แหม! ทำหน้านิ่ว คิ้วขมวด...


วันนี้ตอนนี้คุมงานเราทำเป็นหน้านิ่ว คิ้วขมวดทั้งวัน เราไม่ได้ตั้งใจหรอก แต่สิ่งนี้มันเป็น “สันดาน...”

เรามารู้สึกตัว ได้สติ ตอนที่เริ่ม "ปวดหัว ปวดหัว"
เอ่... ทำไมเราปวดหัว? พอเราทำคิ้วขมวด เมื่อนั้นเราก็ปวดหัว

ที่จริงงานก็ไม่ได้เครียดอะไร แต่คิ้วของเรามันก็ชนกันเอง
ชนกันทีไรก็ปวดหัวเมื่อนั้น

สมองของเราคงจะไม่ชอบลักษณะอาการของใบหน้าที่ “คิ้วขมวด” ชนกันแน่ ๆ
เพราะคลายคิ้วออก สมองก็ผ่อนคลาย แต่พอขมวดคิ้วเข้าไปทีไร ก็เรามึนหัวทุกที

ตอนนั้นเองเราทดลองทำคิ้วขมวดเข้า ขมวดออก ปรากฎว่า “มึนหัว”
แต่แล้วก็ลองนั่งทำหน้าตาแบบสบาย ๆ ดูแบบเฉย ๆ ก็ปรากฏว่า “สบายหัว”

นั่นสิเน๊อะ แล้วเราจะไปนั่งขมวดคิ้วให้มึนหัวเล่นไปทำไม...?
มีงานทำก็ทำไป งานหนัก งานเหนื่อย ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับ “คิ้ว” ตรงไหน
หายใจเข้าให้สบาย หายใจออกให้สบาย มีปัญหาอะไรก็แก้ไข แก้แล้วก็ปล่อย แก้แล้วก็จบ

งานช้าเหรอ ไม่ได้ตามแผนงานเหรอ ถึงขมวดคิ้วให้ตายก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้มันดีขึ้น
แต่เราเองจะพลอยมึน พลอยป่วย งานก็จะช้าเข้าไปใหญ่

ขนาดสมองของเรายังแสดงอาการ “ไม่ชอบ” ออกมาในลักษณะ “มึน ๆ” เลย แล้วจิตของเราที่อยู่ข้างในเขาจะชอบเหรอ...?

ดังนั้น...! ไม่ต้องพูดถึง ความรู้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “ปัญญา” นะ
ปัญหาที่มีอยู่ เราคิดไม่ออก แก้ไม่ได้หรอก ถ้าหากเรายังขมวดคิ้วอยู่
สมองเขาจะผ่อนคลายถ้าเราหายใจเข้า หายใจออกสบาย ๆ แล้วเลิก “ขมวดคิ้ว”

หายใจเข้า หายใจออกยาว ๆ สักสองสามครั้งแล้ว “หลับตา” พินิจ พิจารณาถึงต้นเหตุของปัญหาแล้วใคร่ครวญแนวทางแก้ไขปัญหานั้น ความสงบ ความนิ่งจากสงบหายใจที่ผ่องถ่ายไปยังร่างกายดดยเฉพาะอย่างยิ่ง “สมอง” จะช่วยให้เราคิดแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ได้อย่างฉับพลัน...

 

หมายเลขบันทึก: 276796เขียนเมื่อ 15 กรกฎาคม 2009 18:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:05 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท