-
อ่านความเห็นของกัลยาณมิตรหลายท่านก็ล้วนมีประโยชน์มากเลยค่ะ
· ความเห็นของศิลาต่อไปนี้ ต้องขออภัยล่วงหน้าก่อนนะคะ ว่าแล้วแต่ดุลพินิจค่ะว่าจะเหมาะสมกับบรรยากาศหรือบริบทของตัวคนไข้เองหรือไม่
· การเขียนไดอารี่ของลูกน้อยที่กำลังป่วยเพื่อตัวน้องเอง และ เพื่อคุณพ่อคุณแม่ จะต้องอาศัยแรงบันดาลใจจากคนที่แสดงความรักต่อเขาและเข้าใจเขาอย่างลึกซึ้งค่ะ
· ถามว่าแรงบันดาลใจสร้างกันได้อย่างไร ก็ได้แก่ นำบันทึก เรื่องเล่าที่เป็นกำลังใจ นิทานที่จบลงแบบ happy ending มาอ่านให้ฟัง สร้างจินตนาการให้เด็ก ๆ… นำตุ๊กตามาเล่นให้เด็ก ๆ ดู (ตอนเป็นนักศึกษา ศิลาเคยไปเชิดหุ่นตุ๊กตาทำมือให้เด็ก ๆ ในชุมชนแออัดดูค่ะ) นำภาพวาด ภาพเขียนที่เขียนโดยเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันมาให้ดูเป็นตัวอย่าง หรือเราจะวาดให้ดูก็ได้ค่ะ เตรียมอุปกรณ์ดินสอสีให้พร้อม และกระดาษหลากสีก็ดีนะคะ เผื่อจะมาตัดเป็นรูปตามจินตนาการของเด็ก ๆ หรือจะเป็นวัสดุอุปกรณ์ที่จะทำสิ่งประดิษฐ์เล็ก ๆ แล้วแต่น้อง ๆ ชอบ
· จากนั้นก็ชวนให้เขียนไดอารี่เล่าเรื่องจากจินตนาการ ชวนฝึกระบายสี วาดภาพ วาดการ์ตูน …เด็ก ๆ เล่าเรื่องจากจินตนาการผ่านการวาดรูปก็เป็นไดอารี่ได้เหมือนกันค่ะ แรก ๆ เราอาจจะต้องทำให้ดูเป็นตัวอย่าง ชวนให้เล่าเรื่องออกมาเป็นคำพูด แล้วก็ชวนลงมือปฏิบัติให้น้องเขาขีด ๆ เขียน ๆ ระบายสี หรือประดิษฐ์อะไรก็ได้ตามแต่วัสดุที่เราหามาได้ มาวางไว้ให้น้องเขาเห็น
· การนำจิตมาจดจ่อกับงานฝีมือที่สร้างจินตนาการจะทำให้เด็กลืมความเจ็บปวดภายในกาย มาจดจ่อกับจินตนาการที่อยู่ตรงหน้าค่ะ
· ถ้าเด็กโตมากหน่อยพอรู้เรื่องแล้ว อยากแนะนำให้ฟังเทปของหลวงพ่อปราโมทย์ค่ะ http://www.wimutti.net/pramote/mp.php
· หากน้องฝึกภาวนาตามแนวทางที่พระอาจารย์แนะนำในเทปได้ ก็จะช่วยให้ไม่เจ็บปวดที่กายค่ะ …. ธรรมะที่หลวงพ่อบรรยายไม่ใช่เรื่องไกลตัวหรือเรื่องความทุกข์ที่ฟังแล้วตอกย้ำนะคะ แต่จะช่วยให้น้องเข้าใจและปฏิบัติได้ง่ายกว่าผู้ใหญ่อีกด้วย เพราะผู้ใหญ่มีเรื่องปรุงแต่งมากอาจจะภาวนาได้ยากกว่าด็ก ๆ ค่ะ
· งานนี้ คนที่จะต้องใช้ความสามารถอย่างสูงคือ คนที่จะสร้างแรงบันดาลใจและต้องมีหัวใจแกร่งด้วยค่ะ
และนี่ก็เป็น comment ของคนที่ได้รางวัลสุดคะนึง เจ๋งมากค่ะ
ประทับใจในคุณซวงมาก
ความเห็น (25)
ตกกะใจหมดเลยครับ คุณพี่แดง
ผมก็แค่เขียนไปตามความรู้สึกในขณะนั้น
ต้องขออภัยด้วยนะครับ
ที่ช่วงหลังๆ ไม่ค่อยมีโอกาสร่วมแสดงความเห็นในบันทึกคุณพี่
แต่ก็ยังระลึกถึงเสมอครับ
ดีใจครับ ที่คุณพี่แดงรู้สึกดีกับสิ่งที่ผมเขียนไป
.....
ขอให้กำลังใจคุณพี่ในการทำงานที่ยากลำบาก
ซึ่งต้องอาศัยพลังใจ และพลังแห่งความเมตตา กรุณา
ที่เต็มเปี่ยมจริงๆ ครับ
สวัสดีค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลยนะคะ เป็นกำลังใจอย่างดีที่เดียว
ลำบากใจทุกครั้งเลยค่ะ ในการดูแลเด็กที่อยู่ในระยะสุดท้าย
ว่าจะสื่ออย่างไรให้ครอบครัวเห็นเวลาที่มีค่าที่สุด ให้เด็กๆของเรามีความสุขที่สุด...มีความทรงจำดีระหว่างกัน.
แต่ยากนะคะ...เมื่อระยะสุดท้ายมาถึง...ภาพของความทรมาน...
ความน่าสงสาร...ความปวดที่ไม่มีขีดจำกัด...สายน้ำเกลือระโยงระยาง...
อุปกรณ์การแพทย์ที่มาก...ที่หวังจะยื้อชีวิตไว้ให้นานที่สุด...
ความเหน็ดเหนื่อย หมดแรงของแม่ กับความหวังที่ริบหรี่....
มีความเศร้าเกาะกุมหัวใจ.....มันอธิบายยากค่ะ....
น้องจะอยู่ได้นานไหม...คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบค่ะ...
สวัสดีค่ะ เห็นด้วยกับความประทับใจค่ะ คุณซวงเขียนอะไรได้กินใจจริงจริง เป็นอะไรที่ไม่ได้เลย ก้ประทับใจด้วยแล้วกันจ๊ะ
สวัสดีค่ะ
คุณซวงเป็นนักคิด นักอ่าน ทำให้ถ่ายทอดอะไรได้กินใจ...จริงๆ
มารับรางวัล...สุดคะนึง....จากใจนะคะ
วันนี้หนูมึความสุขมากนะคะ....
หนูไม่กังวลเลยสักนิดว่าโรคหนูจะร้ายแรงยังไง...
ขอให้หนูได้เล่น ได้กินของที่หนูอยากกิน....
ได้เรียกแม่ๆๆๆๆและก็มีแม่มาให้หนูกอดก็พอแล้ว...
ชุดที่เตรียมจะเข้าโรงเรียนในอีกไม่กี่วัน....
แม่จ๋าเก็บไว้ก่อนนะ....หนูยังไม่ไปก็ได้...หนูไปโรงบาลก่อน....
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมิตรภาพในโกทูโนนะคะที่ได้มีนักคิด นักเขียน...
หลากหลายที่มาให้คำแนะนำดีๆ...
และส่งแรงใจดีๆไปถึงคนไข้เด็กๆของเรา
สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่ไปทักกันค่ะ จริงแล้วจะชอบเที่ยวมากแล้วก็ฟังเพลง แต่ไม่ค่อยกล้าเล่าหรอกค่ะ เพราะที่นี่มีแต่คนมีความรู้
จนบางครั้งรู้สึกว่าเราจะไม่เข้าพวกซะแล้ว เพราะไร้สาระ ก็ยังดีนะมีคุณแดงคอยไถ่ถาม จะชอบสนุกมีความสุขกับเด็กเด็ก เดินห้าง แต่งตัว ดูโทรศัพท์ อะไรประมาณนี้แหล่ะ
แต่ตรงนี้ก็เป็นความสุขนะคะ ได้อะไรดีดี ใหม่ใหม่เยอะเลยจ๊ะ
สวัสดีครับ กัลยาณมิตรทั้งสองท่านทั้งคุณพี่แดง และคุณครูป้อม
สำหรับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กันในชุมชนเล็กๆ อันอบอุ่นแห่งนี้
จริงๆ แล้วผมคิดว่า ทุกคนส่วนใหญ่ในชุมชนแห่งนี้
ล้วนมีความโดดเด่นกันไปคนละด้าน ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตนอันมีคุณค่ายิ่ง
สำหรับคุณพี่แดงเองนั้น ผมนับถือในหัวจิตหัวใจ ที่ต้องทำงานที่ยากลำบาก และบีบหัวใจจริงๆ ครับ ผมว่าถ้าเป็นผม ก็คงไม่เข้มแข็งพอที่จะทำงานแบบนี้ได้แน่ๆ
ยอมรับตามตรงว่า บางบันทึกของคุณพี่นั้น แค่เห็นชื่อเรื่องก็ไม่กล้าพอที่จะคลิกเข้าไปอ่านแล้วครับ บางทีก็เหมือนเราหลีกเลี่ยง ไม่กล้าพอที่จะเผชิญความเป็นจริงอันโหดร้ายของชีวิตที่เราไม่เคยสัมผัส ไม่อยากสัมผัส และไม่กล้าพอที่จะสัมผัสด้วย
ขอแสดงความคารวะจากใจจริง
บางทีผมว่าคุณพี่น่าจะแชร์เรื่องราวบ้างนะครับว่า มีวิธีการรับมือกับความเป็นจริงอันเจ็บปวดที่ต้องเจออยู่ทุกวี่ทุกวันได้อย่างไร
......
สำหรับคุณครูป้อมเอง ก็มีอะไรบางอย่างที่ไม่ธรรมดา เป็นความสามารถอันมิอาจลอกเลียนได้
ผมคิดว่าคุณครูป้อมมีความโดดเด่นมากในฐานะ ของผู้ให้กำลังใจที่ดีเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็นทั้งในชีวิตการทำงาน ในการเรียนการสอน คุณครูได้ให้ความเป็นกันเองกับลูกศิษย์ คอยไต่ถามสารทุกข์สุกดิบ เชื่อได้เลยว่า ลูกศิษย์ส่วนใหญ่จะต้องมีคุณครูป้อมนั่งอยู่ในหัวใจของพวกเขาไปตลอดกาล
บางทีคุณครูเองน่าจะแชร์เทคนิคพิเศษได้นะครับ ว่าทำอย่างไรถึงจะได้เข้าไปนั่งในหัวใจลูกศิษย์ โดยเฉพาะลูกศิษย์วัยรุ่น อันเป็นวัยที่ยากนักที่จะยอมรับใครเข้าไปในหัวใจ
ผมคิดว่าผมพอจะทราบเคล็ดลับของคุณครูนะ แต่ถึงทราบผมก็คงทำไม่ได้หรอกครับ แต่สำหรับคุณครูท่านอื่นๆ ล่ะก็ไม่แน่
....
ผมเชื่อว่าทุกท่านล้วนมีความโดดเด่น และมีคุณค่าอย่างสูงส่งทั้งต่อชุมชนแห่งนี้ และต่อสังคมโดยรวมครับ
พี่ซวงเป็นคนที่เม้นยาวมากเลยค่ะ
ตอนแรกกอว่ากอเป็นคนที่เม้นยาวมาก ๆ แล้วน่ะค่ะ
แต่เจอพี่ซวงเข้าไปพี่ซวงเม้นยาววววววววววววววววววววววววมาก ๆ เลยค่ะ อิอิ
แต่ยาวและเปี่ยมด้วยสาระและความจริงใจ
ปลื้มพี่ซวงเหมือนกันค่ะ
อ้าว โดนพี่ซวงแซง
อะไรกันเนี๊ยะ
กอเม้นสั้นนิดเดียว เมื่อกี้พี่ซวงยังไม่มาเลย
โผล่มาแล้วเม้นเมื่อไหร่กันน่ะ อิอิ เห็นมั้ยล่ะค่ะพี่แดง
ยาววววววววววววววววววววววววววววววจริง ๆ เลย อิอิ
มาชื่นชมคุณซวง...ด้วยคนค่ะ
คุณซวงเป็นคนคุณภาพในการเขียนบันทึกและให้คอมเม้นท์ อย่างยิ่งค่ะ
รอเมื่อไหร่คุณซวงอ่านหนังสือเล่มโตจบแล้ว เราจะได้ไม่เหงากันค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
ปลื้มค่ะ ปลื้มที่ทุกคนมาทักทาย...
สวัสดีค่ะคุณซวงที่แอบปลื้ม
มันเป็นความจริงค่ะเด็กของเราอดทนกว่าที่ผู้ใหญ่เราคิดไว้
ทุกข์จากโรค ทุกข์จากผลข้างเคียงของยาเคมี สีสันที่เหมือนยาพิษ
เวลาที่ฉีดเข้าไปบางครั้งมันแสบๆ ออกร้อนตามตัว...
เพลียมาก...ไม่อยากทำอะไร...อ๊วกๆๆๆๆ
บางคนเข้ารพ ครั้งแรกและเป็นครั้งสุดท้าย...คิดถึงเพื่อนที่รร.จังเลย...อยากไปโรงเรียน...โตขึ้นอยากเป็น....และอยากเป็น....
การรับมือนะคะ...เราต้องมีอารมณ์ขัน ยืดหยุ่นมากๆ...หนูจะแทงเส้นตรงนี้ หนูจะๆๆๆ ต้องฟังเขา...เวลาจะทำอะไรกับเด็กนะคะ...ถ้าเป็นลูกเรา...อะไรมันก็มาค่ะ....
พี่แดงนะคะจะใช้การเล่านิทานบ้าง ร้องเพลงบ้าง หยอกเล่น ให้เขามีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ....มันเป็นความสุขของเราด้วย....
อีกอย่างนะคะกำลังใจจากแม่ๆ...เขามองมาที่เรา รักและศรัทธา....
และพี่แดงก็คิดว่า....ความรัก...เยียวยาหัวใจค่ะ...
ความดีที่ส่งผ่านออกมา...สายตา น้ำเสียง...มันจะนุ่มของมันเอง...
มาร่วมแจมความรู้สึกดีๆ กับคนดีๆ ทั้งสองท่านค่ะพี่แดง
ขอบคุณค่ะ...หากพี่เหนื่อยนัก...พักสักนิดสิคะ...แล้วค่อยลุกขึ้นจัดการกับงานนั้นๆ ใหม่นะคะพี่
ดูแลสุขภาพนะคะคนทำงาน
สวัสดีคะ
น้องแดงคะ
แม่ต้อยเลยไม่ค่อยได้คุยกับน้องแดงเลย เพราะจริงๆ สนใจเรื่องเล่าของน้องแดงมากๆคะ
กำลังจะขอให้มาแลกเปลี่ยนกันนะคะ
หวังว่าคงจะมาได้นะคะ น้องแดง
อาจจะเป้นที่Forum คะ
หวัดดีค่ะพี่แดง
น้องอ้อยเองค่ะ
เพิ่งเข้ามาอ่านงานของพี่แดงเขียน
แล้วจะมาติดตามบ่อยๆนะคะ...
คิดถึงพี่แดงเหมือนกันนะนี่ เราไม่ได้เห็นกันเลยเน๊าะ
สวัสดีค่ะ
วันนี้เวรดึกที่ต้องดูแลเด็กๆ
มีเสียงร้อง เสียงไอ เสียงเครื่องมือดังป็นระยะ...
มีคนไข้ที่ได้ยาเคมีตัวที่ทำให้อาเจียนมากๆ หนูมีอาการปวดท้องมากนอนไม่ได้เลย...หมอต้องถูกตามตัวมาตอนดึกๆ
มีอีกฟากคนนี้ก็ปวดเหลือเกิน...ปวดจนคะแนนเต็ม... สิบ...
ต้องให้มอร์ฟีน....
เวรดึกที่ไม่เคยเงียบเหงาเลยนะคะ
สวัสดีค่ะ
- ประทับใจการเขียนของคุณแดงมาก..เพราะเขียนได้สะท้อนชีวิตจริงทำให้คนอ่านกลั้นน้ำตา..จิตใจห่อเหี่ยวด้วยความสงสาร
- มาเจอบันทึกของคุณซวง...เขียนสะท้อนภาพได้อีกมิติหนึ่งมีแนวคิดที่น่าสนใจ...ในการให้เด็กๆได้ถ่ายทอดความรู้สึกสู่คนอื่น..ได้ในรูปแบบที่หลากหลาย..ผ่านทาง GTK...หากทำได้คงทำให้ผู้อ่านได้มีโอกาสสัมผัสความรู้สึกของพวกเขาได้มากยิ่งขึ้น...นับเป็นการร่วมสร้างกุศลให้เด็กๆได้มากนะคะ
- ขอส่งความปรารถนาดีสู่ผู้มีจิตเมตตาทุกท่านนะคะ
- ปลื้มใจด้วยนะคะ
- ขอเป็นกำลังใจให้ตลอดไปนะคะ
9. แสงแห่งความดี
เมื่อ พฤ. 11 มิ.ย. 2552 @ 12:42 1343104 [ลบ] [แจ้งลบ] สวัสดี ครับ คุณแดง
ผมอ่านบันทึกนี้ แล้ว บีบหัวใจ จังเลย ครับ
มาส่งมอบความดี ที่ผมได้ทำมาตลอดชีวิต
ส่งผ่านถึงน้องไฟท์ ขอให้คุณพระคุ้มครอง ความดี สิ่งดี ดี วนเวียนอยู่รอบตัว
ผมยังไม่เคยลืมนะครับว่า ปาฏิหาริย์ ยังคงมีจริง อยู่อย่างสม่ำเสมอ
COMMENT. จากใจดีๆ ของคนใจดี...
ขอบคุณนะคะ
เมื่อ อา. 19 เม.ย. 2552 @ 22:08
1249348 [ลบ] [แจ้งลบ]
สวัสดีครับ คุณพี่แดง
เท่าที่ได้อ่านดูบันทึกของคุณพี่
ต้องขอบอกว่าเป็นงานที่มี "คุณค่า" และ "ความหมาย" มากทีเดียวเลยนะครับ
มันน่าจะทำให้คนทำงานเห็นและสัมผัสได้ถึงคุณค่าของ "การมีชีวิตอยู่" ผ่านมุมมองของ "ความตาย" ที่มาถึงก่อนวัยอันควรของเด็กๆ ที่น่ารัก
ในบางแง่มุม ผมก็ยังรู้สึกอิจฉาคุณพี่ที่ได้ทำงานอันเปี่ยมไปด้วยความหมายนี้ ผมคิดว่าการที่คุณพี่นำเรื่องราวประสบการณ์ที่ได้สัมผัส มาถ่ายทอดบอกเล่าไว้ใน GotoKnow จะเป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากนะครับ โดยเฉพาะกับคนทั่วๆ ไปเช่นผม ที่ไม่ค่อยมีโอกาสรับรู้รับทราบในสิ่งที่หาโอกาสสัมผัสได้ยากเช่นนี้
มันอาจจะเป็นเรื่องราวที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับอีกหลายๆ คน ได้หันกลับมาทบทวนชีวิตตนเองว่า เราล่ะยังประมาทอยู่กับการใช้ชีวิตหรือไม่ และนั่นอาจจะทำให้เราเห็นคุณค่าของการมีชีวิตมากกว่าที่เป็นอยู่ก็ได้นะครับ
....
สำหรับเรื่องราวของเด็กๆ ผมเองก็อยากอ่านนะครับ ถ้าคุณพี่มีโอกาสให้เด็กได้ลองบันทึกสั้นๆ หรือพูดคุยสอบถามกันเป็นเรื่องๆ หรืออะไรก็ได้ที่เด็กเค้าอยากแสดงออก หรืออยากระบาย อาจเป็น ภาพวาด บทกวี หรือเสียงพูด เสียงร้องเพลง
หากจะมีสิ่งนี้เกิดขึ้น ผมอยากเห็นและอยากให้คุณพี่แดงเป็นตัวกลางในการถ่ายทอดเรื่องราวเหล่านี้ มาสู่พวกเราใน GotoKnow ด้วยนะครับ (ไม่รู้ว่าจะมีเวลาหรือเปล่า) เช่นนำบันทึก หรือภาพวาด หรือเสียงพูดของเด็กๆ มาใส่ไว้ที่นี่ ซึ่งผมเชื่อว่า จะมีผู้ใหญ่ใจดีอีกมากมายที่จะเข้ามาแลกเปลี่ยน ให้กำลังใจพวกเขา และคุณพี่เองอาจเป็นสื่อกลางที่จะนำความปรารถนาดีของคนที่นี่ไปบอกเล่าเพื่อเป็นกำลังใจให้แก่พวกเขาได้นะครับ
ก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่ามันจะออกมาเป็นอย่างไร แต่อย่างน้อยผมคิดว่าหากทำได้จริง น้องๆ ก็จะได้กำลังใจและความปรารถนาดีเพิ่มขึ้นจากใครก็ไม่รู้ที่พวกเขาไม่รู้จัก และพวกเราที่นี่ก็จะได้เรียนรู้บทเรียนสำคัญของชีวิต จากพวกน้องๆ ด้วยครับ
งานนี้น่าจะมีแต่ได้กับได้ แต่คนที่อาจเหนื่อยหน่อยก็คงจะเป็นคุณพี่แดงเอง ก็พิจารณาดูความเหมาะสมนะครับ เข้าใจว่างานคุณพี่ก็หนักทั้งกายและใจอยู่แล้ว
ลำพังแค่ให้หาวิธีให้พวกน้องๆ เค้าได้แสดงออก หรือบอกเล่าความรู้สึกก็ยากอยู่แล้ว แต่คิดว่ายังไงเรื่องนี้คงไม่ยากเกินความตั้งใจดี และความปรารถนาดีที่คุณพี่มีต่อพวกเขานะครับ
ขอให้กำลังใจนะครับคุณพี่แดง