อ่อนน้อมต่อ "ทิฏฐิ มานะ..."

ทิฏฐิ มานะ ความอหังการณ์ที่แฝงอยู่ในผู้ ในคน ใน “จิตใจ” แห่งบุคคลนั้นสร้าง “อัตตา” ตัวตน เป็นเรา เป็นเขา...

ทิฏฐิ มานะ ความถือตัว ถือตัน ไม่ยอมเขา ไม่ยอมเรา เป็นกำแพง เป็นอุปสรรค กีดขวางความเบา ความสบาย แห่งจิตใจ...

ทิฏฐิ มานะ เกิดขึ้นได้เพราะเหตุแห่งความสำคัญในตัวเรา ว่ามีเรา มีเขา ของนี้เป็นของเขา ของนั้นเป็นของเขา แบ่งแยกเรา แย่งแยกเขา ถือเอาสิ่งของ สิ่งนั้น สิ่งนี้ สิ่งโน้น ว่านั่นก็เรา ว่านี่ก็เรา...

ทิฏฐิ มานะ เป็นมารร้ายที่สร้างความลำบาก ความทุกข์ให้กับตนเองอย่างเหลือคณา
บางครั้งเราถึงขนาดยอมอด ยอมทน ยอมตาย ก็เพราะเพียงว่า “ไม่ยอมแก้หัวให้ใคร” ไม่ยอมตัว ไม่ยอมใคร และยอมตายไปพร้อมกับความถือตัว ถือตนนั้น

หากแม้นว่าเรายอม “ยิ้ม” ให้กับเจ้าทิฏฐิ และมานะ
ยิ้มบอกว่า “อ๋อเหรอ” จะบอกให้เราถือตัว ถือตนเหรอ ได้สิ เราถือไว้แค่เป็นเพียงเครื่องมือที่สร้างเหตุให้เราทำใจ ให้พ้นไปเสียได้จากเจ้าคือ “ทิฏฐิ มานะ” นั้น

การมีตัว มีตนอยู่ก็ดีอย่างหนึ่ง...
มีอยู่จะได้รู้กันไปเลยว่าตัวตนนี้มัน “หนัก” สักแค่ไหน

การอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ได้หมายความว่าเรายอมเขา หรือยอมใคร แต่เป็นการ “ยอมใจ” ของตนเองเพื่อแก้ไขทิฏฐิ และมานะนั้น

การอ่อนน้อม ถ่อมตน เป็นเครื่องมือสำคัญในการสู้กับเจ้าทิฏฐิ และมานะ
ตั้งอก ตั้งใจที่จะสู้ด้วยความนอบน้อม อ่อนน้อม มีสัมมา คารวะ จะทำลายเปลือกนอกแห่ง “ตัวตน”

ชีวิตนี้ช่างเบาหนัก หากมีความเคารพ ความอ่อนน้อมนำหน้า
ใช้ความอ่อนน้อมเป็นตา พานำทาง
แสงสว่าง ช่างสดใส สุขแท้จริง...