นาร้างข้างบ้าน

    ระยะนี้  นาร้างแถวบ้านหลายเจ้าตัดสินใจขุดเพื่อปลูกยางพารา  เช่น พี่มนัส ประมาณ 4 ไร่, ครูนวย 6 ไร่, พี่เล 4 ไร , น้องปุ๊ 3 ไร่, พี่มล  5 ไร่, พี่เอี้ยง 4 ไร่  ทั้งหมดนี้เป็นที่ดินติดกันทั้งหมด  ปีนี้เขาจ้างกันไร่ละ 10,000 บาท  ที่กระทบกับผมโดยตรงคือนาร้างของพี่เล  ปีที่แล้วผมหว่านกล้าทำนาได้ผลผลิตเยอะ ปรับที่นาและบุกเบิกไป ทำได้ปีเดียวเขาขุดซะนี่  ปีนี้ไถดะ+แปรเตรียมหว่านกล้า ไว้ปักดำ  เขมาบอกจะขุดปลูกยาง  ทำเเม่อวาน(8 ก.ค. 52)  ต้องไปบุกเบิกทำแปลงหว่านกล้าใหม่  ขอใช้ที่ดินน้าแขติดๆ กับแปลงพี่เล  เริ่มตัดหญ้าให้หญ้าตายก่อนแล้วค่อยไถดะตากแดด  ปีนี้ข้าวสารแพง ที่บ้านขายอยู่ลิตรละ 20 บาท  ยางพาราราคาถูก  น้ำยาง เห็นว่า 46 บาท เอง  แม้ยางจะราคาถูกหลายคนก็ยังคิดปลูกยางอยู่อีก

     สำหรับผม  เล็งหานาร้างข้างบ้านที่เข้าออกสะดวกทำไปเรื่อยๆ ปีละ 10 -15 ไร่  ปัญหาที่ทำได้แค่นี้เพราะขาดแรงงานครับ  ถ้ามีแรงงานมาดำนาทำได้เยอะเลย  ใครมีคนว่างงาน  มาทำงานถอนกล้า ดำนา ช่วง  15 ส.ค. - 15 พ.ย. 52 ใช้เวลา 3 เดือน  ช่วยแนะนำมาทีครับ  ถ้ามีสัก 2 -4 คน  สามารถสร้างผลผลิตข้าว ได้เยอะเลย  อีกช่วงหนึ่งคือช่วงเก็บเกี่ยวข้าวเดือน ก.พ. - มี.ค. 53  ถ้าใครสนใจยินดีจ่ายค่าแรงไม่น้อยกว่าค่าแรงขั้นต่ำ ยินดีไปรับมาหรือยินดีจ่ายค่ารถรับส่งให้ด้วยครับ

[แผ่นดิน]

ครับ..แถวบ้านผม  นาร้างเพราะขาดน้ำ...รองมา คือ นาร้างเพราะขาดแรงงาน-แรงงานไปอยู่ตามเมืองต่างๆ  มีการลงแขกดำนาเหมือนกัน  แต่เป็นการลงแขกในแบบฉบับของการว่าจ้าง...

ส่วนไร่มันสำปะหลังนั้น หลายแห่งแบ่งสรรปันส่วนเป็นพื้นที่ของการปลูกยางพารา-ปีนี้มันสำปะหลังเป็นราคา  แต่ยางพารา...ราคาไม่ดี

....

 

[ชนันท์ สุวรรณรัตน์]

     ครับ .. เหมือนกันครับ แถวบ้านผมคนที่ยังทำนาอยู่คือคนที่มีอายุประมาณ 65 ปี ขึ้นไป คนรุ่นหลังที่อายุต่ำกว่า 65 ไม่มีใครทำนาแล้วครับ ปล่อยให้นาร้างโดยไม่รู้สึกเสียดายเลย ในขณะที่ระบบการศึกษาส่งเสริมให้คนเรียนหนังสือ แต่คนที่เรียนหนังสือ(รวมทั้งเรียนแบบนิดๆหน่อยๆ)ก็ไม่นิยมทำนา นิยมทำงานเป็นลูกจ้างโรงงาน ลูกจ้างราชการ นิยมความสุขสบายและหรูหราแบบไม่ต้องทำงาน หากมีโครงการของรัฐเข้ามา เขาจะตะครุบและเอาอย่างไม่ละอาย เช่นเงินของกองทุนหมู่บ้านเป็นล้าน ผลาญหมดกลายเป็นหนี้สูญภายในไม่ถึงสองปี คนที่เอาเงินไปก็ไม่ได้นำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ใดๆ ซื้อมอไซค์ มือถือ เป็นต้น ไม่เห็นมีใครเอาไปซื้อรถไถเพื่อทำนา หรือจะซื้อเครื่องตัดหญ้าทำสวน

     วันนี้การลงแขก ภาษาใต้แถวบ้านผมเรียกกินวาน "วาน" แปลว่าการร้องขอหรือขอช่วยให้ทำอะไรบางอย่าง เมื่อไปช่วยแล้วเจ้าของงานจะทำอาหารหวานคาวมาเลี้ยง จึงมีคำว่า "กิน" นำหน้าไงครับ ปัจจุบันนี้เนื่องจากคนส่วนใหญ่ทำงานส่วนตัวและไม่มีเวลาว่างที่ตรงกันเพื่อทำงานกินวาน เมื่อเราขอวานคนอื่นได้แต่เวลาคนอื่นจะขอวานเรา เรากลับไม่มีเวลาช่วยเขา เราจึงไม่กล้าที่จะเอ่ยปากบอกวาน  การกินวานจึงค่อยๆ หายไป  ผมเป็นคนที่ตกอยู่ในประเภทนี้จึงพยายามช่วยเหลือตนเองด้วยการสร้างเครื่องมือทุ่นแรง หรือไม่เช่นนั้นก็ตอบแทนคนที่มาทำงานให้ด้วยค่าแรง ก็คือจ้างทำอย่างที่คุณแผ่นดินว่านั่นแหละครับ