คำสารภาพผิดของผม..ต่อคนไข้..และหมอฝรั่ง
3 วันที่ผ่านมา การที่ได้ทำงานแข่งกับเวลา กับผู้คน กับหลายๆอย่าง
โดยเฉพาะกับกายและใจของตนเอง........
มีหลายเรื่องที่ได้มา และหลายเรื่องก็เสียไป
ภายใต้สมดุลใหม่คือ...
ทำงานให้ทันกับเวลา.......
โจทย์ของการทำงานในสัปดาห์นี้คือ
1.เรามีกันอยู่ 2 คน
2.อยู่เวรสลับกัน
3.เรามีคลินิกพิเศษ มีผู้ป่วยใน มี ER และ OPD ที่ต้องลุยกัน..^_^
4.ผู้มารับบริการของเรามากเป็นพิเศษช่วงนี้
วันนี้เกิดเรื่องราวมากมายที่รู้สึกผิด และทำได้ไม่ดีนัก..........
1.การดูแลผู้ป่วยที่หอผู้ป่วยใน
- เป็นการดูแบบรวดเร็ว แว๊ป ปานจรวด เลือกสนทนา ถาม พูดคุย แนะนำกับสิ่งที่สำคัญมากๆเท่านั้น
คนไข้ 60 คน ประมาณว่าจะทำเวาลาให้ได้ ทั้งเขียนทั้งเยี่ยม 1 ชมหน่อยๆ ทั้งที่ปกติต้อง 3 ชม
เพราะคนไข้ OPDก็รอ ER ก็รอ ตามหมอหลายรอบแล้ว...
แล้วยังคนไข้คลินิกพิเศษ ผู้ป่วยโรคติดเชื้อ.....
วันนี้ที่หอผู้ป่วย จึงเป็นการทำงานปรับตัวตามสถานการณ์ ซึ่งผิดธรรมชาติของตนเอง
ที่ค่อยๆดูด้วยความละเอียด ตรึกตรอง พูดคุย และให้คำแนะนำต่างๆทุกๆเตียง
จึงใส่แมส.. เพื่อให้ดูเข้มมากขึ้นและเหมือนการรีบเร่ง ปิดความรู้สึกที่ดูกังวล..
2.ที่ OPD เป็นการตรวจแบบรวดเร็ว
แต่เสียงสะท้อนจากคนไข้ ที่บอกหมอว่า
.........อย่ามองแต่คอมพิวเตอร์นะหมอ มองคนไข้บ้าง
.....เป็นเสียงสะท้อนที่ได้จากการทำกระบวนกร.. Core Value วันก่อน
..ดังอยู่ในความคิดตลอด
..แต่สัปดาห์นี้ หมอขอก่อนละกันนะครับ
..สบตา ถามชื่อ ย้ำอาการหลัก ตรวจหลัก สั่งยา แนะนำ กลับบ้าน
..1 คนต่อ2-3 นาที
..มีบางคนเท่านั้นอาจจะถึง 5 นาที เพราะปัญหาการสื่อสาร ความซับซ้อนของการเจ็บป่วย
มีอยู่กรณีหนึ่ง มีติ่งเนื้อเล็กๆที่เปลือกตา...
บอกเขาว่า วันหลังค่อมาทำนะครับ ไม่อันตรายอะไร...
คนไข้.. หมอค่ะ ขอทำให้หน่อยเถอะนะ มาไกล ทำงานอยู่กรุงเทพ พรุ่งนี้ก็จะไปแล้ว
หมอ.. อืม.. นิ่งเล็กน้อย...ครับๆ.......
สังเกตุหลายคน เขาอยากจะคุย อยากจะปรึกษาอีกหลายๆเรื่องเหมือนกัน...
แต่เจอหมอบอกว่า ครับ ไปรับยาได้เลยนะครับ .......
แต่ก็ติดคำไว้สุดท้ายว่า 2-3 วันไม่ดีขึ้นก็มาหาหมอใหม่ได้นะครับ
(มากกว่า90 % เชื่อว่าไม่มาเพราะน่าจะหายดีเเล้ว)
บางคนเป็นมาก ดูแล้วก็รับตัวไว้นอนเลย...(บางทีคนไข้ก็งง มีพยาบาลโทรกลับมา
หมอคนไข้ไม่รู้ว่าหมอจะให้นอน..อืม ครับพี่ครับ ผมรีบไปหน่อย ^_^)
บางครั้งพี่น้องพยาบาลก็ช่วยได้มาก ใส่เฝือกอ่อนให้ ผ่าฝีให้ เย็บแผลให้
รู้สึกขอบคุณมากๆเลยครับ เป็นการช่วยเหลือกันในภาวะที่เราขาดเเคลนมนุษย์ที่เรียกว่าหมอ
เป็นการขาดเเคลนแค่บางช่วงเองนะครับ.....
เป็นเรื่องขำเมื่อเย็นนี้ มีหมอผู้หญิงจากอังกฤษ เธอบอกว่าเป็น Intern มาพักร้อน
จะมาเที่ยวปาย 3 วัน อยากมาดูโรงพยาบาลปาย อยากรู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง
ก็อธิบายว่า เราเป็นโรงพยาบาล 60 เตียง
มีหมอ 4 ท่าน เป็นศัลยแพทย์ 1 ท่าน คือท่านผู้อำนวยการ
ที่เหลือเป็น แพทย์ทั่วไป คือจบมา 5 ปี(ผมเอง) จบมา 3 ปี และจบมา 2 ปี
ผมก็พาไปทักทายท่านผอ ซึ่งกำลังเซ้นหนังสืออยู่ตอนค่ำมืด(ท่านไม่ชอบคนไข้ฝรั่ง!!!)
ก็พูดกันเรื่อง Emergency Sx เพราะเขากำลังจะเรียนต่อด้านนี้...
จากนั้นก็พาทัวร์รพ. ไปห้องคลอด หอผู้ป่วย
หมอฝรั่งถามว่าคุณทำงานกี่ชั่วโมง
อืม ผมบอกว่า ถ้าวันนี้ผมอยู่เวร ก็ 24 ชม พรุ่งนี้ก็ต้องทำงานต่อจนถึง 4โมงเย็น --- 32 ม
เขาบอกว่าที่เขาทำกันมากสุดต่อกันคือ 15 ชม ต้องนอน ต้องพัก
พอพาไปดูหอผู้ป่วยที่คนไข้มากมาย หลากหลาย และเตียงล้น
พอเล่าถึงผู้ป่วยติดเชื้อ ปอดปวม ดูเหมือนเธอจะคิดได้ว่า
ไม่น่าเดินตามหมอคนนี้มาเลย...ถ้าติดหวัดใหญ่ 2009 จะทำยังไงนะ(คิดเอาเองนะครับ)
แต่ดูท่าทางเธอรีบๆกลับ เหมือนจะพอแล้ว อืมฉันเข้าใจเเล้ว
พวกคุณทำงานมากเกินไหรือเปล่า......
ไม่มากไปหรอก หมอในประเทศไทย ดดยเฉพาะโรงพยาบาลของรัฐ เขาทำกันหนักมากกว่านี้อีก
โดยเฉพาะที่อีสาน มากกว่าทางเหนือมากๆ หลายเท่า...
ขึ้นต้นที่ความรู้สึกผิด...มาที่ฝรั่ง เป็นเหตุการณืวันนี้ครับ AAR ตัวเอง
ความเห็น (3)
สวัสดีครับอาจารย์
จิตเกิดปีติเมื่ออาจารย์มาเยี่ยมครับ
^_^..
สบายดีนะครับ...แวะมาเป็นกำลังใจ
จะส่งหนังสือไปให้นะครับ เป็นหนังสือที่พี่เขียนขึ้นเอง
....
รักษาสุขภาพมากๆ...นะ
พี่เป็นกำลังใจให้