จิตเดิม..เส้นทางเดิมของแต่ละคน


การได้เกิดมาเป็นมนุษ์นั้นถือว่าเป็นสิ่งที่ประเสริฐอย่างยิ่ง

และโดยเฉพาะการเกิดมาเป็นชาวพุธ  และรู้จักพระพุทธศาสนา...

 

เป็นคำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์ที่ได้ฟังและได้อ่านมา...

การฟังและการภาวนาเล็กๆน้อยๆ

ทำให้ได้เข้าใจเรื่องของหลักธรรมที่สำคัญๆหลายเรื่อง

เเละเป็นการเชื่อมโยงธรรมืเงหลาย

 

   - เรื่องของกรรม  ที่อาจจะเข้าใจแบบผิวเผิน ก็ลึกซึ้งมากขึ้น ทั้งรายละเอียดและความลึกในความหมาย

   - เรื่องของสังสารวัฏ   การไป  การมา  การเวียนว่ายตายเกิด  ภูมิ ชั้นต่างๆ ที่เราอาจะต้องหมุนเวียนเปลี่ยนไป

   - การที่ผ่านประสบการณ์ กระบวนการเผชิญความตายอย่างสงบ  ทำให้เกิดความสลดสังวชในจิตใจ  เห็นความจริง ที่จริงๆมากขึ้น

 

...ช่วงเวลาที่ฟังธรรมหรืออ่านเรื่อง จิตเดิม  หรือ เส่นทางสายเดิม  สภาวะจิตเดิมที่เคยปรากฏ  หรือที่เราได้ทำไว้

...อาจจะต้องมีสิ่งที่คอยมากระตุก  กระตุ้นเตือน  หรือสะกิดให้เราตื่นรู้  ระลึกรู้จิตเดิมที่เราได้เคยทำไว้

...ยากนักที่เราจะรู้ว่าที่ผ่านมาเป็นอย่างไร

... อ่านพบว่าเพราะก่อนมาครั้งนี้

   ...ส่วนมากเราต้องไปที่อื่นๆก่อน  ทั้งต่ำกว่าหรือสูงกว่า นานจนเราลืมแทบจำไม่ได้....

 

 ...คำสอนหนึ่งที่ระลึกเสมอๆช่วงนี้คือ

         ทำไปเถอะ   ทำไปเรื่อยๆ  ภาวนาไปเรื่อยๆ  ไม่เสียหาย  มันจะสะสมมากขึ้นเรื่อยๆ  จนวันหนึ่งก็เพียงพอ  ยิ่งทำยิ่งได้.........

 

...อนุโลมเอาว่าการที่เรารู้น้อยปัญญาน้อย   อาจจะเพราะว่าเราสะสมมาน้อย

...การที่เราได้มีโอกาสมาเป็นมนุษย์ครานี้

..จึงเป็นโอกาสที่ดีอย่างยิ่งที่เราจะได้ปฏิบัติภาวนาสั่งสม

สติปัญญา  จากการศึกษาและปฏิบัติ

...โดยไม่ปล่อยให้เวลาเนิ่นนานไป

 

...ด้วยศรัทธาที่เราต้องมุ่งมั่นเพิ่มขึ้น  ด้วยความเพียรที่ต้องมากขึ้นเรื่อยๆ....

....

  ตอนเด็ก  เวลาที่เรียนวิชาพระพุทธศาสนานั้น

  ผมจะชอบอ่าน  และอินกับธรรมะมาก  จนเหมือนจะรู้เรื่องกว่าใคร  โดยวัดจากผลสอบ  และการที่เราเก็บหนังสือนั้นไว้อ่านต่อแม้จะขึ้นชั้นใหม่ก็ตาม.....

 

  เมื่อม.ปลาย  เคยอินกับหนังสือธรรมะและเรื่องราวของพุทธะอย่างมาก  อ่านทักวันและทุกเที่ยง  จนเคยอธิษฐานจิตด้วยความหนักแน่น...ว่าจะบวช

 

 ...ได้รู้จักธรรมะของพระสายวัดป่าเป็นหลัก...จึงติดการภาวนาพุทโธๆ....

...เมื่อเรียนมหาวิทยาลัยก็ยึดคำสอนและฟังเทศของหลวงพ่อพุทธทาสเป็นหลัก  ดดยมีหลวงปูชาแทรกเข้ามา  เพราะว่าช่วงปี 41-44  หนังสือที่มีตามแผงจะมีของท่านมากที่สุด  เราเลยได้ซึมซับเรื่องแนวคิดหลายอย่างไป...

 

ช่วงม.ปลายเป็นช่วงที่พลังแห่งความเพียรและศรัทธาที่เเรงกล้า  แต่ขาดปัญญา

และช่วงมหาวิทยาลัย  เป็นช่วงที่มีแต่ศรัทธา  แต่ไร้ความเพียร  และขาดปัญญา

 

แต่ช่วงสภาวะธรรมตอนนี้...

 เกิดความรู้สึกที่เข้มข้นขึ้น  ไม่ได้ตัดสินว่าเป็นสัมมา หรือมิจฉาทิจฐิ  ได้แต่เฝ้าดูเขาไป  อาการของจิต...

 

 บางทีเขาก็นึกถึงธรรมบ่อยๆ  บางทีก็อยากอ่านหนังสือธรรมะ  บางทีก็อยากสอนธรรม  บางทีก็อยากนั่งสมาธิ  บางทีก็อยากเดินจงกรม  บางทีก็พิจารณากาย  บางทีก็พิจารณาใจ....

  บางทีเมื่อเจองานของโลก  เขาก็เกิดกระเพื่อมขึ้นลงเหมือนกัน  ตามกำลังสติตอนนั้น.......

 

...ทุกคนล้วนมีสภาวะธรรมเดิมของตนเอง...

..มากน้อยตามแต่พละ  ที่เคยสะสมกันมา  และจักทำต่อไป..

คำสำคัญ (Tags): #ปฏิบัติธรรม
หมายเลขบันทึก: 276573เขียนเมื่อ 14 กรกฎาคม 2009 21:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 07:57 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

อยากทำ แต่ทำได้น้อยค่ะ

ช่วงนี้ ห่างธรรมมะ

 

สวัสดีครับพี่แก้ว สบายดีนะครับ

จิตเขาบอกคิดถึง..^_^

ธรรมรักษาครับ

สวัสดีครับอาจารย์ P

ขอบพระคุณครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท