ลูกเราอึดจริง

     อ่านความในใจของน้องคนหนึ่งจากรพช.แล้วสะท้อนตัวเองเหมือนกันว่าสมัยหนึ่งที่มีการศึกษารูปแบบกิจกรรมโรงเรียนพ่อแม่ที่มีอบรมวันเดียวตลอดการตั้งครรภ์ ก็จะมีการนัดหญิงตั้งครรภ์และสามีแล้วก็ญาติล่วงหน้า แล้วเราก็จัดการหาห้องประชุมเตรียมพร้อมไว้ด้วย แถมเลี้ยงอาหารกลางวันอีก ก็ทำมันคนเดียวทุกเรื่องที่บอกนี้ล่ะ เพียงแต่ไม่ต้องสอนเอง ก็ทำจนอยู่ตัวสัปดาห์ละครั้ง ไม่เดือดร้อนอะไรใคร ถ้าชีวิตดำเนินตามปกติ

    แต่ที่นี่ทุกอย่างมันก็มีวันที่ไม่ปกติปะปนมาบ้าง  ลูกป่วย สามีก็ไม่อยู่ไปอบรม ยายก็ไม่ว่างพอดี โอ้โห!! ทำไงล่ะ จะเลื่อนนัดคุณแม่ที่เตรียมมาเข้าโรงเรียนพ่อแม่ก็ไม่ไหวแล้ว หลายคน แล้วก็กระทันหันแบบนี้ 

    สุดท้ายก็ต้องหอบลูกขึ้นมารอพบหมอ แต่ช่วงเช้าระหว่างรอคิวตรวจ ก็ฝากลูกไว้กับป้าเตือนป้าอุ่นที่ ER ว่ามีเวลาจะแว่บขึ้นมาดูเป็นระยะๆ ก็นานพอตัวกว่าจะได้แว่บ  พอขึ้นมาป้าๆก็บ่นกันอุ๊บเลยว่า"ทิ้งลูก... สงสารยัยกอหญ้า เพราะภาพที่ป้าๆเห็นคือแม่ลูกสาววัยอนุบาลลุกมานั่งเช็ดตัวเอง ตอนป้าๆหยุดเช็ดตัวให้เพราะตัวเริ่มร้อนอีกแล้ว"  เฮ้อ!!!

ครั้งนั้นเลยนึกสะท้อนใจเลยว่า "สงสัยแม่มัน จะบ้าไปแล้ว "แย่จริงๆเลย  แต่ลูกเค้าก็ไม่รู้สึกอะไรนะค่ะ เหมือนเป็นเรื่องปกติของเค้า  เพราะเวลาอยู่กับแม่ ก็จะเช็ดตัวให้ทั้งคืนจนกว่าจะง่วงหลับกันไป แล้วก็สอนลูกไว้ด้วย

   ก็เป็นบทเรียนกับตัวเองเหมือนกันว่า " ควรบริหารจัดการเวลาให้ลงตัวกว่านี้ " ทุกวันนี้ก็พยายามไม่ขนงานมาบ้านเกินจำเป็น ...บางทีลูกก็เตือนด้วยการเข้ามาขอกอดหน่อย  ขอหอมหน่อย เออ!!  แสดงว่าแม่มันเริ่มดุ หรือไม่ก็ไม่มีเวลาให้ลูกอีกแล้วเนี่ย...ลืมตัวเรื่อยเลย  ตอนนี้ก็เหมือนกันแม่เล่น gotoknow ลูกนอนดูสารคดี พอเจอฉากสนุกๆสวยๆ เธอก็เรียกให้ไปดูมีส่วนร่วมตลอดเลย...แต่งานนี้ช่วยไม่ได้เพราะลูกชอบแย่งคิวเล่นคอมพิวเตอร์จ้ะ  แม่เลยต้องรอทีเผลอ  อิ อิ อิ