10.30น.
วันนี้รู้สึกอย่างทีไม่เคยรู้สึกมาก่อน....รู้สึกเกลียดชัง....เกลียดมากๆไม่มีวันให้อภัยอีกเลย...
เกลียด... ไม่อยากเข้าใกล้...ไม่อยากพูดคุย.....ไม่เหลือความรู้สึกดีๆให้กับคนๆหนึ่งอีกเลย..
การทำบุญ ก่อเจดีย์ ให้ทานใดใด
ก็เทียบไม่ได้กับการให้อภัย หรือ อภัยทานนะครับ
ถ้าเราเกลียดใครมาก สุดท้ายคนที่ทุกข์ คือ ตัวเราเอง
กำหนาม เราก็เจ็บเอง
แบกไว้ เราก็หนักเองนะครับ
มีนิทานอยู่เรื่องหนึ่ง ครูถามเด็กอัฉริยะว่า สมมุติ ว่าต้องเลือก
ระหว่าง หูหนวกสองข้างแต่ตาดี กับ หูดีแต่ตาบอด
เด็กอัฉริยะ ตอบว่า เลือก หูดีแต่ตาบอด
ครูถาม ทำไมล่ะ ?
เด็กอัฉริยะ ให้เหตุผลว่า หูได้ยิน ตามองเห็น เมื่อเกิดพร้อมพร้อม
ความทุกข์ทั้งนั้นถ้าสิ่งเหล่าเราอยากได้ อยากมี อยากทำ แต่ไม่
สำเร็จเราก็จะทุกข์ ถ้าเราตัดสิ่งใดลงไปได้บ้าง เราจะเหลือความ
ทุกข์ น้อยลง จริงไหม ? หูดีตาบอด
เพราะตาเห็นนำความทุกข์มากกว่า อยากได้ อยากรู้ สาระพัด
หนทางสร้างภูมิต้านทานให้กับตัวเอง
( ปิดหู ปิดตาเสียบ้างบางครั้ง) แล้วเราจะสบายใจ ???