เรื่องความรัก...เมื่อมันจบลง

ความรักต้องเข้าใจกัน

เรื่องความรัก . . . เมื่อมันจบลง มักต่างฝ่ายต่างคิดว่าอีกฝ่ายเป็นคนผิด             โทษกันไปโทษกันมาว่า . . . ตัวเองไม่ผิด             แต่ถ้าเรามานั่งคิดจะรู้ว่า . . . ไม่มีใครผิด หรือผิดทั้งคู่                                            อยากบอกว่าสับสนไปหมดแล้ว มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา?             ใครคือคนที่ผิด. . .             เราหรือว่าเขาคนนั้นเราผิดที่เราไม่ห้ามใจตัวเอง. . .             เราผิดที่เราหลงรักเขา. . .                                           เราผิดเหรอ? . . . ที่ห้ามใจของตัวเองไม่ได้             ทุกครั้งที่ผ่านมา เราเลือกที่จะเก็บมันเอาไว้กับตัวเอง. . .             มากกว่าที่จะเอ่ยบอกใครคนนั้น             ที่เราแอบรัก เพราะเรากลัว. .                                           กลัว. . . ว่ามันจะไม่มีวันดีๆอย่างเมื่อวานอีกแล้ว             กลัว. . . ว่าความรู้สึกดีๆ ที่เขามีให้มันจะหมดไป             กลัว. . . ว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม             แค่ได้อยู่ใกล้ๆ ได้เห็นหน้า ได้พูดคุยบ้างก็ยังดี             . . . ไม่ต้องการมากไปกว่านี้เลย             จนวันที่เรามีตัวจริง  ความรู้สึกนี้ก็หายไป                                         จนเกือบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่า. . . มันเป็นอย่างไร             ลืมรสชาติของความเจ็บปวดของการแอบหลงรักใครสักคน             โดยที่เขา ไม่มีวันรู้ว่ามันเป็นอย่างไร             จนวันนี้ . . .วันที่เราได้เจอเขาคนหนึ่ง             เหมือนคนทั่วๆไป ไม่มีอะไรเด่น             นอกจากความมีมนุษย์สัมพันธ์ดี ที่มีให้             ความมีน้ำใจที่เต็มเปี่ยม             ตลอดเวลาที่ผ่านมา              ความรู้สึกที่มันเกิดขึ้นระหว่างเรากับเขา                                     มันก็ระบุไม่ได้เหมือนกันว่าเป็นอะไร             "เพื่อน" หรือ "คนพิเศษ"             ทุกอย่างมันไม่ได้ชัดเจนขนาดนั้น             ใช่ก็ไม่ใช่ จะไม่ใช่ก็ใช่             ไม่อยากเออออไปเอง ว่าเขามีใจให้. . . ว่าเขาสนใจ             เพราะเขายังทำแบบนี้กับอีก 10 คนอื่นๆ             ไม่ได้แตกต่างจากเราเลย              เขาผิด. . . แล้วผิดเพราะอะไรล่ะ ไม่รู้เหมือนกัน?             ส่วนเราผิด. . . ที่มาคิดเกินเลยกว่าคำว่าเพื่อน             ผิด. . . ที่ไม่ยอมห้ามตัวเอง. . .            ไม่รู้เหมือนกันเพราะอะไร                                           บอกตามตรงว่าเสียศูนย์มาก             เรียกว่าเสียการทรงตัวไปเลยล่ะ ณ ชั่วโมงนี้             คิดไม่ออก บอกไม่ถูก และไม่มีอะไรจะพูดเลยแม้แต่คำเดียว             มันตื้อๆๆ ตึ๊บๆๆยังไงบอกไม่ถูก เหมือนโดยไม้หน้าสามตีหัว             สุดท้ายมันเลย กลัว. . .  แต่ไม่รู้ว่ากลัวอะไรเหมือนกัน             และแล้ว. . . วันนั้นก็มาถึง             วันที่เราเจ็บสุดๆ กับคนที่เราแอบหลงรัก             และคิดว่าเขารักเราด้วย             เขาพาใครมาแนะนำให้เรารู้จัก             และบอกกับเราว่า…“นี่คือแฟนเรา”                                     ตอนนั้น. . . ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน             ที่คิดว่าเขามีใจให้เรา. . .มันกลับไม่ใช่             เราได้แต่ถามตัวเองว่า . . .             "ทำไมเขาไม่เลือกเรา"             "ทำไมเขาไม่รักเรา"             "ทำไมเขาทิ้งเราไปง่ายจัง"             "ทำไมความรักของเรา มันไม่มีค่าอะไรเลยเหรอ"                                        " ตลอดเวลาที่ผ่านมา ทำไมเขาต้องทำดี             และเหมือนมีใจให้เรา"             . . . และ ทำไมทำไมทำไม             อีกนับล้านที่มันวิ่งไปมาจนแทบจะบ้า             จนสุดท้ายมันก็ยังไม่ได้คำตอบ . . .             และมันยังคงเป็นคำถามที่ค้างคาใจ กับฉันจนกระทั่งทุกวันนี้

[doramon]

ความรักเกิดจากความเข้าใจกัน

เมื่อเรารักกันแล้วเราก็ควรให้

อภัยกันเข้ามาอ่านกันเยอะๆนะ

[เรียวมะคุง]

สวัสดีจ๋า ขอให้จงสู้ต่อไปกับความรักนะ

            อย่างยอมแพ้เสียล่ะ สู้...สู้...."_"

ยังคงเป็นกำลังใจให้อยู่เสมอ.......

[Kittyolet]

ความรักเป็นสิ่งที่ทุกคนตามหาและต้องการ

กว่าจะเจอคนที่ใช่แน่ก็ไม่รู้ว่าจะอีกนานเท่าไหร

ฉะนั้นก็เผื่อใจใว้กับคนที่เรารักบ้างก็ดีนะเพื่อน

[ขาดความอบอุ่น]

ความรักเป็นสิ่งที่คุกคนตามหาและต้องการ

กว่าจะเจอคนที่ใช่ก็นานๆ

อย่างนั้นก็ไปรักคนที่เขารักเราดีกว่าก็ดีนะเพื่อน

[adayday]

สวัสดีครับ

แม้จะเจออย่างนี้ก็ขอให้อย่าเพิ่งเลิกรักกันนะครับ...หมายความว่ามีความรักให้กับทุกสิ่ง พอมันเบ่งบานและส่งกลิ่นหอม คนที่เคมีตรงกันเค้าก็จะตามกลิ่นความรักนั้นมา ;)

สู้ๆครับผม

[เกรพ]

ความรักต้องเข้าใจกันเป็นจริงอย่างที่คิดเพื่อน