ในที่สุดเราก็...เหมือนกัน...แต่...

บางที่เราก็ลืมใส่ใจในธรรมชาติ ทั้งของตัวเอง และทั้งของส่วนรวมน๊ะ
 ผมว่า ชีวิตเรามีอะไรตั้งเยอะแยะ ที่เราได้ระทำไปแล้ว จะดีหรือไม่ดี จะพอใจหรือไม่พอใจ จะถูกใจตัวเองหรือ คนรอบข้าง หรือไม่ คงเป็นเพียงการสมมติขึ้น หากแต่การสมมตินั้นกลับกลายเป็นสิ่งที่มีความหมาย มีความผูกพัน จนหลายครั้งที่เราได้สัมผัสกับความรู้สึกจากการสมมตินี้อย่างลึกซึ้งจนแยกไม่ออกว่าอันไหนคือเรื่องจริงอันไหนคือเรื่องสมมติ หลายเรื่องนำปสู่การขัดข้องใจตัวเอง หลายเรื่องนำไปสู่การผิดใจกัน หลายเรื่องนำไปสู่การทะเลาะกัน หลายเรื่องก็นำไปสู่การต่อสู้กัน และอีกหลายเรื่องที่นำไปสู่การเข่นฆ่ากัน.... จุดจบของเรื่องสมมติ กลับกลายเป็นว่าเหลือเมือนกัน แต่ไม่เท่ากัน...