ตะลอนไปทั่วทิศ..วกมาจุดประกายใกล้บ้าน ; คำเขื่อนแก้ว
ข้าพเจ้าพิจารณาตนเองแล้วว่า ไม่ใช่นักการขาย หรือนักการตลาด ... ไม่ชำนาญในการทำ PR ด้วย ดังนั้น เวลาที่ทำอะไรจึงไม่ค่อยจะได้โปรโมทตัวเองเท่าไร เพราะมองไม่เห็นประโยชน์ ข้าพเจ้าชอบกับการที่ได้ลงมือทำ ...และปฏิบัติไปตามเรื่องตามราวของตนเอง ในการทำ KM และ R2R ก็เช่นเดียวกัน นานถึงสี่ปีกับการที่เรื่องเหล่านี้ได้ถูดพูดถึงอยู่คุ้นหูมากขึ้นในปัจจุบันที่พื้นที่บ้านข้าพเจ้าเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงผู้บริหาร และท่านนำมาจุดประกายในเรื่องนี้ จะมีแต่น้องๆ ที่ร่วมงานกันอย่างใกล้ชิดข้าพเจ้าจริงๆ จะทราบถึงการทำงานของข้าพเจ้าในมุมชีวิตที่ดำเนินอยู่ยโสธร...
ค่อนข้างเป็นคนไม่มีงานประจำแน่ชัด หรืออาจจะมีก็เป็นไปในรูปแบบที่มี "งานประจำหลากหลายบริบท" ที่ไม่ได้มีเพียงที่ยโสธรเท่านั้น... หลายคนอาจมองว่าเหนื่อยแต่สำหรับข้าพเจ้ามองว่า คือ โอกาสของการได้ทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นบ้าง ขณะที่ทำประโยชน์ ไม่ว่าจะทำวิจัย เขียนหนังสือ สอนหนังสือ ทำกระบวนการ เป็นที่ปรึกษาแบบฟรีๆ...เหล่านี้คือ ภารกิจที่พึงทำในช่วงเวลาที่เหลืออยู่ และลงมือทำอย่างเต็มที่ ขณะเดียวกันได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในชีวิต คือ การร่วมใช้ชีวิตกับแม่ และการได้อยู่ใกล้ชิด ดูแลท่านในบั้นปลาย ความดิ้นรนในการแสวงหาสิ่งที่เป็นไปตามโลกธรรมนั้นไม่เคยมีในชีวิตเลย ...
วันนี้เป็นวันที่ข้าพเจ้าได้รับรู้ว่า...ประตูของการเริ่มต้นได้เปิดขึ้นอีกครั้ง
ในเรื่องการนำวิถีแห่งปัญญาและการเรียนรู้มาสู่การแพร่ขยายในพื้นที่บ้านของตนเอง
พี่แกละ...ถูกเชียร์และมีแรงบันดาลใจให้ก่อร่างสร้างวิถีแห่งการงานแบบใหม่คืนเข้าสู่คนหน้างาน ในโรงพยาบาลคำเขื่อนแก้ว ซึ่งเป็นอำเภอที่อยู่ไม่ห่างไกลจากยโสธร ขับรถไม่ถึงสิบห้านาทีก็ถึงแล้ว... ทันทีที่พี่แกละเอ่ยปากทาบทามและพูดคุยเป้าหมายให้ทราบและสิ่งที่ปรารถนาอยากทำ ... ข้าพเจ้าไม่รีรอเลย หาวันที่ปลอดโปร่งให้ และวันนี้ก็มาถึง
ที่สำคัญวันนี้ข้าพเจ้าก็ได้มีโอกาสได้เทรนน้องๆ ที่เริ่มมีมุมมองและศรัทธาต่อกระบวนการพัฒนางานประจำที่เป็นการสร้างความรู้ น้องหนุ่ย และน้องโย๋...ขอติดตามเรียนรู้กระบวนการจากข้าพเจ้า ซึ่งข้าพเจ้ารู้สึกยินดีอย่างยิ่ง เพราะเริ่มเป็นการขยายวงที่กว้างออกไป ... อ.หมอวิจารณ์เคยบอกข้าพเจ้าว่าต้องหาคนช่วย แต่ข้าพเจ้าก็ไม่ได้หา เพราะเชื่อว่าสักวันจะมีคนที่คลิกและเดินเข้ามาด้วยใจที่ปรารถนาอยากทำร่วมด้วย และข้าพเจ้าก็ได้ร้อยเรียงเชื่อมโยงบุคคลต่างๆ หากเหมือนทหารก็ประมาณว่าค่อยๆ ก่อกำลังพลมาเรื่อยๆ แบบเงียบตามสไตล์ตนเอง อย่างน้องๆ ... อย่างน้องๆ ที่กลุ่มงานจิตเวช ได้รับการเข้าสู่การเรียนรู้อย่างเนียนๆ แบบไม่รู้ตัว... ดังนั้น วันนี้จึงโชคดีที่ได้น้องสองคนเข้ามาร่วมเรียนรู้ในครั้งนี้ด้วย
ทีม... R2R ของคำเขื่อนแก้ว ค่อนข้างมีความพร้อม
ท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาลเปิดไฟเขียว และเชียร์ให้ทำอย่างเต็มที่... เภสัชกรมาทั้งแผนก ยอมลงทุนให้เภสัชกรจากโรงพยาบาลใกล้เคียงมาทำงานทดแทน เพื่อที่ว่าทุกคนในทีมจะได้มาเรียนรู้ไปพร้อมกัน ทันตแพทย์มาอย่างพร้อมเพียงนำทีมโดยหมอเอกและหมออ้อ ... หมอเพชรก็มา เป็นหมอรุ่นน้องสมัยที่จบมาทำงานใหม่จะสนิทและคุ้นเคยกับเราอย่างดี ห้อง lab กายภาพบำบัด เอกซเรย์ โภชนากร แพทย์แผนไทย หน่วยสนับสนุน และกองกำลังสำคัญ คือ พยาบาล มาอย่างเต็มทีม
วันแรกเราเรียนรู้ทำความเข้าใจเรื่อง R2R และก่อนเรียนรู้นั้น เตรียมทางกายภาพให้สมองเคลื่อนเข้าสู่สภาวะคลื่นอัลฟ่าก่อนด้วยการเรียนรู้กับการหายใจด้วยสะดือ อันเป็นอาวุธที่เราจะใช้ตลอดการเรียนรู้นี้
ก่อนเรียนรู้เราไม่ลืมที่จะมามองเป้าหมายร่วมกันก่อนด้วยการทำ BAR ... เพราะเดี๋ยวอาจหลงทางว่ามาเรียนวิจัย ... ซึ่งจริงๆ แล้วเรามาเรียนรู้เรื่องของการสร้างความรู้ที่มาจากการพัฒนางานประจำด้วยการนำกระบวนการวิจัยมาใช้...
เคลียร์กันตรงนี้แล้ว ... เราต้องมาเรียนรู้การสุนทรียสนทนา...เพราะด้วยบรรยากาศทุกคนมาแบบที่ว่าพร้อมจะถกกันอย่างเต็มที่ ... ซึ่งรูปการณ์นี้ดูท่าแล้วจะหนักบรรยากาศการเรียนรู้คร่ำเคร่งแน่
จากนั้น...ให้ทุกคนลองฝึกมองหน้างาน ผ่านการเขียนเรื่องเล่า...
พักกลางวัน...จากนั้นกลับมาเชื่อมโยงการมองหน้างาน มาสู่ประเด็นการค้นหาโอกาสที่น่าจะนำมาเป็นประเด็นพัฒนา ...เมื่อเข้าสู่กระบวนการเชื่อมโยงจะพบว่า เรื่องของการเขียนค่อนข้างๆ จะทำได้อย่างไม่ลื่นไหลนัก แต่...การปรับทางปัญญาที่ให้เขียนจากแบบง่ายๆ ไปสู่การเขียนที่เป็น step ขึ้น อันเป็นการเขียนที่ผ่านออกมาจากกระบวนได้คิด ไตร่ตรอง และเป็นสิ่งสะท้อนออกสู่การเขียนเป็นเรื่องที่มนุษย์เรานั้นต้องฝึกฝน...
กระบวนการเหลืออีกหนึ่งวันพรุ่งนี้...
จะเข้าสู่การเชื่อมโยงการนำวิธีการอันเป็นระบบมาตอบโจทย์หน้างาน ซึ่งไม่เน้นว่าจะเป็นรูปแบบใด ไม่ผูกขาด แต่ใช้การพิจารณาตามหลักการอันเหมาะสม ...
วันนี้ข้าพเจ้าชอบกระบวนการเรียนรู้ของทีมเภสัช ที่ช่วยกันมองหน้างานกันอย่างหลากหลายมิติ ข้อสังเกตสำหรับข้าพเจ้ามองว่านั่นอาจเป็นเพราะว่ามาครบทีม ทำให้กระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทำได้อย่างหลากหลายมิติและลุ่มลึก
พรุ่งนี้มาต่อ...
ทีมทันตกรรม
ทีมเทคนิคการแพทย์และกายภาพบำบัด
ทีมงานสนับสนุน
ถอดบทเรียนในส่วนวันนี้ก่อน
๑๕ มิย. ๕๒
ความเห็น (3)
ตอนนี้คนไข้ห้องฟันเยอะมากยังได้แต่เอ๊ะ!ไปพลางๆก่อนนะคะ อ.กะปุ๋มคงไม่ว่าพวกเรานะคะยังไงก็ต้องส่งการบ้านแน่นอนค่ะ ตอนนี้สิ่งที่จำได้แม่นสุดก็คือเรื่องอิฐ2ก้อน.. ชอบจังค่ะ
คิดถึงอ.กะปุ๋มนะคะ
สวัสดีค่ะคุณหมออ้อ aor ดีใจจังที่สมัครสมาชิกเข้ามาแล้ว แต่ตามไปดูเห็นคุณหมอยังไม่เปิด blog เลย...ว่างๆ จากการเอ๊ะ ! แล้วลองเปิด blog เข้ามาเขียนเรื่องเล่าจากการงานให้ร่วมรับทราบด้วยหน่อยนะคะ
ได้รับเมล์ของคุณหมอแล้ว...ขอบคุณทางทีมห้องฟันที่ส่งมาก่อนใครเพือนเลย...อิอิ ..นึกว่าจะทางเภสัชส่งมาก่อนเสียอีก ฮา...
อยากเรียนรู้และลงมือทำR2Rให้สำเร็จ จังเลย อาจารย์ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ