ผมมีโอกาสได้เป็นตัวแทนครู กศน. ในภาคใต้ร่วมเสวนาในงานมอบเข็มเชิดชูเกียรติครู กศน. (เข็มหน้าด้าน) เพราะอยู่นาน ซึ่งประเด็นที่ได้ร่วมเสวนาคือ การทำงานใน "อดีต ปัจจุบัน และอนาคตของครู กศน. ในภาคใต้" ซึ่งพอจะสรุปได้ดังนี้
อดีตของครู กศน.ภาคใต้
ครูอาสาฯ สมัยก่อน จะไม่มีที่ทำการเป็นของตนเอง ต้องอาศัยวัด สำนักงานศึกษาธิการอำเภออยู่ และมีศึกษาธิการเป็นผู้ดูแลการทำงานของครูอาสาฯ บทบาทของครูอาสาฯ ในขณะนั้น ได้แก่
1. โครงการรณรงค์การรู้หนังสือ กลุ่มเป้าหมายคือ ผู้ไม่รู้หนังสือ มีอาสาสมัครทำหน้าที่สอน ครูอาสาเป็นผู้ดำเนินการสอบ ผู้สอบผ่านได้วุฒิเทียบเท่า ป.2
2. การสอนเบ็ดเสร็จขั้นพื้นฐาน เทียบเท่า ป.4 ครูอาสาฯ รับผิดชอบ 35 คน โดยจะสอนในเวลากลางคืน เป็นการสอนให้ผู้ไม่รู้หนังสือสามารถเขียนได้
3. การจัดวิชาชีพระยะสั้น ซึ่งสมัยนั้นเป็นการสอนวิชาเสริมสวย ตัดเย็บเสื้อผ้าสตรี อาหารขนม และช่างยนต์เล็ก เป็นต้น ซึ่งศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนจังหวัดจะมีวัสดุอุปกรณ์ให้
4. ดูแลที่อ่านหนังสือประจำหมู่บ้าน ครูอาสาจะต้องนิเทศ ประชุมคณะกรรมการที่อ่าน
ส่วนครู ศรช. ส่วนใหญ่มาจากครูประจำกลุ่ม มีทั้งกลุ่มนักศึกษาสายสามัญ และครูประจำกลุ่มนักศึกษาประกาศนียบัตรอาชีพ (ปอ.) ซึ่งสามารถที่จะเอาครูในโรงเรียนมาช่วยสอนได้
นอกจากนี้สิ่งที่ต้องการคือคุณภาพของนักศึกษา แต่ต้องยอมรับว่า นักศึกษา กศน. เราไม่มีคุณภาพเนื่องจากครู กศน. คนเดียว สอนได้ทุกวิชา ดังนั้นก่อนที่จะมีการมองดูคุณภาพ ต้องมาองดูที่กระบวนการได้มาซึ่งผลผลิตก่อน สถานศึกษาในระบบมีการแยกสอนเป็นรายวิชา แต่ครู กศน. ไม่เป็นอย่างนั้น
สำหรับเรื่องสถานะความเป็นอยู่ของครู กศน. เดิมเป็นลูกจ้างชั่วคราว ไม่มีสวัสดิการ ไม่มีประกันสังคม ไม่มีค่ารถ ไม่มีค่าน้ำมัน มีแต่เงินค่าตอบแทน แต่ที่อยู่ได้อยู่ได้ด้วยน้ำใจ
สรุป เมื่ออดีต การทำงานลำบาก เพราะการคมนาคมไม่สะดวกเหมือนปัจจุบัน แต่นั่นไม่ใช่อุปสรรค เพราะเป็นการทำงานด้วยใจ ครู กศน.จะต้องเป็นนักประสานให้ได้
สวัสดีครับ...คุณครู (พี่ชายที่แสนดี)
เปิด กศน.ตำบล มีงประมาณให้ไหม ทำไมหนูต้องหางบเปิดเอง ต้องให้ยิ่งใหญ่ให้ครบกระบวนการด้วยการวิ่งของบจากคนอื่น หนูจะตายก่อนได้เปิดแน่ๆ