ชีวิตเลือกได้


มันคือการคอรับชั่นเป็นกระบวนการ เป็นการสร้างคนอีกรุ่นให้รู้จักการคอรับชั่นต่อไป เหมือนการแตกหน่อขยายพันธุ์ความชั่วร้ายในสังคมให้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

                            

ในปัจจุบันไม่ว่าสังคมระดับใด  เราไม่มีวันหนีพ้นความเห็นแก่ตัวเพราะผู้คนยังหลงอยู่กับวังวนของวัตถุ  ทำอย่างไรก็ได้ขอให้ได้มาซึ่งวัตถุที่ตนเองปรารถนา  จึงมีการคอรับชั่นกันทุกวงการ จนกลายเป็นเรื่องปกติไป  เพราะความไม่พอเพียง จึงอยากได้  อยากมี  อยากเป็นไม่มีที่สิ้นสุด

การคอรับชั่นที่ทำให้ตนเองดูดี  ก็คือการแบ่งปันผลประโยชน์ให้ผู้เกี่ยวข้อง  เพื่อจะได้ไม่ถูกกล่าวหาจากผู้เกี่ยวข้องหรือผู้ร่วมงาน  หรือที่เรียกว่าแบ่งปันผลประโยชน์ให้ลงตัว

หากผู้คนในสังคมทำกันเช่นนี้ทุกวงการ  ทุกผู้คน   ทุกระดับชั้น  หัวหน้าแบ่งปันให้ลูกน้อง  ลูกน้องแบ่งปันให้คนงาน  มองดูง่าย ๆ ก็เหมือนการมีน้ำใจในการแบ่งปันกันธรรมดา ๆ  แต่ที่จริงแล้วไม่ใช่  มันคือการคอรับชั่นเป็นกระบวนการ  เป็นการสร้างคนอีกรุ่นให้รู้จักการคอรับชั่นต่อไป  เหมือนการแตกหน่อขยายพันธุ์ความชั่วร้ายในสังคมให้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในที่สุดมันก็ค่อย ๆ กัดกร่อนสังคม  ตั้งแต่องค์กรเล็ก ๆ ไปสู่องค์กรใหญ่ระดับประเทศ  และที่สำคัญสังคมมองว่าการคอรับชั่นเป็นเรื่องธรรมดาของสังคมไปแล้ว ใครไม่ทำถือว่าเป็นเรื่องผิดปกติ 

เพราะเราไม่ได้สร้างภูมิคุ้มกันความอยากมี อยากได้ อยากเป็น  ความโลภจึงมีเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จากน้อย ๆ ค่อย ๆ มากขึ้น ๆ  และในที่สุดก็สายไปเสียแล้วที่จะถอนตัว  จนบางคนเหลืออีกไม่กี่เดือนจะเกษียณอายุอยู่แล้ว ก็ต้องถูกไล่ออก  มันคุ้มกันแล้วหรือที่รับราชการมาทั้งชีวิตต้องมาจบลงแบบนี้

ทางที่ดีข้าราชการ  ควรจะมีสำนึกก่อนที่จะรับอะไร  จากใคร  ชีวิตนี้เลือกได้ หากมีจิตใจที่ใฝ่ดี

เชื้อโรคตัวนี้มันช่างน่ากลัวจริง ๆ

 

คำสำคัญ (Tags): #คนเขียนฝัน
หมายเลขบันทึก: 264679เขียนเมื่อ 30 พฤษภาคม 2009 22:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:49 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

.....แวะมาเยี่ยม เยือน ฉันท์ เพื่อนเก่า........

.....ด้วยเรา เคยเห็น ว่าเป็นเพื่อน..............

.........ณ รั้วเทา ชมพู อยู่ย้ำเตือน..........

............ยังไม่เลือน เพื่อนเอย ที่เคยเป็น.......

จากเพื่อน เมือ 30 ปีที่แล้ว

อิอิ

สวัสดีค่ะคุณ lane

รุณาปรากฎตัวหน่อยเพื่อน  จะได้รู้ว่าเป็นเพื่อนคนไหนเมื่อ ๓๐ ปีที่แล้ว  แค่รู้ว่าเป็นเพื่อนก็ดีใจแล้วค่ะ

... อะไหรสู จำเราไม่ได้ แค่30ปี เหลือๆ เอง............

 ............ ไม่นานไหนที ไซร่ลืมเสียแล้ว..... .

.............เด็กหอ 5 นิขี้ลืมจริงๆ...... .

................ ไปแลในเมล์ ต๊ะ แหล่วอิโร้...........

สวัสดีคุณอรุณ

พรือมั้งเพื่อนอยู่ยะหา  มีเสียงตูมตามบ่อยม้าย

 ติดต่อเราได้ที่นี่ [email protected]

 

 

บายดีนิ ตูม ไม่บ่อย แต่ นานๆ ถี่ บ้านสั่นทุกที

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท