที่เป็นแรงบัลดาลใจ ที่ทำให้ท่านได้ทุ่มเท กำลังกาย กำลังใจ อย่างเต็มที่ที่สุด เพื่อให้ได้มาซึ่งความรู้นั้นๆ…?

---

 

 

วิสัชนา...

ได้แก่ความรู้ที่ว่า “เงินคือความสุข...”

เมื่อรู้ เมื่อเข้าใจ เมื่อใครต่อใครเขาบอกว่า “เงินนั้นคือความสุข” เราก็ใช้ “เงิน” เป็น “แรงบันดาลใจ” ให้ชีวิตก้าวไปเพื่อให้ได้กลับมาซึ่ง “เงิน”

เราได้ทุ่มเทเรียนหนังสือนับสิบ ๆ ปี
ยอมเหนื่อย ยอมสู้ ยอมทน
ทุ่มเททั้งกำลังกาย กำลังใจ ความวิริยะ อุตสาหะ

ต้องยอมเดินทางห่างบ้าน ไกลเมือง
ต้องออกจากบ้านอันเป็นที่รัก และอุดมด้วย “ความรัก” อันเป็น “รักแท้” ต้องจาก “พ่อ และแม่” ผู้ประเสริฐ
เพื่อเดินตาม “แรงบันดาลใจ” ที่ใครต่อใครพูดอย่างสวยหรูว่า “ความก้าวหน้า” ใครต่างก็ขนานนามว่า “อนาคต”

ใครทั้งหลายต่างก็บอกเราเพื่อให้เรารู้ว่า “เรียนนะจะได้มีเงิน...”
เรียนดีมีอนาคต ยิ่งเรียนสูงจบมาทำงานยิ่งมีรายได้มาก มีเงินมาก
เมื่อมีเงินมาก เงินนั้นแลจะแลกมาซึ่ง “ความสุข”
“งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข” ความรู้จากการตีความประโยคนี้แลทำให้ชีวิตนั้น ดิ้นไป ดิ้นไป อนิจจา

 ถ้าเราไม่มีความรู้เรื่องนี้ชีวิตเราคงสงบขึ้นอีกมาก

แต่นั่นก็เถอะ...
พอใครต่อใคร ใครคนหนึ่ง ใครคนนั้นซึ่งเป็นคนอีกกลุ่มหนึ่งของสังคม ที่อยู่ตามหัวไร่ ปลายนา อยู่ตามป่า ตามเขา ใครคนนั้นเล่าเขาไม่รู้จัก “เงิน”
ใครคนนั้นที่เก็บผัก เก็บหญ้า มาเพื่อหุงหา อาหาร มีอยู่ มีกิน ชีวิตเขาช่างสงบเย็นนี่เสียกะไร

แต่ทว่า...
พอเราทั้งหลายผู้มีความรู้ มีการศึกษา เข้าไปแล้วให้ความรู้เขาว่า “เงินคือความสุข”
ชีวิตเขาก็ “พบทุกข์” ในทันที
เราทั้งหลาย “ให้ความรู้” พร้อม “นำพา” มอบการศึกษา มอบ “ทุกข์” “ภัย”
ภัยจาก “ความรู้” ย่อมแทรกผ่านเข้าไปในทุกอณูของคนที่ยอมต้องเป็นทาสของ “เงิน”

เราที่มีชีวิตอยู่ด้วย “สมการ “เงิน” (Money Equation) ” ยอมดิ้นรน เร่าร้อน กระวน กระวาย และขวนขวายเพื่อให้ได้มาซึ่ง “ความรู้” นั้น

สิ่งใดที่สามารถนำมาประกอบอาชีพ สามารถถีบฐานะตนเองได้ สิ่งนั้นเรีกว่า “ความรู้”
เราจึงต้องเรียนหนังสือ อบรม สัมมนา ตั้งหน้า ตั้งตา เรียนรู้ และอยู่ใน “วงจรเงิน (Money Cycles)”

วงจรที่รู้เพื่อ “หาเงิน”
วงจรที่รู้แล้วต้อง “เสียเงิน”
วงจรที่เสียเงินแล้วต้อง “หาเงิน”
วงจรที่หาเงินมาได้แล้วก็ต้อง “เสียเงิน”
เพราะเงินกำลังจะหมุนไป กำลังจะหมุนไป อนิจจา...

นี้แลคือ “ความรู้” ของเรา
ความรู้ที่เป็นแรงบันดาลใน
ความรู้ที่เราทุ่มเททั้งกำลังกาย กำลังใจ เพื่อให้ได้มาไซร้ซึ่ง “เงิน...”

[กรกฎ นามตาแสง]

เราว่าเงินก็ยังจำเป็นอยู่ดี แต่เราต้องรู้จักเพียงพอและพอเพียง