เมื่อนึกถึงการทำงานในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้เรามักจะพบหลายๆเหตุการณ์ทั้งสุขและทุกข์ปนกันไปโดยเฉพาะในงานส่งเสริมสุขภาพที่หลายๆคนมักจะบ่นอยู่เสมอ “ ทำงานยาก ...พูดยาก.....หรือ..... เข้าใจยาก….”
สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ เป็นพื้นที่ที่มีประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม มากกว่าร้อยละ 80 ซึ่งศาสนาอิสลาม เป็นศาสนาที่มีหลักความเชื่อ หลักศรัทธาที่แตกต่างจากศาสนาอื่นๆ อิสลามมิใช่ เป็นเพียงศาสนา หากแต่เป็นถึงวิถีชีวิตและ หลักการดำเนินชีวิตของชาวมุสลิม ชาวมุสลิม จะเป็นผู้ที่มีความเคร่งครัด ในหลักการปฏิบัติ ตามแนวทางของศาสนาเป็นอย่างสูง มีความเชื่อและความศรัทธาต่อพระองค์อัลเลาะห์(ซบ) และถือว่าทุกหลักการปฏิบัติในชีวิตประจำวัน เป็นการปฏิบัติที่เป็นความต้องการ และเป็นแนวทางที่กำหนดโดยของพระองค์อัลเลาะห์(ซบ) อิสลามถือว่าการดำเนินชีวิตในโลกนี้ เป็นเพียงการทดสอบของพระองค์อัลเลาะห์ เพื่อการพิจารณาในโลกหน้า(วันอาคีรัต) เท่านั้น
งานวางแผนครอบครัวในหญิงวัยเจริญพันธุ์ เป็นการทำงานที่ประสบความสำเร็จค่อนข้างยาก เนื่องจากมุสลิมจะมีความเชื่อที่แตกต่างกันไป มุสลิมมีความเชื่อว่า การคุมกำเนิด หรือการวางแผนครอบครัว เป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสม ขัดต่อหลักทางศาสนา โดยส่วนใหญ่ชาวมุสลิมจึงมักจะไม่นิยม คุมกำเนิด ซึ่งหากจะการคุมกำเนิดก็มักจะปกปิดต่อสังคมรอบข้าง เพราะหากสังคมรับรู้ จะส่งผลต่อความรู้สึกด้านคุณค่า ความเชื่อของผู้ที่คุมกำเนิดมาก ผู้ที่จะให้บริการการคุมกำเนิดนั้น จึงต้องเป็นผู้ที่ผู้รับบริการรู้สึกไว้วางใจ เชื่อมั่น และมั่นใจว่า จะไม่เป็นผู้ที่นำความลับเหล่านี้ ไปบอกกล่าวแก่ผู้อื่นๆ
ข้าพเจ้าจำได้......เมื่อหลายปีที่ผ่านมา กะเย๊าะ (นามสมมุติ) เป็นชาวมุสลิม มารับที่คลินิกวางแผนครอบครัว โดยการฉีดยาคุมกำเนิดทุก 3 เดือน เมื่อข้าพเจ้าตรวจร่างกายกะเย๊าะ พบว่า มีภาวะความดันโลหิตสูง ซึ่งหากปล่อยไว้ ก็อาจจะเกิดอันตรายได้ ข้าพเจ้าในฐานะผู้ให้บริการ และคำนึงถึงความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้น จึงได้แนะนำ วิธีทางเลือกของการคุมกำเนิด โดยการใส่ห่วงอนามัย ซึ่งเป็นวิธีที่ลดความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้นกับกะเย๊าะได้ ซึ่งในขณะที่ข้าพเจ้าอธิบายให้กะเย๊าะ ฟังนั้น ข้าพเจ้าสังเกตว่า กะเย๊าะ เห็นด้วย และอยากจะเปลี่ยนวิธีการคุมกำเนิด เพื่อสุขภาพของตัวเอง แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีสีหน้า กังวล และครุ่นคิด ข้าพเจ้า จึงได้ถามว่า
“ กะเย๊าะมีอะไร ไม่สบายใจหรือเปล่า เล่าให้ฟังได้นะ เผื่อยาช่วยได้”
หลังจากนั้นกะเย๊าะ ก็มีสีหน้าครุ่นคิด เหมือนไม่มั่นใจ และมองข้าพเจ้า เหมือนกำลังหาคำตอบเพื่อแก้ความกังวลสงสัยในใจของกะเยาะเอง ทุกอย่างอยู่ในความเงียบสักพัก
จนกระทั่งกะเย๊าะ จับมือข้าพเจ้า และพูดว่า “กะยา....เย๊าะอยากคุมแบบที่กะยาแนะนำนะ แต่ว่า...เย๊าะ ไม่อยากบอกใคร และไม่อยากให้ใครรู้ มันไม่ดีนะกะยา...ถ้าเย๊าะ ใส่แล้วกะยาไม่บอกใครนะ......และถ้าต้องถอดออก เย๊าะอยากให้กะยา เป็นคนถอดให้ได้ไหม....” ข้าพเจ้ายิ้ม และเข้าใจถึงความรู้สึกของผู้รับบริการท่านนี้ จึงพยักหน้า และให้สัญญาว่าจะเก็บรักษาเป็นความลับ ตามที่ผู้รับบริการท่านนี้ต้องการ หลังจากนั้นผู้รับบริการท่านนี้ ก็ได้รับบริการคุมกำเนิด โดยการใส่ห่วงอนามัย และมารับบริการตรวจตามนัดทุกครั้ง และไม่เกิดภาวะแทรกซ้อนใดๆแต่ภาวะความดันโลหิตยังสูงอยู่ซึ่งกะเย๊าะเองก็เป็นผู้ป่วยประจำ แผนกผู้ป่วยนอกมาตลอด
5 ปีผ่านไป วันหนึ่ง กะซง (นามสมมุติ) ซึ่งเป็นเพื่อนที่สนิทของกะเย๊าะได้มาหาข้าพเจ้าที่โรงพยาบาลพร้อมได้กระซิบบอกข้าพเจ้าว่า “ กะยา...จำเย๊าะ ได้ไหม” ข้าพเจ้า ยิ้มพยักหน้า “ จำได้ซิ ทำไมหรือ ” กะซงจึงเล่าให้ฟังว่า เย๊าะ ให้กะยา ช่วยถอดห่วงอนามัยให้ที่บ้านได้มั้ย........ ข้าพเจ้าเริ่มงง ....นึกถึงกะเย๊าะนึกถึงวันที่ตัดสินใจใส่ห่วงนึกถึงคำพูด..........และหลายๆอย่าง
จึงเตรียมอุปกรณ์ที่จำเป็น และไปที่บ้านกะเย๊าะ ...ถือโอกาสไปเยี่ยมบ้านซะเลย
เมื่อเดินขึ้นบันใดบ้าน... แอบนึกในใจทำไมเงียบจัง..ประตูบ้านเปิดแง้มออกมา......
ข้าพเจ้า เห็น....ร่างของใครนอนอยู่ใต้ผ้าสีขาว.....สักครู่ก็มีเสียงสามีกะเย๊าะลอยเข้ามาว่า
“ กะเย๊าะฝากบอกกะยาช่วยถอดห่วงให้ด้วย ”
ประสบการณ์ในครั้งนี้ ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ว่า “ คำสัญญา ที่ให้กับผู้รับบริการเป็นสิ่งที่สำคัญ และความไว้วางใจที่มีต่อเจ้าหน้าที่ส่งผลต่อความศรัทธาของผู้รับบริการเช่นกัน”
ขอบคุณผู้รับบริการที่ให้ประสบการณ์ที่ดีต่อข้าพเจ้า
ขอบคุณวิชาชีพที่ให้โอกาสข้าพเจ้าได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์
มารียา SHA-RAMAN
ขอบคุณค่ะ
และ....จะชงชาดีดีหอมหอมให้อีกน่ะค่ะ
สวัสดีค่ะ มาให้กำลังใจนะคะ
บันทึกดีจังค่ะ ถ้าทำเป็นตัวใหญ่ๆ กว่านี้จนิดนึงจะดีมากๆ ค่ะ
ขอบคุณนะคะ
ขอบคุณน่ะค่ะ
ที่เป็นกำลังใจมาตลอด...
บันทึกหน้าจะแก้ใขตามคำแนะนำ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีคะ
รามัน คงมีเรื่องราวดีดี ที่ที่อื่นไม่มีมาเล่าสู่กีนฟังนะคะ
แม่ต้อยฝากคิดถึงทุกคนด้วยนะคะ
ทีมคนเก่งทีมนี้
สวัสดีค่ะ แม่ต้อย
ขอบคุณน่ะค่ะ..
กับกำลังใจที่ได้รับ..
sharaman จะพยายามเขียนเรื่องเล่าดีดีที่เกิดขึ้น...ในโรงพยาบาลรามัน
เพื่อให้พวกเราทุกคน ได้ร่วมรับทราบ และเรียนรู้เรื่องราวต่างๆ
..ในโอกาสต่อไป
ขอบคุณมากมากค่ะ
คิดถึง...แม่ต้อย เช่นกันค่ะ
sharaman